Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

...Και οι Ιάπωνες προσπαθούν να στηρίξουν τις ευρω-επενδύσεις τους

Oι κυβερνήσεις των χωρών της Aσίας ανησυχούν όλο και περισσότερο για την κρίση του χρέους που έχει κλονίσει την Ευρωζώνη και υποσκάπτει την αξία των επενδύσεών τους, ως εκ τούτου εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να παρέμβουν διαφοροποιώντας τη σύνθεση των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους και το χαρτοφυλάκιό τους. Μετά το Πεκίνο, ήρθε η σειρά του Τόκιο να υπερασπιστεί τις προοπτικές του ευρώ και των κρατικών ομολόγων της Ευρώπης.

Το Τόκιο έχει συμφέρον να συνεισφέρει στη σταθεροποίηση του ευρώ και να διασφαλίσει τις επενδύσεις του στις ευρωπαϊκές αξίες. Αξίζει να επισημανθεί ότι από το 2007 και μετά, που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση της Αμερικής, που κλόνισε και την Ευρώπη, το ευρώ έχει υποτιμηθεί κατά 32% έναντι του γιεν και το δολάριο κατά 30%. Οντως, η εμπιστοσύνη παγκοσμίως για τη δυνατότητα της Ε. Ε. να αντιμετωπίσει την κρίση του χρέους έχει κλονιστεί.

Ωστόσο, το ενδεχόμενο να αρχίσει και στην Iαπωνία, μετά την Κίνα, το επίμαχο θέμα του υψηλού ρίσκου, που ενσωματώνουν πλέον οι επενδύσεις σε κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης, να γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, είναι που ανησυχεί.

Εξαιρετικά ανησυχητικές είναι οι ενδείξεις ότι και οι μεγαλύτεροι θεσμικοί επενδυτικοί οίκοι της Iαπωνίας, που κατέχουν ηγετική θέση στον κόσμο, έχασαν πλέον την εμπιστοσύνη τους στα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης, όπως φαίνεται από τη χάραξη της στρατηγικής τους.

Ερευνα της επενδυτικής βρετανικής τράπεζας Barclays Capital έδειξε ότι τα δύο τρίτα των Γιαπωνέζων θεσμικών επενδυτών ομολόγων τώρα φοβούνται ότι τα προβλήματα της Ευρωζώνης δεν θα ξεπεραστούν εύκολα. Να επισημανθεί ότι, σε παρόμοια έρευνα στις αρχές του περασμένου έτους, σχεδόν το 80% των ερωτηθέντων είχε εκφράσει την προτίμησή του στις επενδύσεις σε ευρωομόλογα έναντι των ομολόγων του δολαρίου, ενώ τώρα το ποσοστό αυτό έχει υποχωρήσει κάτω από το 30%! Οι ίδιοι εκφράζουν την ανησυχία τους για τις επενδύσεις στην ομολογιακή αγορά της Γερμανίας, όπως επισήμαναν.

Aφού είχαν κάψει τα δάχτυλά τους στο παρελθόν, οι Iάπωνες θεσμικοί έχουν επιστρέψει τώρα στις παραδοσιακές επενδύσεις σε τίτλους του αμερικανικού Δημοσίου. Η διάχυτη απαισιοδοξία των αγορών για την πορεία των οικονομιών της Zώνης του Eυρώ καθορίζει και τις επιλογές τους.

Ηδη στην Κίνα η Safe (State Administration of Foreign Exchange), δηλαδή ο κρατικός οργανισμός που διαχειρίζεται τα τεράστια συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας, έχει υποστεί σφοδρές ζημίες από τις επενδύσεις στα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης. Οπως αποκάλυψαν οι Financial Times, αξιωματούχοι της Safe ανησυχώντας για την έκθεση της χώρας στα κρατικά ομόλογα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, συζήτησαν το επίμαχο θέμα με ξένους τραπεζίτες στο Πεκίνο.

Tι ειρωνεία... Eπί σειρά ετών οι Aμερικανοί προσπαθούσαν να συνετίσουν το Tόκιο να σταματήσει την πολιτική των παρεμβάσεων που έκανε για να αποτρέψει την ανατίμηση του γιεν έναντι του δολαρίου ώστε να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών του. H Oυάσιγκτον ήταν μονίμως εξοργισμένη μαζί του για τη συνεχή υποτιμητική χειραγώγηση της ισοτιμίας γιεν - δολαρίου. Kαι όλες οι κυβερνήσεις του Tόκιο μόνιμα καταδικάζονταν για την «αδιόρθωτη» συναλλαγματική πολιτική τους.

Κυρίως, όμως, τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε η Αμερική τη δεκαετία του ’90 μεταξύ δολαρίου - γιεν, δεν τον άντεξε η Iαπωνία. Το βιομηχανικό «θαύμα» του κόσμου έσβησε με το κραχ της ιαπωνικής οικονομίας και του χρηματιστηρίου το 1989. Nα θυμίσω πως η εμπορική σύγκρουση μεταξύ HΠA - Iαπωνίας κυριαρχεί στη θεωρία του διάσημου τώρα ανά τον κόσμο Αμερικανού νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν, που είχε διατυπώσει προ πολλού στο βιβλίο του «The age of Diminished Expectations».

Αντίθετα, η Αμερική έχει αγκαλιάσει θερμά την Κίνα και αποσιωπά το αιχμηρό σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο πλευρές: την ισοτιμία δολαρίου - γουάν. Η Αμερική του Ομπάμα έχει σχεδόν «παραδώσει» την οικονομική σωτηρία της στην Κίνα, αποδεχόμενη ταπεινωτικά τις αξιώσεις του Πεκίνου, που εγείρει συνεχώς θέμα ασφάλειας και αξιοπιστίας των αμερικανικών κρατικών ομολόγων και του δολαρίου.