Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Καλή χρονιά στους παρακάτω φίλους, που μας τίμησαν σήμερα από….. ..... ...
happy new year, bonne année, ein gutes neues Jahr , felice anno nuovo, feliz ano novo, Feliz Año Nuevo , xin nian hao, godt nytår, gott nytt år , gelukkig nieuwjaar , Срећна нова година , yeni yiliniz kutlu olsun , 新年おめでとうございます (shinnen omedetō gozaimasu), С наступающим Новым Годом (S nastupayuščim Novym Godom), 恭喜發財 (gùng héi faat chōi)
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
«Σπόροι αναγέννησης» στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Newsweek. Αισιόδοξες εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
«Σπόροι αναγέννησης» στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Newsweek. Αισιόδοξες εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Ψήφο εμπιστοσύνης στην πολιτική της κυβέρνησης και προσωπικά στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου δίνει το περιοδικό «Νιούσγουϊκ» (Newsweek) με δημοσίευμα στην ηλεκτρονική έκδοσή του.
Σε εκτενή ανάλυση του Stefan Theil, όσο αφορά τις προοπτικές έκβασης της ευρωπαϊκής οικονομίας, δίνεται έμφαση στην περίπτωση της Ελλάδας.
Παρά το γεγονός ότι σημειώνεται «η αποτυχία του οικονομικο-πολιτικού συστήματος της Ελλάδας» και ότι πρόκειται για χώρα «μοναδική στη δυσλειτουργικότητα» ή ως το «πλέον σπάταλο και διεφθαρμένο δυτικό κράτος», υπογραμμίζοντας τη «συντριβή» της Ελλάδας από το εθνικό χρέος των 400 δισ. δολαρίων, ο δημοσιογράφος εμφανίζεται συγκρατημένα αισιόδοξος για τις οικονομικές και γενικότερες προοπτικές της Ελλάδας.
«Στόχος του Γιώργου Παπανδρέου είναι ακριβώς το να αλλάξει τα δεδομένα για την Ελλάδα και για το σκοπό αυτό αντιμετώπισε αποφασιστικά απεργίες και διαδηλώσεις και ξεκίνησε με την κατάργηση των αυστηρών ελέγχων σε πολλούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, απελευθερώνοντας για πρώτη φορά τον ανταγωνισμό», επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά σε σειρά μεταρρυθμιστικών μέτρων της κυβέρνησης, όπως: η ψήφιση του νόμου fast-track για την ενθάρρυνση των επενδύσεων, η προωθούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα καταργήσει τον «ασφυκτικό έλεγχο» στα πανεπιστήμια, ο «ριζοσπαστικός» νέος νόμος για τη διαφάνεια, ο οποίος «στοχεύει στο να ξεριζώσει τη διαφθορά και τη «σοβιετικού τύπου παραποίηση στοιχείων όσον αφορά το χρέος της χώρας και θα μπορούσε έτσι να καταστήσει την Ελλάδα την πλέον ανοιχτή κυβέρνηση στην Ευρώπη», όπως τονίζεται. Ο νόμος για τη διαφάνεια χαρακτηρίζει «επαναστατικός, με δυνατότητα να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης».
Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται αναφορά σε «ανάλογα μεταρρυθμιστικά» μέτρα που έχουν ληφθεί ανά την Ευρώπη για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης, ωστόσο επισημαίνεται ότι η πρόσκληση για τους Ευρωπαίους ηγέτες γενικά και για τον κ. Παπανδρέου ειδικότερα, είναι το κατά πόσο οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανάπτυξης θα αποδώσουν αρκετά γρήγορα ώστε να εξισορροπήσουν τις πιέσεις από τη μείωση των κρατικών δαπανών και από τα μέτρα λιτότητας.
Επιπλέον, καταγράφεται «το άνοιγμα της Ελλάδας» σε διεθνείς επενδύσεις και στις σχετικές συμφωνίες με την Κίνα και το Κατάρ, επισημαίνοντας ότι τα βήματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, είναι η «αρχή στον αγώνα των μεταρρυθμίσεων» που απαιτούνται για να δημιουργηθεί οικονομική ανάπτυξη σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Τέλος, αναφέρεται ότι «στο παρελθόν, οι κρίσεις δημιούργησαν ευκαιρίες για χώρες και κοινωνίες να επανεφεύρουν τους εαυτούς τους. Η πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης υποδηλώνει ότι οι ηγέτες της ξεκινούν να προωθούν μεταρρυθμίσεις μόνο όταν βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Ο κ. Παπανδρέου δηλώνει ότι η κρίση χρέους της χώρας του κατέστησε δυνατή την προώθηση αλλαγών που δεν θα ήταν εφικτές υπό ομαλές συνθήκες. Η Ευρώπη μπορεί να βρίσκεται ακόμη στα μισά της κρίσης της. Αλλά, σε πάσχουσες οικονομίες όπως της Ελλάδας, σπέρνονται οι σπόροι της αναγέννησης».
Ψήφο εμπιστοσύνης στην πολιτική της κυβέρνησης και προσωπικά στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου δίνει το περιοδικό «Νιούσγουϊκ» (Newsweek) με δημοσίευμα στην ηλεκτρονική έκδοσή του.
Σε εκτενή ανάλυση του Stefan Theil, όσο αφορά τις προοπτικές έκβασης της ευρωπαϊκής οικονομίας, δίνεται έμφαση στην περίπτωση της Ελλάδας.
Παρά το γεγονός ότι σημειώνεται «η αποτυχία του οικονομικο-πολιτικού συστήματος της Ελλάδας» και ότι πρόκειται για χώρα «μοναδική στη δυσλειτουργικότητα» ή ως το «πλέον σπάταλο και διεφθαρμένο δυτικό κράτος», υπογραμμίζοντας τη «συντριβή» της Ελλάδας από το εθνικό χρέος των 400 δισ. δολαρίων, ο δημοσιογράφος εμφανίζεται συγκρατημένα αισιόδοξος για τις οικονομικές και γενικότερες προοπτικές της Ελλάδας.
«Στόχος του Γιώργου Παπανδρέου είναι ακριβώς το να αλλάξει τα δεδομένα για την Ελλάδα και για το σκοπό αυτό αντιμετώπισε αποφασιστικά απεργίες και διαδηλώσεις και ξεκίνησε με την κατάργηση των αυστηρών ελέγχων σε πολλούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, απελευθερώνοντας για πρώτη φορά τον ανταγωνισμό», επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά σε σειρά μεταρρυθμιστικών μέτρων της κυβέρνησης, όπως: η ψήφιση του νόμου fast-track για την ενθάρρυνση των επενδύσεων, η προωθούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα καταργήσει τον «ασφυκτικό έλεγχο» στα πανεπιστήμια, ο «ριζοσπαστικός» νέος νόμος για τη διαφάνεια, ο οποίος «στοχεύει στο να ξεριζώσει τη διαφθορά και τη «σοβιετικού τύπου παραποίηση στοιχείων όσον αφορά το χρέος της χώρας και θα μπορούσε έτσι να καταστήσει την Ελλάδα την πλέον ανοιχτή κυβέρνηση στην Ευρώπη», όπως τονίζεται. Ο νόμος για τη διαφάνεια χαρακτηρίζει «επαναστατικός, με δυνατότητα να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης».
Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται αναφορά σε «ανάλογα μεταρρυθμιστικά» μέτρα που έχουν ληφθεί ανά την Ευρώπη για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης, ωστόσο επισημαίνεται ότι η πρόσκληση για τους Ευρωπαίους ηγέτες γενικά και για τον κ. Παπανδρέου ειδικότερα, είναι το κατά πόσο οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανάπτυξης θα αποδώσουν αρκετά γρήγορα ώστε να εξισορροπήσουν τις πιέσεις από τη μείωση των κρατικών δαπανών και από τα μέτρα λιτότητας.
Επιπλέον, καταγράφεται «το άνοιγμα της Ελλάδας» σε διεθνείς επενδύσεις και στις σχετικές συμφωνίες με την Κίνα και το Κατάρ, επισημαίνοντας ότι τα βήματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, είναι η «αρχή στον αγώνα των μεταρρυθμίσεων» που απαιτούνται για να δημιουργηθεί οικονομική ανάπτυξη σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Τέλος, αναφέρεται ότι «στο παρελθόν, οι κρίσεις δημιούργησαν ευκαιρίες για χώρες και κοινωνίες να επανεφεύρουν τους εαυτούς τους. Η πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης υποδηλώνει ότι οι ηγέτες της ξεκινούν να προωθούν μεταρρυθμίσεις μόνο όταν βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Ο κ. Παπανδρέου δηλώνει ότι η κρίση χρέους της χώρας του κατέστησε δυνατή την προώθηση αλλαγών που δεν θα ήταν εφικτές υπό ομαλές συνθήκες. Η Ευρώπη μπορεί να βρίσκεται ακόμη στα μισά της κρίσης της. Αλλά, σε πάσχουσες οικονομίες όπως της Ελλάδας, σπέρνονται οι σπόροι της αναγέννησης».
Ποιες είναι οι λιγότερο κακές επενδυτικές επιλογές?
«Στις αρχές του έτους υποστήριξα ότι δεν ήταν η σωστή στιγμή για τους επενδυτές να τραβήξουν τα χρήματα από το τραπέζι και πως η πολιτική θα ήταν το κλειδί για οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή κατεύθυνσης στις αγορές.
Στην περίπτωση που η πολιτική της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη παραμείνει σε γενικές γραμμές στην ίδια κατεύθυνση τους επόμενους δώδεκα μήνες, τότε η συμβουλή μου για τους επενδυτές παραμένει η ίδια.
Μετά από αυτόν τον θετικό μήνα για τις περισσότερες τοποθετήσεις που ενέχουν ποσοστό κινδύνου, οι αγορές ενδεχομένως να ξεκινήσουν λίγο άτσαλα το 2011. Παρόλα αυτά, το κόστος της διακράτησης ρευστότητας παραμένει υψηλό. Στην πραγματικότητα, το ανανεωμένο πρόγραμμα αγοράς κρατικών τίτλων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ σημαίνει ότι ο πρόεδρος της Fed, Ben Bernanke πληρώνει τους επενδυτές για να αναλάβουν μεγαλύτερο ρίσκο.
Εν τω μεταξύ, το φορολογικό νομοσχέδιο του προέδρου Obama μετά από συμφωνία με τους Ρεπουμπλικάνους υποδεικνύει υψηλότερη ανάπτυξη στις ΗΠΑ από ότι συμπέραινε κανείς κατά τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Κατά συνέπεια, η πρόγνωση για την παγκόσμια οικονομία για τον επόμενο χρόνο είναι για οριακά χαμηλότερη ανάπτυξη, αντικατοπτρίζοντας και την απόσυρση από τα δημοσιονομικά και τα νομισματικά κίνητρα σε πολλές δυτικές χώρες εκτός των ΗΠΑ. Δεν κινδυνεύουμε όμως, με το ενδεχόμενο διπλής ύφεσης.
Προς το παρόν λοιπόν, όλα καλά. Μην βιάζεστε. Το εντυπωσιακό στοιχείο των έκτακτων μέτρων που ελήφθησαν από πλευράς πολιτικής για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής κρίσης είναι η αναποτελεσματικότητά τους.
Ο λόγος για τον οποίο η Fed προχώρησε σε επέκταση της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης είναι η γενική παραδοχή πως η αμερικανική ανάκαμψη είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Η συρρίκνωση των αποτελεσμάτων του τραπεζικού κλάδου και η μείωση του δανεισμού από τα νοικοκυριά δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα που αντισταθμίζει τον αντίκτυπο από τα μέτρα στήριξης.
Ως προς την επέκταση της ποσοτικής χαλάρωσης της Fed, προς το παρόν έχει αποτύχει σε έναν κεντρικό στόχο, καθώς το κόστος των ενυπόθηκων δανείων έχει ουσιαστικά αυξηθεί από την ημέρα της ανακοίνωσης της Fed. Είναι πιθανό ότι το πιο εντυπωσιακό επίτευγμα θα αποδειχθεί τελικά η ενίσχυση των αγορών εκτός ΗΠΑ, στις αναπτυσσόμενες χώρες που έχουν συνδέσει τα νομίσματά τους με το δολάριο.
Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους για την οποία ανησυχώ από τον Ιανουάριο φαίνεται πως επιδεινώνεται καθώς οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι «απάντησαν» στηρίζοντας τις τράπεζες στην νότια Ευρώπη και την Ιρλανδία, ενώ όμως απέτυχαν να παράσχουν λύση στο βασικό πρόβλημα βιωσιμότητας των υπερχρεωμένων χωρών.
Κατά συνέπεια, το βάρος έχει πέσει στον Jean Claude Trichet, τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να στήσει ad hoc στηρίξεις με σημαντικό κόστος στην ανεξαρτησία, αλλά και τον ισολογισμό της ΕΚΤ.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτή διάγνωση για το τι προκαλεί τα προβλήματα στην νομισματική ένωση – πολλώ δε μάλλον για το τι πρέπει να γίνει – το μέλλον της ένωσης δείχνει, στην καλύτερη περίπτωση, αβέβαιο ενώ η προτεινόμενη αναδιάρθρωση κεφαλαίων του ισολογισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ενδέχεται να αποδειχθεί ανεπαρκές μέτρο. Ο κ. Trichet ενδεχομένως να συνεχίσει να μπαλώνει καταστάσεις για κάποιο χρονικό διάστημα.
Η μεγάλη ανησυχία για το 2012 θα είναι ότι το πρόβλημα των μεγάλων ανισορροπιών θα παραμένει άλυτο. Επιμένοντας με την επεκτατική πολιτική για λίγο ακόμη, οι ΗΠΑ έχουν γλιτώσει – προσωρινά τις μεγάλες πιστώτριες χώρες όπως την Ιαπωνία, την Κίνα και την Γερμανία. Η επίπτωση όμως είναι η ενίσχυση του αμερικανικού δημόσιου χρέους σε επικίνδυνα επίπεδα, χωρίς να υπάρχει αξιόπιστη μεσοπρόθεσμη στρατηγική μείωσης του χρέους.
Ενδεχομένως, με την πάροδο του χρόνου, οι πρωταγωνιστές της παγκόσμιας οικονομίας να βρουν έναν τρόπο εξισορρόπησης των οικονομιών τους. Πολλά θα εξαρτηθούν από την αντίδραση του επιχειρηματικού κόσμου, ο οποίος βρίσκεται ολοένα και περισσότερο στο επίκεντρο των ανισορροπιών, καθώς αντιστοιχεί σε μεγαλύτερο μέρος των κρατικών αποταμιεύσεων της Ιαπωνίας και της Κίνας από ότι τα νοικοκυριά, ενώ ο αμερικανικός επιχειρηματικός κόσμος αντιμετωπίζει σημαντικά χρέη ενώ παράλληλα διατηρεί μεγάλα ποσοστά ρευστότητας.
Ενδιαφέρον είναι πως μία άλλη μεγάλη πιστώτρια χώρα, η Βρετανία, απολαμβάνει σημαντική ανάκαμψη της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης κατά το τρίτο τρίμηνο παρά τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας.
Παρόλα αυτά, το καλύτερο που μπορεί να πει κανείς για την πολιτική στάση των ανεπτυγμένων οικονομιών είναι πως ισοδυναμεί με ημίμετρα. Και παρά τις συζητήσεις για μεταβίβαση μέρους της εξουσίας στις αναδυόμενες αγορές, δεν μπορούν να αποφύγουν τον αντίκτυπο της όποιας επιδείνωσης στις προοπτικές των ανεπτυγμένων οικονομιών και ειδικότερα των ΗΠΑ.
Εν μέσω όλων αυτών και ενώ αντιμετωπίζουμε τεράστιες στρεβλώσεις που έχουν προκληθεί από την πολιτική στις αγορές, τα ανώτερα μυαλά του χρηματοοικονομικού κόσμου έχουν μειωθεί στην παράλογη βραχυπρόθεσμη στρατηγική του κοπαδιού γνωστή και ως “risk on , risk off».
Οι περισσότερες τοποθετήσεις δείχνουν ακριβές και ενδεχομένως να γίνουν ακόμη πιο ακριβές. Επαναλαμβάνω πως το σημείο καμπής σε αυτή την αγορά θα είναι όταν υπάρξει αλλαγή της πολιτικής στις ΗΠΑ.
Δεδομένου ότι ελάχιστοι επενδυτές έχουν την ικανότητα να μαντεύουν σωστά την ακριβέστερη στιγμή εξόδου, για τους υπόλοιπους το αίνιγμα είναι δύσκολο. Τα μετρητά έχουν πλέον αρνητική πραγματική απόδοση, οι μετοχές υψηλής ποιότητας και οι λιγότερο υπερτιμημένες αγορές εμπορικού real estate ενδεχομένως να είναι οι λιγότερο επικίνδυνες τοποθετήσεις.»
Στην περίπτωση που η πολιτική της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη παραμείνει σε γενικές γραμμές στην ίδια κατεύθυνση τους επόμενους δώδεκα μήνες, τότε η συμβουλή μου για τους επενδυτές παραμένει η ίδια.
Μετά από αυτόν τον θετικό μήνα για τις περισσότερες τοποθετήσεις που ενέχουν ποσοστό κινδύνου, οι αγορές ενδεχομένως να ξεκινήσουν λίγο άτσαλα το 2011. Παρόλα αυτά, το κόστος της διακράτησης ρευστότητας παραμένει υψηλό. Στην πραγματικότητα, το ανανεωμένο πρόγραμμα αγοράς κρατικών τίτλων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ σημαίνει ότι ο πρόεδρος της Fed, Ben Bernanke πληρώνει τους επενδυτές για να αναλάβουν μεγαλύτερο ρίσκο.
Εν τω μεταξύ, το φορολογικό νομοσχέδιο του προέδρου Obama μετά από συμφωνία με τους Ρεπουμπλικάνους υποδεικνύει υψηλότερη ανάπτυξη στις ΗΠΑ από ότι συμπέραινε κανείς κατά τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Κατά συνέπεια, η πρόγνωση για την παγκόσμια οικονομία για τον επόμενο χρόνο είναι για οριακά χαμηλότερη ανάπτυξη, αντικατοπτρίζοντας και την απόσυρση από τα δημοσιονομικά και τα νομισματικά κίνητρα σε πολλές δυτικές χώρες εκτός των ΗΠΑ. Δεν κινδυνεύουμε όμως, με το ενδεχόμενο διπλής ύφεσης.
Προς το παρόν λοιπόν, όλα καλά. Μην βιάζεστε. Το εντυπωσιακό στοιχείο των έκτακτων μέτρων που ελήφθησαν από πλευράς πολιτικής για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής κρίσης είναι η αναποτελεσματικότητά τους.
Ο λόγος για τον οποίο η Fed προχώρησε σε επέκταση της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης είναι η γενική παραδοχή πως η αμερικανική ανάκαμψη είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Η συρρίκνωση των αποτελεσμάτων του τραπεζικού κλάδου και η μείωση του δανεισμού από τα νοικοκυριά δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα που αντισταθμίζει τον αντίκτυπο από τα μέτρα στήριξης.
Ως προς την επέκταση της ποσοτικής χαλάρωσης της Fed, προς το παρόν έχει αποτύχει σε έναν κεντρικό στόχο, καθώς το κόστος των ενυπόθηκων δανείων έχει ουσιαστικά αυξηθεί από την ημέρα της ανακοίνωσης της Fed. Είναι πιθανό ότι το πιο εντυπωσιακό επίτευγμα θα αποδειχθεί τελικά η ενίσχυση των αγορών εκτός ΗΠΑ, στις αναπτυσσόμενες χώρες που έχουν συνδέσει τα νομίσματά τους με το δολάριο.
Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους για την οποία ανησυχώ από τον Ιανουάριο φαίνεται πως επιδεινώνεται καθώς οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι «απάντησαν» στηρίζοντας τις τράπεζες στην νότια Ευρώπη και την Ιρλανδία, ενώ όμως απέτυχαν να παράσχουν λύση στο βασικό πρόβλημα βιωσιμότητας των υπερχρεωμένων χωρών.
Κατά συνέπεια, το βάρος έχει πέσει στον Jean Claude Trichet, τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να στήσει ad hoc στηρίξεις με σημαντικό κόστος στην ανεξαρτησία, αλλά και τον ισολογισμό της ΕΚΤ.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτή διάγνωση για το τι προκαλεί τα προβλήματα στην νομισματική ένωση – πολλώ δε μάλλον για το τι πρέπει να γίνει – το μέλλον της ένωσης δείχνει, στην καλύτερη περίπτωση, αβέβαιο ενώ η προτεινόμενη αναδιάρθρωση κεφαλαίων του ισολογισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ενδέχεται να αποδειχθεί ανεπαρκές μέτρο. Ο κ. Trichet ενδεχομένως να συνεχίσει να μπαλώνει καταστάσεις για κάποιο χρονικό διάστημα.
Η μεγάλη ανησυχία για το 2012 θα είναι ότι το πρόβλημα των μεγάλων ανισορροπιών θα παραμένει άλυτο. Επιμένοντας με την επεκτατική πολιτική για λίγο ακόμη, οι ΗΠΑ έχουν γλιτώσει – προσωρινά τις μεγάλες πιστώτριες χώρες όπως την Ιαπωνία, την Κίνα και την Γερμανία. Η επίπτωση όμως είναι η ενίσχυση του αμερικανικού δημόσιου χρέους σε επικίνδυνα επίπεδα, χωρίς να υπάρχει αξιόπιστη μεσοπρόθεσμη στρατηγική μείωσης του χρέους.
Ενδεχομένως, με την πάροδο του χρόνου, οι πρωταγωνιστές της παγκόσμιας οικονομίας να βρουν έναν τρόπο εξισορρόπησης των οικονομιών τους. Πολλά θα εξαρτηθούν από την αντίδραση του επιχειρηματικού κόσμου, ο οποίος βρίσκεται ολοένα και περισσότερο στο επίκεντρο των ανισορροπιών, καθώς αντιστοιχεί σε μεγαλύτερο μέρος των κρατικών αποταμιεύσεων της Ιαπωνίας και της Κίνας από ότι τα νοικοκυριά, ενώ ο αμερικανικός επιχειρηματικός κόσμος αντιμετωπίζει σημαντικά χρέη ενώ παράλληλα διατηρεί μεγάλα ποσοστά ρευστότητας.
Ενδιαφέρον είναι πως μία άλλη μεγάλη πιστώτρια χώρα, η Βρετανία, απολαμβάνει σημαντική ανάκαμψη της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης κατά το τρίτο τρίμηνο παρά τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας.
Παρόλα αυτά, το καλύτερο που μπορεί να πει κανείς για την πολιτική στάση των ανεπτυγμένων οικονομιών είναι πως ισοδυναμεί με ημίμετρα. Και παρά τις συζητήσεις για μεταβίβαση μέρους της εξουσίας στις αναδυόμενες αγορές, δεν μπορούν να αποφύγουν τον αντίκτυπο της όποιας επιδείνωσης στις προοπτικές των ανεπτυγμένων οικονομιών και ειδικότερα των ΗΠΑ.
Εν μέσω όλων αυτών και ενώ αντιμετωπίζουμε τεράστιες στρεβλώσεις που έχουν προκληθεί από την πολιτική στις αγορές, τα ανώτερα μυαλά του χρηματοοικονομικού κόσμου έχουν μειωθεί στην παράλογη βραχυπρόθεσμη στρατηγική του κοπαδιού γνωστή και ως “risk on , risk off».
Οι περισσότερες τοποθετήσεις δείχνουν ακριβές και ενδεχομένως να γίνουν ακόμη πιο ακριβές. Επαναλαμβάνω πως το σημείο καμπής σε αυτή την αγορά θα είναι όταν υπάρξει αλλαγή της πολιτικής στις ΗΠΑ.
Δεδομένου ότι ελάχιστοι επενδυτές έχουν την ικανότητα να μαντεύουν σωστά την ακριβέστερη στιγμή εξόδου, για τους υπόλοιπους το αίνιγμα είναι δύσκολο. Τα μετρητά έχουν πλέον αρνητική πραγματική απόδοση, οι μετοχές υψηλής ποιότητας και οι λιγότερο υπερτιμημένες αγορές εμπορικού real estate ενδεχομένως να είναι οι λιγότερο επικίνδυνες τοποθετήσεις.»
Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010
Τράπεζες "ζόμπι"
Τράπεζες "ζόμπι"
Μήπως θα πρέπει να φοβόμαστε τους νεκρούς που περπατούν ανάμεσά μας; Χρόνια μετά την κατάρρευση της φούσκας στο real estate και στο χρηματιστήριο της Ιαπωνίας, οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί της χώρας απλώς αρνούνται να διαγράψουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους.
Σε μεγάλο βαθμό, το έκανε το χρηματιστήριο για εκείνους, αν και συχνά είχε απαγορευτεί σε θεσμικούς επενδυτές η αγορά ιαπωνικών τραπεζικών μετοχών.
Οι τράπεζες αυτές είχαν χαρακτηριστεί από πολλούς ζόμπι. Τα ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια και η πρακτική διακράτησης των δανείων στη λογιστική τους αξία, αντί να υιοθετήσουν τις πολύ χαμηλότερες τιμές της αγοράς, τις έχουν κρατήσει σε κωματώδη κατάσταση. Στο τέλος χρειάστηκαν 550 δισ. δολ. δημοσίου χρήματος για κρατικοποιήσεις και αναδιαρθρώσεις κεφαλαίων ώστε αυτά τα πιστωτικά ιδρύματα να στηριχτούν την περίοδο 1998 - 2003.
Μήπως, όμως, υπάρχουν πλέον τράπεζες-ζόμπι και στο χρηματοοικονομικό σύστημα των δυτικών οικονομιών; Οι δυτικές κυβερνήσεις, έχοντας την ιαπωνική εμπειρία, εξασφάλισαν ότι τα πιστωτικά ιδρύματα των οικονομιών τους είχαν αρκετή κεφαλαιοποίηση πολύ πιο γρήγορα απ' όσο είχε αντιδράσει το Τόκιο. Οι τράπεζες... διασωληνώθηκαν για να επιζήσουν, αλλά αυτό μπορεί και να μην είναι αρκετό. Η μείωση της αξίας των τοποθετήσεων, που προκάλεσε πριν από τρία χρόνια τη χρηματοοικονομική κρίση, δεν έχει ανατραπεί.
Βεβαίως, τα μερίσματα που βασίστηκαν σε ακίνητη περιουσία (κατοικίας ή εμπορικής χρήσης) έχουν προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό. Στις ΗΠΑ, όμως, το 32% των 13.400 δισ. δολ. των τραπεζικών τοποθετήσεων αφορά σε δάνεια με εγγυήσεις στην αγορά ακινήτων. Οι τίτλοι που στηρίζονται από ενυπόθηκα δάνεια αντιστοιχούν σε 1.252 δισ. δολ.
Κατά συνέπεια, πολλές τράπεζες που είναι ακόμη ζωντανές ίσως πεθάνουν ακαριαία εάν υπάρξει νέα πτωτική τάση στην αγορά κατοικιών. Τα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα επίσης διακρατούν δισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικά δάνεια αμφιβόλου ποιότητος. Και όπως στην Ιαπωνία, οι δυτικές τράπεζες επίσης στηρίζονται από τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια.
Ενδεχόμενη απότομη άνοδος των επιτοκίων, όμως, ίσως επιφέρει θανάσιμα τραύματα στα έσοδα και στα κέρδη των πιστωτικών ιδρυμάτων, ειδικά εάν πυροδοτηθεί παράλληλα ύφεση της οικονομίας.
Φοβάστε λοιπόν τα ζόμπι; Καλύτερα να ελπίζετε πως ο πληθωρισμός θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα και οι τιμές των ακινήτων θα συνεχίσουν να κινούνται ανοδικά.
Μήπως θα πρέπει να φοβόμαστε τους νεκρούς που περπατούν ανάμεσά μας; Χρόνια μετά την κατάρρευση της φούσκας στο real estate και στο χρηματιστήριο της Ιαπωνίας, οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί της χώρας απλώς αρνούνται να διαγράψουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους.
Σε μεγάλο βαθμό, το έκανε το χρηματιστήριο για εκείνους, αν και συχνά είχε απαγορευτεί σε θεσμικούς επενδυτές η αγορά ιαπωνικών τραπεζικών μετοχών.
Οι τράπεζες αυτές είχαν χαρακτηριστεί από πολλούς ζόμπι. Τα ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια και η πρακτική διακράτησης των δανείων στη λογιστική τους αξία, αντί να υιοθετήσουν τις πολύ χαμηλότερες τιμές της αγοράς, τις έχουν κρατήσει σε κωματώδη κατάσταση. Στο τέλος χρειάστηκαν 550 δισ. δολ. δημοσίου χρήματος για κρατικοποιήσεις και αναδιαρθρώσεις κεφαλαίων ώστε αυτά τα πιστωτικά ιδρύματα να στηριχτούν την περίοδο 1998 - 2003.
Μήπως, όμως, υπάρχουν πλέον τράπεζες-ζόμπι και στο χρηματοοικονομικό σύστημα των δυτικών οικονομιών; Οι δυτικές κυβερνήσεις, έχοντας την ιαπωνική εμπειρία, εξασφάλισαν ότι τα πιστωτικά ιδρύματα των οικονομιών τους είχαν αρκετή κεφαλαιοποίηση πολύ πιο γρήγορα απ' όσο είχε αντιδράσει το Τόκιο. Οι τράπεζες... διασωληνώθηκαν για να επιζήσουν, αλλά αυτό μπορεί και να μην είναι αρκετό. Η μείωση της αξίας των τοποθετήσεων, που προκάλεσε πριν από τρία χρόνια τη χρηματοοικονομική κρίση, δεν έχει ανατραπεί.
Βεβαίως, τα μερίσματα που βασίστηκαν σε ακίνητη περιουσία (κατοικίας ή εμπορικής χρήσης) έχουν προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό. Στις ΗΠΑ, όμως, το 32% των 13.400 δισ. δολ. των τραπεζικών τοποθετήσεων αφορά σε δάνεια με εγγυήσεις στην αγορά ακινήτων. Οι τίτλοι που στηρίζονται από ενυπόθηκα δάνεια αντιστοιχούν σε 1.252 δισ. δολ.
Κατά συνέπεια, πολλές τράπεζες που είναι ακόμη ζωντανές ίσως πεθάνουν ακαριαία εάν υπάρξει νέα πτωτική τάση στην αγορά κατοικιών. Τα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα επίσης διακρατούν δισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικά δάνεια αμφιβόλου ποιότητος. Και όπως στην Ιαπωνία, οι δυτικές τράπεζες επίσης στηρίζονται από τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια.
Ενδεχόμενη απότομη άνοδος των επιτοκίων, όμως, ίσως επιφέρει θανάσιμα τραύματα στα έσοδα και στα κέρδη των πιστωτικών ιδρυμάτων, ειδικά εάν πυροδοτηθεί παράλληλα ύφεση της οικονομίας.
Φοβάστε λοιπόν τα ζόμπι; Καλύτερα να ελπίζετε πως ο πληθωρισμός θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα και οι τιμές των ακινήτων θα συνεχίσουν να κινούνται ανοδικά.
Αποκλειστική συνέντευξη με τον... Σκρουτζ
Ο Ebenezer Scrooge μπήκε αργά στο δωμάτιο. Προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν όπως ακριβώς τον είχε περιγράψει ο Κάρολος Ντίκενς. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, να μην έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου αυτά τα τελευταία 170 χρόνια; Αυτό πρέπει να είναι το πλεονέκτημα να είσαι λογοτεχνικό πρόσωπο, κατέληξα.
"Καλημέρα, κ. Scrooge", είπα ευγενικά. "Έχω έρθει να σας πάρω συνέντευξη για το νέο σας best seller, το Scroogenomics - or How to Do Well out of Doing Good" (Scroogenomics ή πώς να τα καταφέρετε κάνοντας το καλό).
Ο Eb. Scrooge χαμογέλασε. "Ναι", απάντησε. "Πρέπει να παραδεχθώ ότι το βιβλίο Scroogenomics του Joel Waldfogel παρουσιάζει ένα μέρος του εαυτού μου που δεν είχε φωτιστεί. Ο Ντίκενς, αν και ταλαντούχος συγγραφέας, ήταν απλώς ένας συναισθηματικός ανόητος. Ποτέ δεν κατάλαβε σε τι ακριβώς αφορούσε η αλλαγή μου εκείνα τα Χριστούγεννα.
Έμαθα, πάνω από όλα, να δείχνω φιλάνθρωπος. Η ικανότητα αυτή, σε συνδυασμό με την επιχειρηματική μου διορατικότητα, βοήθησε στο να μετατρέψω τη Marley & Scrooge σε μία διεθνή επιχείρηση. Ευτυχώς, αυτή η φιλανθρωπία έχει γίνει λιγότερο οδυνηρή, καθώς οι δωρεές απαλλάσσονται πλέον από την εφορία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο για έναν φιλάργυρο από την κρατικά επιδοτούμενη φιλανθρωπία".
Εξεπλάγην από την ειλικρίνειά του. Θα πρέπει να ήπιε κάτι παραπάνω νωρίτερα στο πάρτι της παρουσίασης του βιβλίου. Μετά την αυστηρή εγκράτεια που περιέγραψε ο Ντίκενς, ακόμη και ένα ποτηράκι θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
"Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο βιβλίο", συνέχισα, "είναι πως δεν αφορά μόνο στον πολύτιμο ρόλο της φήμης που αποκτήσατε για τη φιλανθρωπία ως προς την επιχειρηματική σας επιτυχία. Έχετε επίσης ισχυρές απόψεις για το πώς θα πρέπει να λειτουργεί η κυβέρνηση. Στηρίζετε σθεναρά τις περικοπές που αποφάσισε η κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία. Μήπως, όμως, η θέση αυτή έρχεται σε αντίθεση με το φιλανθρωπικό προφίλ σας;".
"Καθόλου", απάντησε απότομα ο Eb. Scrooge. "Η θέση μου συνοψίζεται στο μότο δημόσια σύνεση και ιδιωτική φιλανθρωπία. Πώς θα δείξουμε εμείς οι πλούσιοι την καλοσύνη μας εάν το κράτος επιμένει να τους φροντίζει όλους;".
"Ή, ακόμη χειρότερα, εάν το κράτος φροντίζει εκείνους τόσο τους άξιους όσο και τους ανάξιους. Ένα πράγμα που κατάλαβε καλά ο Ντίκενς είναι πως όσοι δέχτηκαν τη φιλανθρωπία μου το άξιζαν πραγματικά. Η αγαπημένη μου δωρεά είναι χριστουγεννιάτικες γαλοπούλες γι' αυτούς που το αξίζουν. Νομίζετε πως θα δίναμε γαλοπούλες στον καθέναν; Σε καμία περίπτωση. Επιλέγουμε προσεκτικά".
"Άρα, υποστηρίζετε επίσης την κρατική μεταρρύθμιση του συστήματος πρόνοιας, βάσει της οποίας οι εργαζόμενοι πληρώνουν περισσότερο;".
"Φυσικά", απάντησε ο Scrooge και συμπλήρωσε: "Το να πληρώνουν οι εργαζόμενοι είναι το βασικό μου μότο. Το μόνο χειρότερο από έναν ανάξιο φτωχό είναι ο άνεργος φτωχός. Ουσιαστικά, είναι το ίδιο πράγμα. Αυτές είναι καλές βικτοριανές αξίες".
"Και τι γίνεται, όμως, με τους ανάξιους πλούσιους; Η Scrooge Bank διασώθηκε από κρατικά κεφάλαια και αμέσως μετά άρχισε και πάλι να πληρώνει bonus στη διοίκησή της και μερίσματα σε εσάς. Πώς δικαιολογείται αυτό το κοινωνικό κράτος; Δεν είναι και τόσο βικτοριανό, έτσι;".
"Όχι, πράγματι, και είναι ακόμη το καλύτερο. Από πολλές πλευρές, τα πράγματα έχουν πάρει την κατιούσα τα τελευταία 170 χρόνια. Αυτή, όμως, είναι μία εξαίρεση. Οι τράπεζες είναι πολύ σημαντικές για να αφεθούν στην πτώχευση. Οι πλούσιοι άνθρωποι κάνουν πραγματικά σπουδαία πράγματα, όπως το να δίνουν εργασία στους φτωχούς και να τους δίνουν και κάποια φιλανθρωπία.
Η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας σωστά εγγυήθηκαν για τα χρέη μας και μας προσέφεραν φθηνό χρήμα. Ούτως ή άλλως, το λάθος ήταν της κεντρικής τράπεζας. Εκείνη ενθάρρυνε τον δανεισμό. Τι περίμεναν λοιπόν ότι θα κάνουν οι τράπεζες;".
"Σε γενικές γραμμές, νομίζετε ότι ο George Osborne κάνει καλή δουλειά στο υπουργείο Οικονομικών της Βρετανίας;".
"Φυσικά", απάντησε ο Eb. Scrooge. "Οι δικές του είναι οι καλύτερες βικτοριανές αξίες. Περικοπές στις δαπάνες για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους φτωχούς και μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων για τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και την ιδιωτική φιλανθρωπία".
"Εγώ προσωπικά επενδύω στον χρυσό. Ελπίζω ότι μπορούμε να πείσουμε το Κογκρέσο σε αυτές τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιστρέψουν στον κανόνα του χρυσού σε μία τιμή τουλάχιστον 20.000 δολαρίων ανά ουγκιά. Θα βγάλω μια περιουσία. Αυτό είναι ένα ακόμη παράδειγμα της βασικής μου αρχής να επωφελείσαι ενώ κάνεις το καλό".
"Όμως", είπα, "αυτές οι περικοπές μπορεί να βυθίσουν την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση. Αυτό δεν μοιάζει και τόσο φιλάνθρωπο".
Ο Eb. Scrooge σκέφτηκε για λίγο. Μετά χαμογέλασε. "Σε καμία περίπτωση. Η οικονομία σίγουρα θα ανακάμψει μακροπρόθεσμα. Εν τω μεταξύ, ο κόσμος θα αποκτήσει τις αξίες της σκληρής δουλειάς και της σύνεσης στον νέο αγώνα εύρεσης εργασίας. Αυτό είναι πολύ σωστό. Το βασικό μέλημα διατήρησης των τραπεζών έχει επιτευχθεί. Τώρα θα πρέπει να επιτρέψουμε στην επιχειρηματική δραστηριότητα στη Βρετανία να βρει πεδίο δράσης".
"Σε γενικές γραμμές τότε", ρώτησα, "προβλέπετε τον παγκόσμιο θρίαμβο των Scroogenomics;".
"Όχι ακριβώς", απάντησε. "Στις πρώην αποικίες δεν καταλαβαίνουν ακόμη τη σημασία των βικτοριανών οικονομικών. Καταλαβαίνουν όμως την ανάγκη για αυτοσυντήρηση και για ιδιωτική φιλανθρωπία.
Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη η θέληση για υιοθέτηση βικτοριανής δημοσιονομικής πολιτικής είναι πολύ ισχυρή. Όμως, δεν καταλαβαίνουν πλήρως τη σημασία της αυτοσυντήρησης και της ιδιωτικής φιλανθρωπίας. Η νεοσύστατη κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία, με χαρά βλέπω, καταλαβαίνει τα πάντα σωστά".
Έφυγα από αυτήν τη συνάντηση χαρούμενος με την ευχή του Scrooge για "Καλά Χριστούγεννα" ακόμη να ηχεί στα αφτιά μου. Ήξερα πως αυτή η ειλικρινής συνέντευξη με αυτόν τον μεγάλο άνδρα του επιχειρείν -η πρώτη του από το 1843- θα ήταν εντυπωσιακή. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, να τον καταλάβει τόσο λάθος ο Ντίκενς;
Και τότε συνειδητοποίησα: Ο Scrooge χρησιμοποίησε τον Ντίκενς με ευφυΐα, ώστε να δημιουργήσει την εντύπωση που ήθελε. Δεν τον ενδιέφερε πλέον.
Εν κατακλείδι, πόσα χρόνια συναισθηματικής εξαπάτησης μπορεί να αντέξει κανείς;
"Καλημέρα, κ. Scrooge", είπα ευγενικά. "Έχω έρθει να σας πάρω συνέντευξη για το νέο σας best seller, το Scroogenomics - or How to Do Well out of Doing Good" (Scroogenomics ή πώς να τα καταφέρετε κάνοντας το καλό).
Έμαθα, πάνω από όλα, να δείχνω φιλάνθρωπος. Η ικανότητα αυτή, σε συνδυασμό με την επιχειρηματική μου διορατικότητα, βοήθησε στο να μετατρέψω τη Marley & Scrooge σε μία διεθνή επιχείρηση. Ευτυχώς, αυτή η φιλανθρωπία έχει γίνει λιγότερο οδυνηρή, καθώς οι δωρεές απαλλάσσονται πλέον από την εφορία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο για έναν φιλάργυρο από την κρατικά επιδοτούμενη φιλανθρωπία".
Εξεπλάγην από την ειλικρίνειά του. Θα πρέπει να ήπιε κάτι παραπάνω νωρίτερα στο πάρτι της παρουσίασης του βιβλίου. Μετά την αυστηρή εγκράτεια που περιέγραψε ο Ντίκενς, ακόμη και ένα ποτηράκι θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
"Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο βιβλίο", συνέχισα, "είναι πως δεν αφορά μόνο στον πολύτιμο ρόλο της φήμης που αποκτήσατε για τη φιλανθρωπία ως προς την επιχειρηματική σας επιτυχία. Έχετε επίσης ισχυρές απόψεις για το πώς θα πρέπει να λειτουργεί η κυβέρνηση. Στηρίζετε σθεναρά τις περικοπές που αποφάσισε η κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία. Μήπως, όμως, η θέση αυτή έρχεται σε αντίθεση με το φιλανθρωπικό προφίλ σας;".
"Ή, ακόμη χειρότερα, εάν το κράτος φροντίζει εκείνους τόσο τους άξιους όσο και τους ανάξιους. Ένα πράγμα που κατάλαβε καλά ο Ντίκενς είναι πως όσοι δέχτηκαν τη φιλανθρωπία μου το άξιζαν πραγματικά. Η αγαπημένη μου δωρεά είναι χριστουγεννιάτικες γαλοπούλες γι' αυτούς που το αξίζουν. Νομίζετε πως θα δίναμε γαλοπούλες στον καθέναν; Σε καμία περίπτωση. Επιλέγουμε προσεκτικά".
"Άρα, υποστηρίζετε επίσης την κρατική μεταρρύθμιση του συστήματος πρόνοιας, βάσει της οποίας οι εργαζόμενοι πληρώνουν περισσότερο;".
"Φυσικά", απάντησε ο Scrooge και συμπλήρωσε: "Το να πληρώνουν οι εργαζόμενοι είναι το βασικό μου μότο. Το μόνο χειρότερο από έναν ανάξιο φτωχό είναι ο άνεργος φτωχός. Ουσιαστικά, είναι το ίδιο πράγμα. Αυτές είναι καλές βικτοριανές αξίες".
"Και τι γίνεται, όμως, με τους ανάξιους πλούσιους; Η Scrooge Bank διασώθηκε από κρατικά κεφάλαια και αμέσως μετά άρχισε και πάλι να πληρώνει bonus στη διοίκησή της και μερίσματα σε εσάς. Πώς δικαιολογείται αυτό το κοινωνικό κράτος; Δεν είναι και τόσο βικτοριανό, έτσι;".
"Όχι, πράγματι, και είναι ακόμη το καλύτερο. Από πολλές πλευρές, τα πράγματα έχουν πάρει την κατιούσα τα τελευταία 170 χρόνια. Αυτή, όμως, είναι μία εξαίρεση. Οι τράπεζες είναι πολύ σημαντικές για να αφεθούν στην πτώχευση. Οι πλούσιοι άνθρωποι κάνουν πραγματικά σπουδαία πράγματα, όπως το να δίνουν εργασία στους φτωχούς και να τους δίνουν και κάποια φιλανθρωπία.
Η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας σωστά εγγυήθηκαν για τα χρέη μας και μας προσέφεραν φθηνό χρήμα. Ούτως ή άλλως, το λάθος ήταν της κεντρικής τράπεζας. Εκείνη ενθάρρυνε τον δανεισμό. Τι περίμεναν λοιπόν ότι θα κάνουν οι τράπεζες;".
"Σε γενικές γραμμές, νομίζετε ότι ο George Osborne κάνει καλή δουλειά στο υπουργείο Οικονομικών της Βρετανίας;".
"Φυσικά", απάντησε ο Eb. Scrooge. "Οι δικές του είναι οι καλύτερες βικτοριανές αξίες. Περικοπές στις δαπάνες για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους φτωχούς και μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων για τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και την ιδιωτική φιλανθρωπία".
"Εγώ προσωπικά επενδύω στον χρυσό. Ελπίζω ότι μπορούμε να πείσουμε το Κογκρέσο σε αυτές τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιστρέψουν στον κανόνα του χρυσού σε μία τιμή τουλάχιστον 20.000 δολαρίων ανά ουγκιά. Θα βγάλω μια περιουσία. Αυτό είναι ένα ακόμη παράδειγμα της βασικής μου αρχής να επωφελείσαι ενώ κάνεις το καλό".
"Όμως", είπα, "αυτές οι περικοπές μπορεί να βυθίσουν την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση. Αυτό δεν μοιάζει και τόσο φιλάνθρωπο".
Ο Eb. Scrooge σκέφτηκε για λίγο. Μετά χαμογέλασε. "Σε καμία περίπτωση. Η οικονομία σίγουρα θα ανακάμψει μακροπρόθεσμα. Εν τω μεταξύ, ο κόσμος θα αποκτήσει τις αξίες της σκληρής δουλειάς και της σύνεσης στον νέο αγώνα εύρεσης εργασίας. Αυτό είναι πολύ σωστό. Το βασικό μέλημα διατήρησης των τραπεζών έχει επιτευχθεί. Τώρα θα πρέπει να επιτρέψουμε στην επιχειρηματική δραστηριότητα στη Βρετανία να βρει πεδίο δράσης".
"Σε γενικές γραμμές τότε", ρώτησα, "προβλέπετε τον παγκόσμιο θρίαμβο των Scroogenomics;".
"Όχι ακριβώς", απάντησε. "Στις πρώην αποικίες δεν καταλαβαίνουν ακόμη τη σημασία των βικτοριανών οικονομικών. Καταλαβαίνουν όμως την ανάγκη για αυτοσυντήρηση και για ιδιωτική φιλανθρωπία.
Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη η θέληση για υιοθέτηση βικτοριανής δημοσιονομικής πολιτικής είναι πολύ ισχυρή. Όμως, δεν καταλαβαίνουν πλήρως τη σημασία της αυτοσυντήρησης και της ιδιωτικής φιλανθρωπίας. Η νεοσύστατη κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία, με χαρά βλέπω, καταλαβαίνει τα πάντα σωστά".
Έφυγα από αυτήν τη συνάντηση χαρούμενος με την ευχή του Scrooge για "Καλά Χριστούγεννα" ακόμη να ηχεί στα αφτιά μου. Ήξερα πως αυτή η ειλικρινής συνέντευξη με αυτόν τον μεγάλο άνδρα του επιχειρείν -η πρώτη του από το 1843- θα ήταν εντυπωσιακή. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, να τον καταλάβει τόσο λάθος ο Ντίκενς;
Και τότε συνειδητοποίησα: Ο Scrooge χρησιμοποίησε τον Ντίκενς με ευφυΐα, ώστε να δημιουργήσει την εντύπωση που ήθελε. Δεν τον ενδιέφερε πλέον.
Εν κατακλείδι, πόσα χρόνια συναισθηματικής εξαπάτησης μπορεί να αντέξει κανείς;
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010
Λαυρέντης Λαυρεντιάδης. Δεν μένει πια εδώ το «χρυσό» παιδί του Χρηματατιστηρίου. Γιατί ο επιχειρηματίας έφυγε από την Ελλάδα για να κάνει business από το Λονδίνο.
Λαυρέντης Λαυρεντιάδης. Δεν μένει πια εδώ το «χρυσό» παιδί του Χρηματατιστηρίου. Γιατί ο επιχειρηματίας έφυγε από την Ελλάδα για να κάνει business από το Λονδίνο.
Τα σενάρια περί αποχώρησης του κ. Λ. Λαυρεντιάδη από την εισηγμένη φαρμακοβιομηχανία Αlapis είχαν φουντώσει το τελευταίο διάστημα. Πράγματι τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε στο Χρηματιστήριο ότι ο κ. Λαυρεντιάδης περιόρισε τη συμμετοχή του στην Αlapis από 21,325% σε 6,119%.Αγοραστής του 15,206% και νέο αφεντικό στην Αlapis ήταν ο συνέταιρός του στη Lamda Ρartners (επενδυτικό fund με έδρα το Λονδίνο) κ.Μάριο αλ Τζεμπούρι. Ο κ. Λαυρεντιάδης εδώ και δύο χρόνια δεν συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Αlapis. Είχε επικεντρωθεί στη διαχείριση του fund της Lamda Ρartners, το οποίο έχει υπό τον έλεγχό του τις εταιρείες Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και Νεοχημική. Το γεγονός όμως ότι πλέον η μόνιμη κατοικία του κ. Λαυρεντιάδη θα είναι το Λονδίνο- έχει μετακομίσει εκεί η οικογένειά του-, σε συνδυασμό με τις φήμες περί προβλημάτων στις εταιρείες του ομίλου στην Ελλάδα, δημιούργησε ερωτήματα στην αγορά και ανησυχία στις τάξεις των επενδυτών, κάτι που αποτυπώθηκε και στην αρνητική πορεία της μετοχής της Αlapis. Η εταιρεία με 1 δισ. ευρώ τζίρο έχει πλέον κεφαλαιοποίηση μόλις 146 εκατ.ευρώ.
Επίσημη πληροφόρηση από την πλευρά του επιχειρηματία δεν υπάρχει, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου όλες οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες του συνοδεύονταν από τις σχετικές ανακοινώσεις. Σύμφωνα όμως με πρόσωπα του περιβάλλοντός του, ο κ. Λ. Λαυρεντιάδης θα επικεντρωθεί στον τραπεζικό κλάδο και στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, αφού ο ίδιος, εκτός από την Ρroton Βank
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η μετακόμιση του επιχειρηματία στο Λονδίνο είχε να κάνει και με τις ανησυχίες του για τη ζωή του, εξ ου και η μετεγκατάσταση της συζύγου του και των δύο παιδιών του στην Αγγλία. Την εκδοχή αυτή αντικρούουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του και αναφέρουν ότι έτσι κι αλλιώς ο κ. Λαυρεντιάδης βρισκόταν τον μισό χρόνο της ζωής του μέσα σε ένα αεροπλάνο και ότι επρόκειτο για απόφαση που ελήφθη όχι κάτω από συνθήκες πίεσης αλλά για πρακτικούς λόγους.
Τα ερωτήματα όμως παραμένουν. Γιατί ο κ. Λαυρεντιάδης παρά την οικονομική του άνεση αποφάσισε να πωλήσει το 15% της Αlapis σε πολύ χαμηλές τιμές (το τίμημα δεν έχει γίνει γνωστό, αλλά το 15% της Αlapis αποτιμάται στο ταμπλό στα 22 εκατ. ευρώ), όταν ο ίδιος ο επιχειρηματίας είχε ξοδέψει το 2009 περί τα 60 εκατ. ευρώ για να ανεβάσει το ποσοστό του στην Αlapis από 15% σε 21%.
Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν ότι το πρόσωπο-«κλειδί» στην υπόθεση είναι ο κ. Μάριο αλ Τζεμπούρι, συνέταιρος του κ. Λαυρεντιάδη στη Lamda Ρartners. Ο κ. Αλ. Τζεμπούρι έχει βουλγαροϊρακινή καταγωγή, έχει διατελέσει υπουργός Τουρισμού στη Βουλγαρία, ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Συμεών της Βουλγαρίας, συμμετείχε στην επιτροπή αναμόρφωσης του Ιράκ, αλλά το μυστικό είναι ότι προέρχεται από τον τραπεζικό κλάδο (Lazard, Βarclays) και ανήκει σε μια ισχυρή οικογένεια, αφού ο αδελφός του είναι πρόεδρος της Lukoil Ευρώπης με έδρα τη Βουλγαρία.
Ο κ. Αλ. Τζεμπούρι θα κληθεί να επαναδιαπραγματευθεί τα δάνεια της Αlapis. Τo 2013 λήγει δάνειο ύψους 647 εκατ. ευρώ και εκτιμάται ότι θα γίνει «μάχη» με τις τράπεζες για την ανανέωσή του και τους όρους αναχρηματοδότησης. Στις διαπραγματεύσεις αυτές, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι παράγοντες, επελέγη να εκπροσωπήσει την Αlapis o κ. Αλ. Τζεμπούρι και όχι ο κ. Λαυρεντιάδης. Επίσης εκτιμούν ότι ο βουλγαροϊρακινός θα κληθεί να κάνει και τη βρώμικη δουλειά στην Αlapis, καθώς τα νέα δεδομένα στον χώρο του φαρμάκου (μείωση περιθωρίων κέρδους, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, όπου δεν θα υπάρχει άμεση εξάρτηση μιας εταιρείας από τους γιατρούς επιβάλλουν σε όλες τις εταιρείες του κλάδου να προχωρήσουν σε ριζική αναδιάρθρωση της λειτουργίας τους και δυστυχώς σε μείωση προσωπικού. Σήμερα στον όμιλο της Αlapis απασχολούνται περί τα 1.700 άτομα. Θεωρούν με λίγα λόγια ότι πρόκειται για μια μεταβίβαση με option και ότι ύστερα από λίγα χρόνια ο κ. Λαυρεντιάδης θα επαναγοράσει το μερίδιό του και θα καταστεί πάλι βασικός μέτοχος στην εταιρεία.
Από την εταιρεία υποστηρίζουν ότι η Αlapis δεν κινδυνεύει. Απεναντίας, η επικέντρωσή της στον χώρο του φαρμάκου, της δίνει σοβαρό πλεονέκτημα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, την ώρα που οι προσπάθειες του ελληνικού κράτους να μειώσει τις δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αναμένεται να οδηγήσουν στη σημαντική αύξηση της συμμετοχής των γενοσήμων φαρμάκων στο σύνολο της φαρμακευτικής αγοράς. Οπως αναφέρουν, μια εταιρεία με 1 δισ. ευρώ τζίρο και 200 εκατ. ευρώ ΕΒΙΤDΑ όπως η Αlapis μπορεί να εξυπηρετήσει δάνεια 700 εκατ. ευρώ, όταν μάλιστα έχει απαιτήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο που ξεπερνούν τα 350 εκατ. ευρώ. Σχετικά με τις άλλες δύο εταιρείες του ομίλου, τη ΒΦΛ και τη Νεοχημική, επισημαίνουν ότι η πρώτη εμφανίζει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης λόγω ζήτησης και υψηλών τιμών στα λιπάσματα, ενώ για τη δεύτερη παραδέχονται πως έχει προβλήματα ρευστότητας αλλά εκτιμούν ότι είναι αντιμετωπίσιμα.
Από το Αιγάλεω Σίτι στο City του Λονδίνου
Την περίοδο 2003-2009 ο κ. Λαυρεντιάδης είχε ανακηρυχθεί μετρ των υπεραξιών στο Χρηματιστήριο. Στο διάστημα αυτό είχε καταφέρει να γιγαντώσει τις εταιρείες του και να προσδώσει αξία στους μετόχους που τον ακολουθούσαν. Υπήρχαν βεβαίως και οι αντίθετες φωνές που υποστήριζαν ότι είναι «μετρ για την τσέπη του, αφού τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών του έβαιναν μειούμενα λόγω της πληθώρας των τίτλων που εξέδιδε ύστερα από τεράστιες αυξήσεις κεφαλαίου αλλά και γιατί ποτέ δεν μπορούσες να συγκρίνεις έναν ισολογισμό μιας χρήσης με έναν προηγούμενο, αφού πάντα τα μεγέθη ήταν ανόμοια, λόγω των πολλών εξαγορών και συγχωνεύσεων στις οποίες προχωρούσε στο ενδιάμεσο ». Ο κ. Λαυρεντιάδης έγινε γνωστός στο ευρύ επενδυτικό κοινό τον Μάρτιο του 2003, όταν πέρασε τις πύλες της Σοφοκλέους η Νεοχημική. Η εταιρεία με έδρα το Αιγάλεω ανήκε στην οικογένειά του και ο επιχειρηματίας είχε αναλάβει τις τύχες της όταν ήταν μόλις 18 ετών, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του.
Τα απορρρυπαντικά
Η εταιρεία που ως τότε παρήγαγε φασόν απορρυπαντικά για μεγάλους διεθνείς οίκους αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα και πωλήθηκε το 2008 στο Carlyle Group προς 19 ευρώ ανά μετοχή, όταν η τιμή εισαγωγής της ήταν 1,39 ευρώ. Το αμερικανικό fund ξόδεψε περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών της Νεοχημικής υποβάλλοντας και δημόσια πρόταση. Ο κ. Λαυρεντιάδης πώλησε στο peak την εταιρεία του και εισέπραξε σε προσωπικό επίπεδο περίπου 130 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος είχε αποφασίσει να ρίξει το βάρος στην ανάπτυξη της Αlapis.
Το καλοκαίρι του 2007 η Αlapis ολοκλήρωσε με επιτυχία αύξηση κεφαλαίου-μαμούθ για τα ελληνικά δεδομένα, ύψους 817 εκατ. ευρώ, και επιδόθηκε σε μια σειρά εξαγορές εταιρειών του κλάδου (ξεπέρασαν τις 19, μεταξύ αυτών και ο Γερολυμάτος), ώστε σήμερα να αποτελεί τη μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία μεταξύ ελληνικών εταιρειών και θυγατρικών πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Η επαναγορά της Νεοχημικής ύστερα από δικαστικό αγώνα που είχε ξεκινήσει η Carlyle έδωσε τροφή στα σενάρια ότι τα νούμερα του ισολογισμού ήταν «μαγειρεμένα».
Οι αμερικάνοι
Ο ίδιος ο επιχειρηματίας υποστήριξε ότι επαναγόρασε την εταιρεία για συναισθηματικούς λόγους και απέδωσε την κακή πορεία της Νεοχημικής, μετά την εξαγορά της Carlyle, στο μάνατζμεντ των Αμερικανών. Η εξαγορά της Fashion Βox το 2010 ώστε να εισαγάγει τη ΒΦΛ στο ΧΑ δεν στέφθηκε με επιτυχία, καθώς το ΧΑ είχε πάρει την κατιούσα. Στα 38 του χρόνια ο κ. Λαυρεντιάδης, αν μη τι άλλο, αλλάζει σελίδα στη ζωή του, με την απόφαση να επιλέξει νέο τόπο διαμονής. Δεν παύει να είναι όμως υπεύθυνος για την τύχη και την ευημερία πάνω από 2.000 εργαζομένων στη Νεοχημική και στη ΒΦΛ.
πηγή εφημερίδα το Βήμα
Τα σενάρια περί αποχώρησης του κ. Λ. Λαυρεντιάδη από την εισηγμένη φαρμακοβιομηχανία Αlapis είχαν φουντώσει το τελευταίο διάστημα. Πράγματι τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε στο Χρηματιστήριο ότι ο κ. Λαυρεντιάδης περιόρισε τη συμμετοχή του στην Αlapis από 21,325% σε 6,119%.Αγοραστής του 15,206% και νέο αφεντικό στην Αlapis ήταν ο συνέταιρός του στη Lamda Ρartners (επενδυτικό fund με έδρα το Λονδίνο) κ.Μάριο αλ Τζεμπούρι. Ο κ. Λαυρεντιάδης εδώ και δύο χρόνια δεν συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Αlapis. Είχε επικεντρωθεί στη διαχείριση του fund της Lamda Ρartners, το οποίο έχει υπό τον έλεγχό του τις εταιρείες Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και Νεοχημική. Το γεγονός όμως ότι πλέον η μόνιμη κατοικία του κ. Λαυρεντιάδη θα είναι το Λονδίνο- έχει μετακομίσει εκεί η οικογένειά του-, σε συνδυασμό με τις φήμες περί προβλημάτων στις εταιρείες του ομίλου στην Ελλάδα, δημιούργησε ερωτήματα στην αγορά και ανησυχία στις τάξεις των επενδυτών, κάτι που αποτυπώθηκε και στην αρνητική πορεία της μετοχής της Αlapis. Η εταιρεία με 1 δισ. ευρώ τζίρο έχει πλέον κεφαλαιοποίηση μόλις 146 εκατ.ευρώ.
Επίσημη πληροφόρηση από την πλευρά του επιχειρηματία δεν υπάρχει, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου όλες οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες του συνοδεύονταν από τις σχετικές ανακοινώσεις. Σύμφωνα όμως με πρόσωπα του περιβάλλοντός του, ο κ. Λ. Λαυρεντιάδης θα επικεντρωθεί στον τραπεζικό κλάδο και στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, αφού ο ίδιος, εκτός από την Ρroton Βank
στην Ελλάδα, ελέγχει την επενδυτική τράπεζα Lamda Ρrivate Βank στο Λιχτενστάιν, εταιρεία asset management στην Ελβετία, ενώ στήνει παρεμφερή εταιρεία και στη Γερμανία.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η μετακόμιση του επιχειρηματία στο Λονδίνο είχε να κάνει και με τις ανησυχίες του για τη ζωή του, εξ ου και η μετεγκατάσταση της συζύγου του και των δύο παιδιών του στην Αγγλία. Την εκδοχή αυτή αντικρούουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του και αναφέρουν ότι έτσι κι αλλιώς ο κ. Λαυρεντιάδης βρισκόταν τον μισό χρόνο της ζωής του μέσα σε ένα αεροπλάνο και ότι επρόκειτο για απόφαση που ελήφθη όχι κάτω από συνθήκες πίεσης αλλά για πρακτικούς λόγους.
Τα ερωτήματα όμως παραμένουν. Γιατί ο κ. Λαυρεντιάδης παρά την οικονομική του άνεση αποφάσισε να πωλήσει το 15% της Αlapis σε πολύ χαμηλές τιμές (το τίμημα δεν έχει γίνει γνωστό, αλλά το 15% της Αlapis αποτιμάται στο ταμπλό στα 22 εκατ. ευρώ), όταν ο ίδιος ο επιχειρηματίας είχε ξοδέψει το 2009 περί τα 60 εκατ. ευρώ για να ανεβάσει το ποσοστό του στην Αlapis από 15% σε 21%.
Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν ότι το πρόσωπο-«κλειδί» στην υπόθεση είναι ο κ. Μάριο αλ Τζεμπούρι, συνέταιρος του κ. Λαυρεντιάδη στη Lamda Ρartners. Ο κ. Αλ. Τζεμπούρι έχει βουλγαροϊρακινή καταγωγή, έχει διατελέσει υπουργός Τουρισμού στη Βουλγαρία, ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Συμεών της Βουλγαρίας, συμμετείχε στην επιτροπή αναμόρφωσης του Ιράκ, αλλά το μυστικό είναι ότι προέρχεται από τον τραπεζικό κλάδο (Lazard, Βarclays) και ανήκει σε μια ισχυρή οικογένεια, αφού ο αδελφός του είναι πρόεδρος της Lukoil Ευρώπης με έδρα τη Βουλγαρία.
Ο κ. Αλ. Τζεμπούρι θα κληθεί να επαναδιαπραγματευθεί τα δάνεια της Αlapis. Τo 2013 λήγει δάνειο ύψους 647 εκατ. ευρώ και εκτιμάται ότι θα γίνει «μάχη» με τις τράπεζες για την ανανέωσή του και τους όρους αναχρηματοδότησης. Στις διαπραγματεύσεις αυτές, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι παράγοντες, επελέγη να εκπροσωπήσει την Αlapis o κ. Αλ. Τζεμπούρι και όχι ο κ. Λαυρεντιάδης. Επίσης εκτιμούν ότι ο βουλγαροϊρακινός θα κληθεί να κάνει και τη βρώμικη δουλειά στην Αlapis, καθώς τα νέα δεδομένα στον χώρο του φαρμάκου (μείωση περιθωρίων κέρδους, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, όπου δεν θα υπάρχει άμεση εξάρτηση μιας εταιρείας από τους γιατρούς επιβάλλουν σε όλες τις εταιρείες του κλάδου να προχωρήσουν σε ριζική αναδιάρθρωση της λειτουργίας τους και δυστυχώς σε μείωση προσωπικού. Σήμερα στον όμιλο της Αlapis απασχολούνται περί τα 1.700 άτομα. Θεωρούν με λίγα λόγια ότι πρόκειται για μια μεταβίβαση με option και ότι ύστερα από λίγα χρόνια ο κ. Λαυρεντιάδης θα επαναγοράσει το μερίδιό του και θα καταστεί πάλι βασικός μέτοχος στην εταιρεία.
Από την εταιρεία υποστηρίζουν ότι η Αlapis δεν κινδυνεύει. Απεναντίας, η επικέντρωσή της στον χώρο του φαρμάκου, της δίνει σοβαρό πλεονέκτημα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, την ώρα που οι προσπάθειες του ελληνικού κράτους να μειώσει τις δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αναμένεται να οδηγήσουν στη σημαντική αύξηση της συμμετοχής των γενοσήμων φαρμάκων στο σύνολο της φαρμακευτικής αγοράς. Οπως αναφέρουν, μια εταιρεία με 1 δισ. ευρώ τζίρο και 200 εκατ. ευρώ ΕΒΙΤDΑ όπως η Αlapis μπορεί να εξυπηρετήσει δάνεια 700 εκατ. ευρώ, όταν μάλιστα έχει απαιτήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο που ξεπερνούν τα 350 εκατ. ευρώ. Σχετικά με τις άλλες δύο εταιρείες του ομίλου, τη ΒΦΛ και τη Νεοχημική, επισημαίνουν ότι η πρώτη εμφανίζει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης λόγω ζήτησης και υψηλών τιμών στα λιπάσματα, ενώ για τη δεύτερη παραδέχονται πως έχει προβλήματα ρευστότητας αλλά εκτιμούν ότι είναι αντιμετωπίσιμα.
Από το Αιγάλεω Σίτι στο City του Λονδίνου
Την περίοδο 2003-2009 ο κ. Λαυρεντιάδης είχε ανακηρυχθεί μετρ των υπεραξιών στο Χρηματιστήριο. Στο διάστημα αυτό είχε καταφέρει να γιγαντώσει τις εταιρείες του και να προσδώσει αξία στους μετόχους που τον ακολουθούσαν. Υπήρχαν βεβαίως και οι αντίθετες φωνές που υποστήριζαν ότι είναι «μετρ για την τσέπη του, αφού τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών του έβαιναν μειούμενα λόγω της πληθώρας των τίτλων που εξέδιδε ύστερα από τεράστιες αυξήσεις κεφαλαίου αλλά και γιατί ποτέ δεν μπορούσες να συγκρίνεις έναν ισολογισμό μιας χρήσης με έναν προηγούμενο, αφού πάντα τα μεγέθη ήταν ανόμοια, λόγω των πολλών εξαγορών και συγχωνεύσεων στις οποίες προχωρούσε στο ενδιάμεσο ». Ο κ. Λαυρεντιάδης έγινε γνωστός στο ευρύ επενδυτικό κοινό τον Μάρτιο του 2003, όταν πέρασε τις πύλες της Σοφοκλέους η Νεοχημική. Η εταιρεία με έδρα το Αιγάλεω ανήκε στην οικογένειά του και ο επιχειρηματίας είχε αναλάβει τις τύχες της όταν ήταν μόλις 18 ετών, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του.
Τα απορρρυπαντικά
Η εταιρεία που ως τότε παρήγαγε φασόν απορρυπαντικά για μεγάλους διεθνείς οίκους αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα και πωλήθηκε το 2008 στο Carlyle Group προς 19 ευρώ ανά μετοχή, όταν η τιμή εισαγωγής της ήταν 1,39 ευρώ. Το αμερικανικό fund ξόδεψε περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών της Νεοχημικής υποβάλλοντας και δημόσια πρόταση. Ο κ. Λαυρεντιάδης πώλησε στο peak την εταιρεία του και εισέπραξε σε προσωπικό επίπεδο περίπου 130 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος είχε αποφασίσει να ρίξει το βάρος στην ανάπτυξη της Αlapis.
Το καλοκαίρι του 2007 η Αlapis ολοκλήρωσε με επιτυχία αύξηση κεφαλαίου-μαμούθ για τα ελληνικά δεδομένα, ύψους 817 εκατ. ευρώ, και επιδόθηκε σε μια σειρά εξαγορές εταιρειών του κλάδου (ξεπέρασαν τις 19, μεταξύ αυτών και ο Γερολυμάτος), ώστε σήμερα να αποτελεί τη μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία μεταξύ ελληνικών εταιρειών και θυγατρικών πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Η επαναγορά της Νεοχημικής ύστερα από δικαστικό αγώνα που είχε ξεκινήσει η Carlyle έδωσε τροφή στα σενάρια ότι τα νούμερα του ισολογισμού ήταν «μαγειρεμένα».
Οι αμερικάνοι
Ο ίδιος ο επιχειρηματίας υποστήριξε ότι επαναγόρασε την εταιρεία για συναισθηματικούς λόγους και απέδωσε την κακή πορεία της Νεοχημικής, μετά την εξαγορά της Carlyle, στο μάνατζμεντ των Αμερικανών. Η εξαγορά της Fashion Βox το 2010 ώστε να εισαγάγει τη ΒΦΛ στο ΧΑ δεν στέφθηκε με επιτυχία, καθώς το ΧΑ είχε πάρει την κατιούσα. Στα 38 του χρόνια ο κ. Λαυρεντιάδης, αν μη τι άλλο, αλλάζει σελίδα στη ζωή του, με την απόφαση να επιλέξει νέο τόπο διαμονής. Δεν παύει να είναι όμως υπεύθυνος για την τύχη και την ευημερία πάνω από 2.000 εργαζομένων στη Νεοχημική και στη ΒΦΛ.
πηγή εφημερίδα το Βήμα
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010
Το ευρώ και η προφητεία του Φρίντμαν
Το ευρώ και η προφητεία του Φρίντμαν
Αμέτρητες ήταν οι χώρες που χτυπούσαν την πόρτα του ευρώ για να επωφεληθούν και εκείνες από αυτή την όαση ειρήνης. Να όμως που σήμερα η ασπίδα μετατράπηκε σε ρομφαία. Η Ευρωζώνη είναι ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου συστήματος. Και το σύστημα εδώ και τρία χρόνια βρίσκεται σε βαθιά –συστημική– κρίση. Συνεχώς μεταλλασσόμενη. Από τον Μάιο και μετά, με αφορμή την Ελλάδα, μεταλλάχθηκε στη μητέρα όλων των κρίσεων. Στην κρίση των κρατικών ομολόγων. Αν σκάσει αυτή η φούσκα, τότε θα πέσει το σύστημα συνολικά.
O Μίλτον Φρίντμαν είχε κάνει λάθος για το ευρώ. Ο άνθρωπος ο οποίος μαζί με τον Κέινς επηρέασε περισσότερο την οικονομική σκέψη του 20ού αιώνα ήταν πεπεισμένος ότι δεν θα έβλεπε, στη διάρκεια της ζωής του, τη γέννηση αυτού του νομίσματος. «Δεν νομίζω ότι τα προσεχή χρόνια θα δημιουργηθεί κοινό νόμισμα στην Ευρώπη», δήλωνε την άνοιξη του 1996. «Ούτε το 1997, που είχε αρχικά ανακοινωθεί, ούτε το 1999 που κυκλοφόρησε στις αγορές, ούτε το 2002 που τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα του ευρώ αντικατέστησαν τα εθνικά νομίσματα στις 13 χώρες–μέλη της Ευρωζώνης».
Ο Φρίντμαν πέθανε το 2006, σε ηλικία 96 ετών, εννέα χρόνια μετά την έναρξη της εφαρμογής ενός σχεδίου το οποίο θεωρούσε μη ρεαλιστικό. Και πολλοί πολιτικοί ηγέτες στην Ευρώπη χλεύασαν το λάθος του νομπελίστα της οικονομίας, το οποίο απέδωσαν στο προχωρημένο της ηλικίας του, στην εθνικότητά του (αμερικανική) και στην ιδεολογία του (φιλελεύθερη και μονεταριστική, δηλαδή η απόλυτη φρίκη).
Σήμερα, η χλεύη αυτή έχει εξαφανιστεί. Μιας και την κρίση την οποία διέρχεται τώρα η Ευρωζώνη ο Φρίντμαν την είχε προβλέψει. Την ημέρα που η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια σοβαρή κρίση –είχε εξηγήσει– θα έλθουν και πάλι στην επιφάνεια οι εθνικοί εγωισμοί. Το οικοδόμημα θα καταρρεύσει μιας και οι χώρες της Ευρωζώνης δεν θα έχουν την πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική και γλωσσική ομοιογένεια που έχουν οι αμερικανικές Πολιτείες. Ολοι θα καταλάβουν, αλλά θα είναι πολύ αργά, ότι δεν μπορεί να υπάρξει νομισματική ένωση χωρίς πολιτική ένωση.
Και όμως, μέχρι πρόσφατα ακόμη, το ευρώ έμοιαζε το καλύτερο νόμισμα του κόσμου• το πιο συνετό, το καλύτερα προστατευμένο. Οι τράπεζες της Ευρωζώνης δεν υπέφεραν από τα προβλήματα των αγγλοσαξονικών και είχαν την προστασία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Χάρη στην ασπίδα του ευρώ, οι ευρωπαϊκές οικονομίες είχαν γλιτώσει από τις άγριες και καταστρεπτικές υποτιμήσεις που σκοτώνουν το εμπόριο.
Αν η Ευρώπη διέρχεται σήμερα κρίση, αυτό οφείλεται πρωτίστως στο ευρώ. Και δεν πρόκειται για κρίση, αλλά για κρίσεις: κρίση δημοσιονομική, όπως δείχνει η περίπτωση της Ελλάδας. Κρίση ανταγωνιστικότητας, που απειλεί ευθέως μια χώρα σαν την Ισπανία – από το 1998 ώς το 2008 οι μισθοί στη χώρα αυτή αυξήθηκαν κατά 50% σε σχέση με μόλις 25% στη Γερμανία. Κρίση θεσμική, αφού η ανεξέλεγκτη αύξηση των ελλειμμάτων ενταφίασε οριστικά το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο υποτίθεται ότι θα έδινε την εγγύηση μιας σώφρονος οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Η Συμφωνία του Μάαστριχτ τα είχε προβλέψει όλα, εκτός από το πιο σημαντικό: ποιοι μηχανισμοί αλληλεγγύης πρέπει να ενεργοποιηθούν όταν μια χώρα της Ευρωζώνης βρεθεί στο χείλος της χρεοκοπίας και απειλεί και τις υπόλοιπες. Φαίνεται απίστευτο πως οι δημιουργοί του ευρώ δεν φαντάστηκαν ποτέ μέχρι τώρα ότι μπορεί να είναι απαραίτητος ένας πανευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης ή ένας μηχανισμός αναδιάρθρωσης χρέους.
Κυρίως, όμως, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξακολουθούν να μην έχουν δώσει πειστική απάντηση για το τι θα κάνουν όταν αρχίσει να εξαπλώνεται η κρίση, όπως αναμφισβήτητα θα γίνει στην επόμενη επικίνδυνη φάση. Η επιμονή της Αγκελα Μέρκελ και η άρνηση των υπόλοιπων ηγετών να αντιπαρατεθούν με αυτήν οδήγησαν σε παράταση της κρίσης στην Ευρωζώνη, καθώς η Σύνοδος Κορυφής των «27» απλώς επικύρωσε τα γερμανικά σχέδια και αρνήθηκε ουσιαστικά οποιαδήποτε κίνηση στήριξης των ευάλωτων οικονομιών της Ε. Ε. Ετσι, η Ενωση των δύο ταχυτήτων είναι πλέον μια πραγματικότητα – με τη Γερμανία στον πυρήνα να επιβάλλει ό, τι θεωρεί αναγκαίο και ο κ. Σαρκοζί να εμφανίζεται διατεθειμένος να απεμπολήσει πάγιες κατακτήσεις της Ενωσης προκειμένου να κατοχυρώσει την ύπαρξή της μέσω του γαλλογερμανικού άξονα.
Αυτό που κρατάει σήμερα το ευρώ στη ζωή είναι η σύνθετη διαδικασία που θα χρειαζόταν για την κατάργησή του και την επιστροφή των εθνικών νομισμάτων. Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε μακριά από την «υπέροχη κοινή μας τύχη», στην οποία αναφερόταν κάποτε ο Ζαν - Κλοντ Τρισέ. Και το επίσης βέβαιο είναι ότι ο Μίλτον Φρίντμαν άξιζε το βραβείο Νομπέλ με το οποίο τιμήθηκε.
Αμέτρητες ήταν οι χώρες που χτυπούσαν την πόρτα του ευρώ για να επωφεληθούν και εκείνες από αυτή την όαση ειρήνης. Να όμως που σήμερα η ασπίδα μετατράπηκε σε ρομφαία. Η Ευρωζώνη είναι ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου συστήματος. Και το σύστημα εδώ και τρία χρόνια βρίσκεται σε βαθιά –συστημική– κρίση. Συνεχώς μεταλλασσόμενη. Από τον Μάιο και μετά, με αφορμή την Ελλάδα, μεταλλάχθηκε στη μητέρα όλων των κρίσεων. Στην κρίση των κρατικών ομολόγων. Αν σκάσει αυτή η φούσκα, τότε θα πέσει το σύστημα συνολικά.
O Μίλτον Φρίντμαν είχε κάνει λάθος για το ευρώ. Ο άνθρωπος ο οποίος μαζί με τον Κέινς επηρέασε περισσότερο την οικονομική σκέψη του 20ού αιώνα ήταν πεπεισμένος ότι δεν θα έβλεπε, στη διάρκεια της ζωής του, τη γέννηση αυτού του νομίσματος. «Δεν νομίζω ότι τα προσεχή χρόνια θα δημιουργηθεί κοινό νόμισμα στην Ευρώπη», δήλωνε την άνοιξη του 1996. «Ούτε το 1997, που είχε αρχικά ανακοινωθεί, ούτε το 1999 που κυκλοφόρησε στις αγορές, ούτε το 2002 που τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα του ευρώ αντικατέστησαν τα εθνικά νομίσματα στις 13 χώρες–μέλη της Ευρωζώνης».
Σήμερα, η χλεύη αυτή έχει εξαφανιστεί. Μιας και την κρίση την οποία διέρχεται τώρα η Ευρωζώνη ο Φρίντμαν την είχε προβλέψει. Την ημέρα που η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια σοβαρή κρίση –είχε εξηγήσει– θα έλθουν και πάλι στην επιφάνεια οι εθνικοί εγωισμοί. Το οικοδόμημα θα καταρρεύσει μιας και οι χώρες της Ευρωζώνης δεν θα έχουν την πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική και γλωσσική ομοιογένεια που έχουν οι αμερικανικές Πολιτείες. Ολοι θα καταλάβουν, αλλά θα είναι πολύ αργά, ότι δεν μπορεί να υπάρξει νομισματική ένωση χωρίς πολιτική ένωση.
Και όμως, μέχρι πρόσφατα ακόμη, το ευρώ έμοιαζε το καλύτερο νόμισμα του κόσμου• το πιο συνετό, το καλύτερα προστατευμένο. Οι τράπεζες της Ευρωζώνης δεν υπέφεραν από τα προβλήματα των αγγλοσαξονικών και είχαν την προστασία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Χάρη στην ασπίδα του ευρώ, οι ευρωπαϊκές οικονομίες είχαν γλιτώσει από τις άγριες και καταστρεπτικές υποτιμήσεις που σκοτώνουν το εμπόριο.
Αν η Ευρώπη διέρχεται σήμερα κρίση, αυτό οφείλεται πρωτίστως στο ευρώ. Και δεν πρόκειται για κρίση, αλλά για κρίσεις: κρίση δημοσιονομική, όπως δείχνει η περίπτωση της Ελλάδας. Κρίση ανταγωνιστικότητας, που απειλεί ευθέως μια χώρα σαν την Ισπανία – από το 1998 ώς το 2008 οι μισθοί στη χώρα αυτή αυξήθηκαν κατά 50% σε σχέση με μόλις 25% στη Γερμανία. Κρίση θεσμική, αφού η ανεξέλεγκτη αύξηση των ελλειμμάτων ενταφίασε οριστικά το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο υποτίθεται ότι θα έδινε την εγγύηση μιας σώφρονος οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Η Συμφωνία του Μάαστριχτ τα είχε προβλέψει όλα, εκτός από το πιο σημαντικό: ποιοι μηχανισμοί αλληλεγγύης πρέπει να ενεργοποιηθούν όταν μια χώρα της Ευρωζώνης βρεθεί στο χείλος της χρεοκοπίας και απειλεί και τις υπόλοιπες. Φαίνεται απίστευτο πως οι δημιουργοί του ευρώ δεν φαντάστηκαν ποτέ μέχρι τώρα ότι μπορεί να είναι απαραίτητος ένας πανευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης ή ένας μηχανισμός αναδιάρθρωσης χρέους.
Κυρίως, όμως, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξακολουθούν να μην έχουν δώσει πειστική απάντηση για το τι θα κάνουν όταν αρχίσει να εξαπλώνεται η κρίση, όπως αναμφισβήτητα θα γίνει στην επόμενη επικίνδυνη φάση. Η επιμονή της Αγκελα Μέρκελ και η άρνηση των υπόλοιπων ηγετών να αντιπαρατεθούν με αυτήν οδήγησαν σε παράταση της κρίσης στην Ευρωζώνη, καθώς η Σύνοδος Κορυφής των «27» απλώς επικύρωσε τα γερμανικά σχέδια και αρνήθηκε ουσιαστικά οποιαδήποτε κίνηση στήριξης των ευάλωτων οικονομιών της Ε. Ε. Ετσι, η Ενωση των δύο ταχυτήτων είναι πλέον μια πραγματικότητα – με τη Γερμανία στον πυρήνα να επιβάλλει ό, τι θεωρεί αναγκαίο και ο κ. Σαρκοζί να εμφανίζεται διατεθειμένος να απεμπολήσει πάγιες κατακτήσεις της Ενωσης προκειμένου να κατοχυρώσει την ύπαρξή της μέσω του γαλλογερμανικού άξονα.
Αυτό που κρατάει σήμερα το ευρώ στη ζωή είναι η σύνθετη διαδικασία που θα χρειαζόταν για την κατάργησή του και την επιστροφή των εθνικών νομισμάτων. Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε μακριά από την «υπέροχη κοινή μας τύχη», στην οποία αναφερόταν κάποτε ο Ζαν - Κλοντ Τρισέ. Και το επίσης βέβαιο είναι ότι ο Μίλτον Φρίντμαν άξιζε το βραβείο Νομπέλ με το οποίο τιμήθηκε.
Οι Τράπεζες της Χρονιάς . Οι νικητές του Bank of the Year 2010
Οι Τράπεζες της Χρονιάς . Οι νικητές του Bank of the Year 2010
Αν τα περσινά βραβεία είχαν να κάνουν με το πόσο καλά οι τράπεζες μπορούσαν να κρατήσουν σταθερή πορεία εν μέσω τρικυμίας, ο 11ο φετινός διαγωνισμός Bank of The Year του The Banker αποκάλυψε τη υψηλότερη από ποτέ ποιότητα υποψηφιοτήτων.
Παγκόσμιος νικητής και νικητής Ασίας: Standard Chartered
Ο νικητής του φετινού διαγωνισμού Bank Of the Year θεωρεί σπίτι του τις αναδυόμενες και υψηλής ανάπτυξης αγορές. Όταν αυτή η τράπεζα λέει ότι «θέλει να κινηθεί προς δυσμάς» σημαίνει ότι θέλει να κινηθεί δυτικά στο κινέζικο έδαφος, έχοντας τη Σαγκάη στην πλάτη της και όχι να κατευθυνθεί προς τις ώριμες και αργοκίνητες αγορές της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
«Καμαρώνουμε ότι είμαστε η καλύτερη διεθνής τράπεζα στον κόσμο δείχνοντας τον δρόμο στην Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή- μέρη του κόσμου όπου αναπτύσσονται ραγδαία, που τα γνωρίζουμε καλά και που έχουμε τις ρίζες μας εκεί», λέει ο CEO της Standard Chartered, Peter Sands. «Αν και η κρίση επηρέασε τις αγορές όπου δραστηριοποιούμαστε, κατέδειξε επίσης και την αντοχή τους- ειδικά στην Ασία».
Λίγες τράπεζες είναι σε θέση να επιδείξουν μια τόσο ωραία εικόνα όσο αυτή. Μέσα σε μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της τραπεζικής ιστορίας κατάφερε να προοδεύσει, να εξελιχθεί και να ωριμάσει εμφανίζοντας προ φόρων κέρδη κάθε χρόνο. Το 2009 ανακοίνωσε την έβδομη κατά σειρά χρονιά εσόδων και κερδών ρεκόρ.
Εξάλλου, με το 70% των εσόδων της να προέρχονται από 14 αγορές- κλειδιά της Ασίας (συμπεριλαμβανομένων και των αγορών υψηλής ανάπτυξης όπως η Κίνα, η Ινδονησία, η Μαλαισία και η Ταιβάν), η Standard Chartered ανακηρύχθηκε και Τράπεζα της χρονιάς για την Ασία.
Δυτική Ευρώπη: Intesa Sanpaolo
Ο νικητής του βραβείου για την Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη ξεχώρισε όχι μόνο για τις ισχυρές του επιδόσεις, αλλά και για ένα εύρος πρωτοβουλιών- από το να βοηθά τους πελάτες στην αναδιάρθρωση μετά την καταιγίδα, έως τις proactive κινήσεις της για να ισχυρό χρηματοδοτικό προφίλ και κεφαλαιοποίηση που είναι ήδη συμβατή με τους όρους της βασιλείας ΙΙΙ. Οι κριτές του The Banker εντυπωσιάστηκαν από τις κατά παραγγελία πρωτοβουλίες της Intesa που κυκλοφόρησαν από την τράπεζα προκειμένου αυτή να ενισχύσει τη ρευστότητα και τις κεφαλαιακές ανάγκες που είχαν οι μικροί και μεσαίοι πελάτες της. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στις χρηματοοικονομικές πράξεις στις οποίες επιδόθηκε προκειμένου να ενισχυθεί το κεφάλαιο των μικρών επιχειρήσεων ώστε να βελτιωθούν οι πιστωτικές αξιολογήσεις τους και να υπάρξει πρόσβαση σε πιστώσεις.
Κεντρική και ανατολική Ευρώπη: Erste Group
Τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν ήταν καλή περίοδος για τις ξένες τράπεζες που λειτουργούν στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης. Κεφάλαια σε ευρώ χρησιμοποιήθηκαν από ομίλους που συνήθιζαν να δανείζουν πελάτες λιανικής χωρίς αντιστάθμιση κινδύνου. Στις περιοχές αυτές, όπως η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία, υπήρξε sell off στις ισοτιμίες. Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές τράπεζες- δραστήριες στην περιοχή των Βαλκανίων είδαν τις κάνουλες της χρηματοδότησης να μένουν κλειστές λόγω της πιστωτικής κρίσης στην χώρα προέλευσής τους.
Τα δεδομένα αυτά φαίνονται στα φετινά βραβεία όπου οι τοπικές τράπεζες σε αρκετές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ξεπέρασαν σε επιδόσεις μεγαλύτερες τράπεζες που ανήκουν σε ξένους ομίλους. Ο Andreas Triechl, CEO της Erste bank, η μετοχή της οποίας δέχτηκε πλήγμα το 2009 λόγω της έκθεσής της στην περιοχή, πολέμησε σθεναρά κατά της ισοπεδωτικά γενικευμένης κριτικής που έκανε λόγο για υπερβολική μόχλευση στην περιοχή.
«Αρκετή από την ενέργειά μας κατευθύνθηκε στο να αντιμετωπίσουμε τις απλουστεύσεις που έβαζαν όλες μαζί τις χώρες της Κεντροανατολικής Ευρώπης στο ίδιο τσουβάλι χωρίς να αναγνωρίζουν για παράδειγμα πόσο διαφορετική είναι η Τσεχία από τη Ρουμανία. Εξακολουθούμε να εστιάζουμε στο να αποδείξουμε ότι οι χώρες αυτές έχουν τεράστιες δυνατότητες και ότι η κρίση δεν το έχει αλλάξει αυτό», λέει ο κ. Triechl.
Καθώς το 2010 προχωρούσε, το μήνυμα αυτό φαίνεται ότι έφτανε στους αποδέκτες του και οι επενδυτές άρχισαν να προτιμούν την Erste έναντι άλλων ενεργών στην περιοχή τραπεζών. Η τράπεζα έχει μια έμφυτη συντηρητική στρατηγική που βασίζεται στην κληρονομιά της του «sparkasse» ή αποταμιεύσεων. Οι περισσότερες από τις δραστηριότητές της είναι στη λιανική τραπεζική χωρίς να αναλαμβάνει τοποθετήσεις σε υψηλής μόχλευσης εταιρίες ή σε κερδοσκοπικά real estate projects που έβλαψαν άλλες τράπεζες. Ακόμη, το μεγαλύτερο μέρος των βασικών της δραστηριοτήτων είναι σε χώρες της Ε.Ε., όπου υπάρχει παρουσία ρυθμιστικών κανόνων χωρίς να θυσιάζονται οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Για τους πρώτους τρεις μήνες του 2010 τα κέρδη της Erste αυξήθηκαν κατά 2,3%, ενώ τα έσοδα που δεν προέρχονται από τόκους (ζωτικής σημασίας στο τρέχον περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων) αυξήθηκαν κατά 9,7%.
Αμερική: Santander
Διαθέτοντας έναν νέο συνδυασμό σταθερότητας και υψηλής ανάπτυξης, η Λατινική Αμερική είναι τώρα ένας εκ των κορυφαίων επενδυτικών προορισμών του κόσμου. Ξένες τράπεζες που έκαναν σημαντικές επενδύσεις στην περιοχή τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αποκομίζουν τώρα τα οφέλη. Από τότε που εισήλθε στην ευρύτερη περιοχή η Santander προσπαθούσε διαρκώς να ενισχύει τη θέση της σε όλες τις αγορές: Από το να κατέχει ηγετική θέση στη Βραζιλία- όπου εισήλθε πέρσι με μια εκθαμβωτική δημόσια εγγραφή ύψους 7 δισ. δολ. που ακολούθησε την απόκτηση της αντιπάλου Banco Real- έως τις δραστηριότητές της στη μικρότερη αγορά της Ουρουγουάης. Εκεί εξαγόρασε έναν ανταγωνιστή το 2008 και μπόρεσε έτσι με τη μόχλευση να επιτύχει μεγάλη αύξηση κερδών και να χαμηλώσει το λόγο κόστους προς έσοδα. Τώρα η Santander έχει 6.050 υποκαταστήματα με 92.137 υπαλλήλους οι οποίοι εξυπηρετούν 41 εκατομμύρια πελάτες και διαχειρίζονται 198 δισ. ευρώ σε κεφάλαια πελατών.
Μέση Ανατολή: National bank of Kuwait
Η τράπεζα που συγκέντρωσε την μεγαλύτερη βαθμολογία στο Κουβέιτ και την περιοχή της Μέσης Ανατολής εξακολούθησε να δίνει σημασία στην στρατηγική της περιφερειακής της ανάπτυξης, ενώ κατάφερνε υπολογίσιμη επιτυχία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Μέσω ενός μίγματος οργανικής ανάπτυξης και εξαγορών με έμφαση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, η NBK έχει παρουσία στο Κουβέιτ, την Αίγυπτο, την Τουρκία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράκ, όπως και σε άλλα σημεία- κλειδιά των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών κέντρων. Ενώ φέτος ετοιμάζεται να ξεκινήσει τις δραστηριότητες στη Συρία, η NBKσυνεχίζει να εστιάζει στο να καθιερωθεί ως περιφερειακός ηγέτης, βλέποντας περισσότερο από το 22% των εσόδων του ομίλου να προέρχεται από τις διεθνείς της δραστηριότητες. Το νούμερο αυτό αναμένεται να μεγαλώσει στα ερχόμενα χρόνια.
Αφρική :Standard Bank
Η συγκεκριμένη τράπεζα εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τους κριτές του The Banker και παίρνει το βραβείο της καλύτερης τράπεζας της Αφρικής για Τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Ο νοτιοαφρικανικός τραπεζικός όμιλος κατάφερε να περάσει από ταραγμένα νερά και παρόλα αυτά τους τελευταίους 18 μήνες να καταφέρει να εμφανίσει ισχυρά αποτελέσματα. Απασχολεί περισσότερους από 50.000 ανθρώπους και έχει συνολικά κεφάλαια που ξεπερνούν τα 173 δισ. δολ., ενώ συνεχίζει να λανσάρει καινοτόμα προϊόντα προκειμένου να μείνει κοντά στις τελευταίες εξελίξεις. Πρόκειται πραγματικά για μια αφρικάνική τράπεζα, της οποίας οι δραστηριότητες εκτείνονται σε 16 χώρες.
Cash management: Deutsche Bank
Η Deutsche Bank κέρδισε το βραβείο «στο νήμα». Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός, καθώς η περσινή νικήτρια Citibank εντυπωσίασε για μία ακόμη φορά με τις επενδύσεις της σε τεχνολογία και καινοτομία. Ωστόσο, ο εστιασμός του γερμανικού ιδρύματος στις ισοτιμίες, τις δυνατότητες και τις αγορές το έφερε στην πρώτη θέση για φέτος. Κατά τους περασμένους 12 μήνες, η Deutsche bank επέκτεινε και ανέπτυξε την πλατφόρμα της διαϊισοτιμιακών πληρωμών. Οι βελτιώσεις αυτές περιλαμβάνουν την εισαγωγή του συστήματος Smart Convert το οποίο χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη για να προσδιορίσει μεγάλες εμπορικές πληρωμές και εισπράξεις σε συνάλλαγμα και να τις μετατρέπει σε τοπικό νόμισμα.
«Στην Deutsche Bank επενδύσαμε στις καινοτόμες λύσεις προκειμένου να εξασφαλίσουμε χειροπιαστά αποτελέσματα στους πελάτες μας όπως η παραγωγή εσόδων, η μείωση του κόστους και η άμβλυνση των κινδύνων», λέει ο Paul Camp, επικεφαλής της τράπεζας στο τμήμα Cash Management για ολόκληρο τον κόσμο. «Στόχος μας ήταν η καινοτομία που οδηγεί την επιτυχία των πελατών μας σε όλες τις περιοχές», πρόσθεσε.
Χρηματιστηριακές υπηρεσίες: Citi
Για μία ακόμη φορά η Citi πήρε επάξια το συγκεκριμένο βραβείο. Η προσήλωσή της στην καινοτομία την κατέταξε στην πρώτη θέση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Υπήρξε μεγάλη χρονιά για την Citi, καθώς επελέγη από την BP ως διαχειριστής και πληρεξούσιος καταβολών στο Deepwater Horizon Oil Spill Grantor Trust- το πρόγραμμα για την αποζημίωση των πληγέντων από τη διαρροή στον κόλπο του Μεξικού. Φέτος η συγκέντρωση της Citi στον πελάτη ήταν αυτό που της χάρισε το βραβείο. Ενώ συνήθως η καινοτομία εντός των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προσδιορίζεται από την ανάπτυξη ή την βελτίωση προϊόντων και από την παραγωγή λειτουργικών αποδόσεων, η Citi μετακίνησε την προσοχή στον πελάτη.
Συγκεκριμένα, η τράπεζα ανέπτυξε μια υπηρεσία τεχνικής συμβουλευτικής ως μέρος του Client Executice μοντέλου της. Αυτή η υπηρεσία προβλέπει την συστηματική κρίση των προτσές που αφορούν τον πελάτη με σκοπό την αποτύπωση και άρα την καλύτερη κατανόηση.
Η ομάδα τεχνικής συμβουλευτικής στη συνέχεια αναπτύσσει πρόγραμμα που σκοπεύει να ανταποκριθεί στις επιχειρηματικές ανάγκες του πελάτη συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού της βέλτιστης πρακτικής, αλλά και της ύπαρξης εσωτερικού training, συστηματικής αναβάθμισης και βελτίωσης των διαδικασιών.
Financial Inclusion: State Bank of India
Το Financial Inclusion έχει πολλές φορές θεωρηθεί συνώνυμο της μικροχρηματοοικονομικής- η οποία παρουσιάστηκε από τον Muhhamad Yunus, τον βραβευμένο με Νόμπελ το 2006 για την τράπεζα μικροδανείων, Grammen Bank, στην Ινδία. Με τα χρόνια η μικροχρηματοοικονομική έχει γίνει στόχος κριτικής. Οι επικριτές εστιάζουν στα υψηλά επιτόκια που χρεώνονται από τους δανειστές, το ποσοστό των οποίων σε μερικές περιπτώσεις φτάνει τα τρία ψηφία. Οι μικροδανειστές ισχυρίζονται ότι αυτό συμβαίνει λόγω των μεγάλων κινδύνων που αναλαμβάνουν καθώς και του σημαντικού κόστους διενέργειας πιστωτικής ανάλυσης εκεί που δεν υπάρχει πιστωτική ιστορία ή σχετική εγγύηση.
Η State Bank of India ανέπτυξε απλά και αποτελεσματικά προϊόντα ικανά να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του μεγάλου μέρους του ινδικού πληθυσμού στον οποίο δεν έχουν φτάσει οι τραπεζικές υπηρεσίες. Εκτιμάται ότι 400 εκατ. άνθρωποι ή το 34% των κατοίκων της χώρας, δεν έχουν πρόσβαση στην τραπεζική.
Η SBI εκμεταλλεύτηκε την άδεια που έδωσε η Reserve Bank of India to 2006 για να παρασχεθούν υπηρεσίες μέσω επιχειρηματικών αντιπροσώπων σε περιοχές που για τους δανειστές θα ήταν κοστοβόρο να έχουν φυσική παρουσία. Οι προσφερόμενες υπηρεσίες περιλαμβάνουν καταθέσεις, συναλλαγές, πιστώσεις και υπηρεσίες εμβασμάτων, ενώ το επιτόκιο που καλούνται οι πελάτες να πληρώσουν είναι ίδιο με εκείνο των πελατών στα υποκαταστήματα.
Αν τα περσινά βραβεία είχαν να κάνουν με το πόσο καλά οι τράπεζες μπορούσαν να κρατήσουν σταθερή πορεία εν μέσω τρικυμίας, ο 11ο φετινός διαγωνισμός Bank of The Year του The Banker αποκάλυψε τη υψηλότερη από ποτέ ποιότητα υποψηφιοτήτων.
Παγκόσμιος νικητής και νικητής Ασίας: Standard Chartered
Ο νικητής του φετινού διαγωνισμού Bank Of the Year θεωρεί σπίτι του τις αναδυόμενες και υψηλής ανάπτυξης αγορές. Όταν αυτή η τράπεζα λέει ότι «θέλει να κινηθεί προς δυσμάς» σημαίνει ότι θέλει να κινηθεί δυτικά στο κινέζικο έδαφος, έχοντας τη Σαγκάη στην πλάτη της και όχι να κατευθυνθεί προς τις ώριμες και αργοκίνητες αγορές της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
«Καμαρώνουμε ότι είμαστε η καλύτερη διεθνής τράπεζα στον κόσμο δείχνοντας τον δρόμο στην Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή- μέρη του κόσμου όπου αναπτύσσονται ραγδαία, που τα γνωρίζουμε καλά και που έχουμε τις ρίζες μας εκεί», λέει ο CEO της Standard Chartered, Peter Sands. «Αν και η κρίση επηρέασε τις αγορές όπου δραστηριοποιούμαστε, κατέδειξε επίσης και την αντοχή τους- ειδικά στην Ασία».
Λίγες τράπεζες είναι σε θέση να επιδείξουν μια τόσο ωραία εικόνα όσο αυτή. Μέσα σε μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της τραπεζικής ιστορίας κατάφερε να προοδεύσει, να εξελιχθεί και να ωριμάσει εμφανίζοντας προ φόρων κέρδη κάθε χρόνο. Το 2009 ανακοίνωσε την έβδομη κατά σειρά χρονιά εσόδων και κερδών ρεκόρ.
Εξάλλου, με το 70% των εσόδων της να προέρχονται από 14 αγορές- κλειδιά της Ασίας (συμπεριλαμβανομένων και των αγορών υψηλής ανάπτυξης όπως η Κίνα, η Ινδονησία, η Μαλαισία και η Ταιβάν), η Standard Chartered ανακηρύχθηκε και Τράπεζα της χρονιάς για την Ασία.
Δυτική Ευρώπη: Intesa Sanpaolo
Ο νικητής του βραβείου για την Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη ξεχώρισε όχι μόνο για τις ισχυρές του επιδόσεις, αλλά και για ένα εύρος πρωτοβουλιών- από το να βοηθά τους πελάτες στην αναδιάρθρωση μετά την καταιγίδα, έως τις proactive κινήσεις της για να ισχυρό χρηματοδοτικό προφίλ και κεφαλαιοποίηση που είναι ήδη συμβατή με τους όρους της βασιλείας ΙΙΙ. Οι κριτές του The Banker εντυπωσιάστηκαν από τις κατά παραγγελία πρωτοβουλίες της Intesa που κυκλοφόρησαν από την τράπεζα προκειμένου αυτή να ενισχύσει τη ρευστότητα και τις κεφαλαιακές ανάγκες που είχαν οι μικροί και μεσαίοι πελάτες της. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στις χρηματοοικονομικές πράξεις στις οποίες επιδόθηκε προκειμένου να ενισχυθεί το κεφάλαιο των μικρών επιχειρήσεων ώστε να βελτιωθούν οι πιστωτικές αξιολογήσεις τους και να υπάρξει πρόσβαση σε πιστώσεις.
Τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν ήταν καλή περίοδος για τις ξένες τράπεζες που λειτουργούν στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης. Κεφάλαια σε ευρώ χρησιμοποιήθηκαν από ομίλους που συνήθιζαν να δανείζουν πελάτες λιανικής χωρίς αντιστάθμιση κινδύνου. Στις περιοχές αυτές, όπως η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία, υπήρξε sell off στις ισοτιμίες. Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές τράπεζες- δραστήριες στην περιοχή των Βαλκανίων είδαν τις κάνουλες της χρηματοδότησης να μένουν κλειστές λόγω της πιστωτικής κρίσης στην χώρα προέλευσής τους.
Τα δεδομένα αυτά φαίνονται στα φετινά βραβεία όπου οι τοπικές τράπεζες σε αρκετές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ξεπέρασαν σε επιδόσεις μεγαλύτερες τράπεζες που ανήκουν σε ξένους ομίλους. Ο Andreas Triechl, CEO της Erste bank, η μετοχή της οποίας δέχτηκε πλήγμα το 2009 λόγω της έκθεσής της στην περιοχή, πολέμησε σθεναρά κατά της ισοπεδωτικά γενικευμένης κριτικής που έκανε λόγο για υπερβολική μόχλευση στην περιοχή.
«Αρκετή από την ενέργειά μας κατευθύνθηκε στο να αντιμετωπίσουμε τις απλουστεύσεις που έβαζαν όλες μαζί τις χώρες της Κεντροανατολικής Ευρώπης στο ίδιο τσουβάλι χωρίς να αναγνωρίζουν για παράδειγμα πόσο διαφορετική είναι η Τσεχία από τη Ρουμανία. Εξακολουθούμε να εστιάζουμε στο να αποδείξουμε ότι οι χώρες αυτές έχουν τεράστιες δυνατότητες και ότι η κρίση δεν το έχει αλλάξει αυτό», λέει ο κ. Triechl.
Καθώς το 2010 προχωρούσε, το μήνυμα αυτό φαίνεται ότι έφτανε στους αποδέκτες του και οι επενδυτές άρχισαν να προτιμούν την Erste έναντι άλλων ενεργών στην περιοχή τραπεζών. Η τράπεζα έχει μια έμφυτη συντηρητική στρατηγική που βασίζεται στην κληρονομιά της του «sparkasse» ή αποταμιεύσεων. Οι περισσότερες από τις δραστηριότητές της είναι στη λιανική τραπεζική χωρίς να αναλαμβάνει τοποθετήσεις σε υψηλής μόχλευσης εταιρίες ή σε κερδοσκοπικά real estate projects που έβλαψαν άλλες τράπεζες. Ακόμη, το μεγαλύτερο μέρος των βασικών της δραστηριοτήτων είναι σε χώρες της Ε.Ε., όπου υπάρχει παρουσία ρυθμιστικών κανόνων χωρίς να θυσιάζονται οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Για τους πρώτους τρεις μήνες του 2010 τα κέρδη της Erste αυξήθηκαν κατά 2,3%, ενώ τα έσοδα που δεν προέρχονται από τόκους (ζωτικής σημασίας στο τρέχον περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων) αυξήθηκαν κατά 9,7%.
Αμερική: Santander
Διαθέτοντας έναν νέο συνδυασμό σταθερότητας και υψηλής ανάπτυξης, η Λατινική Αμερική είναι τώρα ένας εκ των κορυφαίων επενδυτικών προορισμών του κόσμου. Ξένες τράπεζες που έκαναν σημαντικές επενδύσεις στην περιοχή τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αποκομίζουν τώρα τα οφέλη. Από τότε που εισήλθε στην ευρύτερη περιοχή η Santander προσπαθούσε διαρκώς να ενισχύει τη θέση της σε όλες τις αγορές: Από το να κατέχει ηγετική θέση στη Βραζιλία- όπου εισήλθε πέρσι με μια εκθαμβωτική δημόσια εγγραφή ύψους 7 δισ. δολ. που ακολούθησε την απόκτηση της αντιπάλου Banco Real- έως τις δραστηριότητές της στη μικρότερη αγορά της Ουρουγουάης. Εκεί εξαγόρασε έναν ανταγωνιστή το 2008 και μπόρεσε έτσι με τη μόχλευση να επιτύχει μεγάλη αύξηση κερδών και να χαμηλώσει το λόγο κόστους προς έσοδα. Τώρα η Santander έχει 6.050 υποκαταστήματα με 92.137 υπαλλήλους οι οποίοι εξυπηρετούν 41 εκατομμύρια πελάτες και διαχειρίζονται 198 δισ. ευρώ σε κεφάλαια πελατών.
Μέση Ανατολή: National bank of Kuwait
Η τράπεζα που συγκέντρωσε την μεγαλύτερη βαθμολογία στο Κουβέιτ και την περιοχή της Μέσης Ανατολής εξακολούθησε να δίνει σημασία στην στρατηγική της περιφερειακής της ανάπτυξης, ενώ κατάφερνε υπολογίσιμη επιτυχία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Μέσω ενός μίγματος οργανικής ανάπτυξης και εξαγορών με έμφαση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, η NBK έχει παρουσία στο Κουβέιτ, την Αίγυπτο, την Τουρκία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράκ, όπως και σε άλλα σημεία- κλειδιά των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών κέντρων. Ενώ φέτος ετοιμάζεται να ξεκινήσει τις δραστηριότητες στη Συρία, η NBKσυνεχίζει να εστιάζει στο να καθιερωθεί ως περιφερειακός ηγέτης, βλέποντας περισσότερο από το 22% των εσόδων του ομίλου να προέρχεται από τις διεθνείς της δραστηριότητες. Το νούμερο αυτό αναμένεται να μεγαλώσει στα ερχόμενα χρόνια.
Αφρική :Standard Bank
Η συγκεκριμένη τράπεζα εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τους κριτές του The Banker και παίρνει το βραβείο της καλύτερης τράπεζας της Αφρικής για Τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Ο νοτιοαφρικανικός τραπεζικός όμιλος κατάφερε να περάσει από ταραγμένα νερά και παρόλα αυτά τους τελευταίους 18 μήνες να καταφέρει να εμφανίσει ισχυρά αποτελέσματα. Απασχολεί περισσότερους από 50.000 ανθρώπους και έχει συνολικά κεφάλαια που ξεπερνούν τα 173 δισ. δολ., ενώ συνεχίζει να λανσάρει καινοτόμα προϊόντα προκειμένου να μείνει κοντά στις τελευταίες εξελίξεις. Πρόκειται πραγματικά για μια αφρικάνική τράπεζα, της οποίας οι δραστηριότητες εκτείνονται σε 16 χώρες.
Cash management: Deutsche Bank
Η Deutsche Bank κέρδισε το βραβείο «στο νήμα». Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός, καθώς η περσινή νικήτρια Citibank εντυπωσίασε για μία ακόμη φορά με τις επενδύσεις της σε τεχνολογία και καινοτομία. Ωστόσο, ο εστιασμός του γερμανικού ιδρύματος στις ισοτιμίες, τις δυνατότητες και τις αγορές το έφερε στην πρώτη θέση για φέτος. Κατά τους περασμένους 12 μήνες, η Deutsche bank επέκτεινε και ανέπτυξε την πλατφόρμα της διαϊισοτιμιακών πληρωμών. Οι βελτιώσεις αυτές περιλαμβάνουν την εισαγωγή του συστήματος Smart Convert το οποίο χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη για να προσδιορίσει μεγάλες εμπορικές πληρωμές και εισπράξεις σε συνάλλαγμα και να τις μετατρέπει σε τοπικό νόμισμα.
«Στην Deutsche Bank επενδύσαμε στις καινοτόμες λύσεις προκειμένου να εξασφαλίσουμε χειροπιαστά αποτελέσματα στους πελάτες μας όπως η παραγωγή εσόδων, η μείωση του κόστους και η άμβλυνση των κινδύνων», λέει ο Paul Camp, επικεφαλής της τράπεζας στο τμήμα Cash Management για ολόκληρο τον κόσμο. «Στόχος μας ήταν η καινοτομία που οδηγεί την επιτυχία των πελατών μας σε όλες τις περιοχές», πρόσθεσε.
Χρηματιστηριακές υπηρεσίες: Citi
Για μία ακόμη φορά η Citi πήρε επάξια το συγκεκριμένο βραβείο. Η προσήλωσή της στην καινοτομία την κατέταξε στην πρώτη θέση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Υπήρξε μεγάλη χρονιά για την Citi, καθώς επελέγη από την BP ως διαχειριστής και πληρεξούσιος καταβολών στο Deepwater Horizon Oil Spill Grantor Trust- το πρόγραμμα για την αποζημίωση των πληγέντων από τη διαρροή στον κόλπο του Μεξικού. Φέτος η συγκέντρωση της Citi στον πελάτη ήταν αυτό που της χάρισε το βραβείο. Ενώ συνήθως η καινοτομία εντός των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προσδιορίζεται από την ανάπτυξη ή την βελτίωση προϊόντων και από την παραγωγή λειτουργικών αποδόσεων, η Citi μετακίνησε την προσοχή στον πελάτη.
Συγκεκριμένα, η τράπεζα ανέπτυξε μια υπηρεσία τεχνικής συμβουλευτικής ως μέρος του Client Executice μοντέλου της. Αυτή η υπηρεσία προβλέπει την συστηματική κρίση των προτσές που αφορούν τον πελάτη με σκοπό την αποτύπωση και άρα την καλύτερη κατανόηση.
Η ομάδα τεχνικής συμβουλευτικής στη συνέχεια αναπτύσσει πρόγραμμα που σκοπεύει να ανταποκριθεί στις επιχειρηματικές ανάγκες του πελάτη συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού της βέλτιστης πρακτικής, αλλά και της ύπαρξης εσωτερικού training, συστηματικής αναβάθμισης και βελτίωσης των διαδικασιών.
Financial Inclusion: State Bank of India
Το Financial Inclusion έχει πολλές φορές θεωρηθεί συνώνυμο της μικροχρηματοοικονομικής- η οποία παρουσιάστηκε από τον Muhhamad Yunus, τον βραβευμένο με Νόμπελ το 2006 για την τράπεζα μικροδανείων, Grammen Bank, στην Ινδία. Με τα χρόνια η μικροχρηματοοικονομική έχει γίνει στόχος κριτικής. Οι επικριτές εστιάζουν στα υψηλά επιτόκια που χρεώνονται από τους δανειστές, το ποσοστό των οποίων σε μερικές περιπτώσεις φτάνει τα τρία ψηφία. Οι μικροδανειστές ισχυρίζονται ότι αυτό συμβαίνει λόγω των μεγάλων κινδύνων που αναλαμβάνουν καθώς και του σημαντικού κόστους διενέργειας πιστωτικής ανάλυσης εκεί που δεν υπάρχει πιστωτική ιστορία ή σχετική εγγύηση.
Η State Bank of India ανέπτυξε απλά και αποτελεσματικά προϊόντα ικανά να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του μεγάλου μέρους του ινδικού πληθυσμού στον οποίο δεν έχουν φτάσει οι τραπεζικές υπηρεσίες. Εκτιμάται ότι 400 εκατ. άνθρωποι ή το 34% των κατοίκων της χώρας, δεν έχουν πρόσβαση στην τραπεζική.
Η SBI εκμεταλλεύτηκε την άδεια που έδωσε η Reserve Bank of India to 2006 για να παρασχεθούν υπηρεσίες μέσω επιχειρηματικών αντιπροσώπων σε περιοχές που για τους δανειστές θα ήταν κοστοβόρο να έχουν φυσική παρουσία. Οι προσφερόμενες υπηρεσίες περιλαμβάνουν καταθέσεις, συναλλαγές, πιστώσεις και υπηρεσίες εμβασμάτων, ενώ το επιτόκιο που καλούνται οι πελάτες να πληρώσουν είναι ίδιο με εκείνο των πελατών στα υποκαταστήματα.
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Τα επενδυτικά κλειδιά του 2011. Τα κύρια επενδυτικά θέματα και οι προοπτικές του 2011.
Το οικονομικό περιβάλλον βελτιώνεται, αλλά πολύ αργά. Από την πλευρά της αγοράς, το 2010 τελειώνει πάνω-κάτω έτσι όπως άρχισε. Οι αγορές συνεχίζουν να δείχνουν πολύ αμφίβολες και κινούνται με γνώμονα την αβεβαιότητα και τις καθημερινές εξελίξεις, αντί για τα μακροπρόθεσμα θεμελιώδη δεδομένα. Καθώς μπαίνουμε στο 2011, παραμένουμε επιφυλακτικοί, αλλά όχι απαισιόδοξοι.
1. Μετοχές
Τα μεγέθη εταιρικής κερδοφορίας έχουν βελτιωθεί και οι μετοχικές αποτιμήσεις δείχνουν λογικές. Θα κοιτάξουμε σιγά-σιγά να αυξήσουμε τις long τοποθετήσεις. Οι προτιμώμενες περιφέρειες παραμένουν οι ΗΠΑ, η Γερμανία και επιλεκτικά αναδυόμενες αγορές. Στην Ιαπωνία τα πρόσφατα μέτρα στήριξης και οι παρεμβάσεις στις αγορές συναλλάγματος έχουν επιφέρει βελτίωση, αλλά η ιαπωνική ανάκαμψη σχετίζεται ακόμη πολύ με την Κίνα.
Είμαστε θετικοί για τις αναδυόμενες αγορές γενικώς, αλλά προσέχουμε για μια πιθανή βραχυπρόθεσμη διόρθωση στην Κίνα, λόγω πληθωρισμού και ενεργητικών με «φούσκες». Κλαδικά, προτιμούμε τη μεγάλη κεφαλαιοποίηση με μερίσματα, την αναπτυξιακή μεγάλη κεφαλαιοποίηση, μαζί με τα τρόφιμα και ποτά. Είμαστε αρνητικοί για τις τράπεζες, τις κατασκευές και το real estate και βραχυπρόθεσμα για τις αναδυόμενες αγορές λόγω αποτιμήσεων.
2. Ομόλογα
Πιστεύω ότι τα ομόλογα δείχνουν υπερτιμημένα με τον νέο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης. Το 2011, δεν περιμένουμε αυξήσεις επιτοκίων στις ανεπτυγμένες αγορές. Περιμένουμε κι άλλες υποβαθμίσεις κρατικών ομολόγων στην Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι οι ανησυχίες των επενδυτών και τα χαμηλά επιτόκια θα κρατήσουν χαμηλά τα yields των ομολόγων όλο το 2011. Τα ομόλογα παραμένουν hedge έναντι του πτωτικού κινδύνου και εξακολουθούν να προσφέρουν carry trade σε σχέση με το ρευστό. Προτιμούμε τα βραχείας λήξης εταιρικά ομόλογα επενδυτικής βαθμίδας από τα κρατικά ομόλογα και την υψηλή απόδοση.
3. Νομίσματα
Το ευρώ παραμένει υπερτιμημένο, παρά τα πρόσφατα γεγονότα στην Ιρλανδία και στην Ελλάδα. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το δολάριο θα ενδυναμωθεί μακροπρόθεσμα έναντι όλων των μεγάλων νομισμάτων, αλλά περιμένουμε βραχυπρόθεσμη μεταβλητότητα έναντι του ευρώ. Στις αναδυόμενες αγορές, περιμένουμε συνεχιζόμενες εισροές και νομισματική ανατίμηση και παρεμβάσεις. Βραχυπρόθεσμα πιστεύουμε ότι ο χρυσός, το γεν και το ελβετικό φράγκο θα παραμείνουν αρκετά υπερτιμημένα.
4. Εμπορεύματα
Παραμένουμε ευρέως θετικοί μακροπρόθεσμα, λόγω της ανάπτυξης στις αναδυόμενες αγορές και του υποτιμημένου δολαρίου. Ο χρυσός παραμένει σε επίπεδα φούσκας, προτιμούμε τον άργυρο και την πλατίνα. Το πετρέλαιο πιθανότατα θα παραμείνει σε περιορισμένη κλίμακα. Είμαστε θετικοί για τα αγροτικά εμπορεύματα και τα βασικά μέταλλα.
5. Εναλλακτικές επενδύσεις
Τα hedge funds έχουν ευρέως χειρότερη εμφάνιση (underperform) και πολλοί διαχειριστές είναι απρόθυμοι να αυξήσουν το καθαρό long άνοιγμά τους ή να αξιοποιήσουν τη μόχλευση. Τα hedge funds παραμένουν ακριβά και με χαμηλή ρευστότητα και καλύτερα να τα αποφύγουμε το 2011. Τα δομημένα προϊόντα παραμένουν γενικώς περίπλοκα και ακατάλληλα για τους περισσότερους επενδυτές.
6. Real estate
Περιμένουμε περαιτέρω μειώσεις τιμών και αύξηση πλειστηριασμών. Οι ΗΠΑ, η Ισπανία και η Ιρλανδία παραμένουν γεμάτες προβλήματα. Με περιορισμένη τραπεζική ρευστότητα και λίγη ρευστότητα, περιμένουμε περαιτέρω επιδείνωση στην αγορά ακινήτων.
Συμπέρασμα:
Οι επενδυτές θα πρέπει να μείνουν στα απλά και να επικεντρωθούν κυρίως στο να είναι σωστές δύο επενδυτικές αποφάσεις τις οποίες θα λάβουν: το μετοχικό άνοιγμα σε σχέση με το ρευστό και τα ομόλογα, καθώς και το άνοιγμα σε δολάρια σε σχέση με το εθνικό νόμισμα του επενδυτή. Αυτές οι δύο αποφάσεις πιθανότατα θα καθορίσουν το 80% της επενδυτικής απόδοσης του 2011. Οι επενδυτές θα πρέπει να αποφεύγουν τις τοποθετήσεις με βάση τη βραχυπρόθεσμη ροή ειδήσεων και να θυμούνται ότι το 2011 το βασικό ζητούμενο είναι η συντήρηση του πλούτου.
1. Μετοχές
Τα μεγέθη εταιρικής κερδοφορίας έχουν βελτιωθεί και οι μετοχικές αποτιμήσεις δείχνουν λογικές. Θα κοιτάξουμε σιγά-σιγά να αυξήσουμε τις long τοποθετήσεις. Οι προτιμώμενες περιφέρειες παραμένουν οι ΗΠΑ, η Γερμανία και επιλεκτικά αναδυόμενες αγορές. Στην Ιαπωνία τα πρόσφατα μέτρα στήριξης και οι παρεμβάσεις στις αγορές συναλλάγματος έχουν επιφέρει βελτίωση, αλλά η ιαπωνική ανάκαμψη σχετίζεται ακόμη πολύ με την Κίνα.
Είμαστε θετικοί για τις αναδυόμενες αγορές γενικώς, αλλά προσέχουμε για μια πιθανή βραχυπρόθεσμη διόρθωση στην Κίνα, λόγω πληθωρισμού και ενεργητικών με «φούσκες». Κλαδικά, προτιμούμε τη μεγάλη κεφαλαιοποίηση με μερίσματα, την αναπτυξιακή μεγάλη κεφαλαιοποίηση, μαζί με τα τρόφιμα και ποτά. Είμαστε αρνητικοί για τις τράπεζες, τις κατασκευές και το real estate και βραχυπρόθεσμα για τις αναδυόμενες αγορές λόγω αποτιμήσεων.
2. Ομόλογα
Πιστεύω ότι τα ομόλογα δείχνουν υπερτιμημένα με τον νέο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης. Το 2011, δεν περιμένουμε αυξήσεις επιτοκίων στις ανεπτυγμένες αγορές. Περιμένουμε κι άλλες υποβαθμίσεις κρατικών ομολόγων στην Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι οι ανησυχίες των επενδυτών και τα χαμηλά επιτόκια θα κρατήσουν χαμηλά τα yields των ομολόγων όλο το 2011. Τα ομόλογα παραμένουν hedge έναντι του πτωτικού κινδύνου και εξακολουθούν να προσφέρουν carry trade σε σχέση με το ρευστό. Προτιμούμε τα βραχείας λήξης εταιρικά ομόλογα επενδυτικής βαθμίδας από τα κρατικά ομόλογα και την υψηλή απόδοση.
3. Νομίσματα
Το ευρώ παραμένει υπερτιμημένο, παρά τα πρόσφατα γεγονότα στην Ιρλανδία και στην Ελλάδα. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το δολάριο θα ενδυναμωθεί μακροπρόθεσμα έναντι όλων των μεγάλων νομισμάτων, αλλά περιμένουμε βραχυπρόθεσμη μεταβλητότητα έναντι του ευρώ. Στις αναδυόμενες αγορές, περιμένουμε συνεχιζόμενες εισροές και νομισματική ανατίμηση και παρεμβάσεις. Βραχυπρόθεσμα πιστεύουμε ότι ο χρυσός, το γεν και το ελβετικό φράγκο θα παραμείνουν αρκετά υπερτιμημένα.
4. Εμπορεύματα
Παραμένουμε ευρέως θετικοί μακροπρόθεσμα, λόγω της ανάπτυξης στις αναδυόμενες αγορές και του υποτιμημένου δολαρίου. Ο χρυσός παραμένει σε επίπεδα φούσκας, προτιμούμε τον άργυρο και την πλατίνα. Το πετρέλαιο πιθανότατα θα παραμείνει σε περιορισμένη κλίμακα. Είμαστε θετικοί για τα αγροτικά εμπορεύματα και τα βασικά μέταλλα.
5. Εναλλακτικές επενδύσεις
Τα hedge funds έχουν ευρέως χειρότερη εμφάνιση (underperform) και πολλοί διαχειριστές είναι απρόθυμοι να αυξήσουν το καθαρό long άνοιγμά τους ή να αξιοποιήσουν τη μόχλευση. Τα hedge funds παραμένουν ακριβά και με χαμηλή ρευστότητα και καλύτερα να τα αποφύγουμε το 2011. Τα δομημένα προϊόντα παραμένουν γενικώς περίπλοκα και ακατάλληλα για τους περισσότερους επενδυτές.
6. Real estate
Περιμένουμε περαιτέρω μειώσεις τιμών και αύξηση πλειστηριασμών. Οι ΗΠΑ, η Ισπανία και η Ιρλανδία παραμένουν γεμάτες προβλήματα. Με περιορισμένη τραπεζική ρευστότητα και λίγη ρευστότητα, περιμένουμε περαιτέρω επιδείνωση στην αγορά ακινήτων.
Οι επενδυτές θα πρέπει να μείνουν στα απλά και να επικεντρωθούν κυρίως στο να είναι σωστές δύο επενδυτικές αποφάσεις τις οποίες θα λάβουν: το μετοχικό άνοιγμα σε σχέση με το ρευστό και τα ομόλογα, καθώς και το άνοιγμα σε δολάρια σε σχέση με το εθνικό νόμισμα του επενδυτή. Αυτές οι δύο αποφάσεις πιθανότατα θα καθορίσουν το 80% της επενδυτικής απόδοσης του 2011. Οι επενδυτές θα πρέπει να αποφεύγουν τις τοποθετήσεις με βάση τη βραχυπρόθεσμη ροή ειδήσεων και να θυμούνται ότι το 2011 το βασικό ζητούμενο είναι η συντήρηση του πλούτου.
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Στρατηγική για trading στην Ισοτιμία ευρώ / δολαρίου ( euro / usd )
κόκκινες μπάρες = οι εβδομάδες με αρνητική απόδοση (πτωτικές εβδομάδες)
Μπλέ μπάρες = οι εβδομάδες με θετική απόδοση (ανοδικές εβδομάδες)
Μπλέ γραμμή = RSI = Relative Strength Index = επί το Ελληνικότερον, δείκτης σχετικής ενδυνάμωσης των 9 εβδομάδων.
Μώβ γραμμή = Κινητός μέσος όρος των 6 παρατηρήσεων του RSI.
Η εβδομάδα που έκλεισε υπήρξε πτωτική (κόκινη) εβδομάδα για την ισοτιμία euro / usd . Συνεχίζουν να παραμένουν οι πτωτικές ενδείξεις όπως έχουμε ήδη αναφέρει από το Σαββατοκύριακο 13 - 14 Νοεμβρίου, καθώς η εβδομάδα 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010, σηματοδότησε αλλαγή των ενδείξεων της πορείας της ισοτιμίας ευρώ / δολαρίου ( euro / usd ) σε πτωτική. Η ισοτιμία κατά την εβδομάδα αλλαγής της τάσης σε πτωτική ( 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010) κινήθηκε στο εύρος 1,4085 - 1,3573..
Οι ενδείξεις, όπως θα διαβάσετε παρακάτω (ερμηνεία και στρατηγική), παραμένουν πτωτικές και για την εβδομάδα που ξεκινά αύριο Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010.
Ερμηνεία και στρατηγική. ( Μόνον για τους συνετούς και υπομoνετικούς traders.)
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει πάνω από την μώβ, παίρνουμε long θέσεις - δηλαδή θέσεις αγοράς - θέσεις για άνοδο (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται πάνω από την μώβ)
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει κάτω από την μώβ, παίρνουμε short θέσεις - δηλαδή θέσεις πώλησης - θέσεις για πτώση (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται κάτω από την μώβ).Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο.
(Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ.)
Πραγματικές συναλλαγές - Πραγματικές επενδύσεις - Δείτε συγκεντρωτικά τα Αποτελέσματα (Κέρδη / ζημίες).
Μπορείτε να ανατρέξετε πίσω στις ημερομηνίες τις οποίες αναφέρω και κατά τις οποίες δημοσίευσα και τα σχετικά πινακίδια των συναλλαγών. Σε αυτά περιλαμβάνονται αναλυτικά στοιχεία για κάθε πράξη.
Στην τελευταία κολώνα με εντονώτερα γράμματα παρουσιάζονται τα % ποσοστά μικτού κέρδους (+) ή μικτής ζημίας (-) , τα οποία προέκυψαν από την ολοκλήρωση της κάθε μίας συναλλαγής. Οι συναλλαγές οι οποίες δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί (δηλαδή παραμένουν ανοικτές), δεν εμφανίζουν στην τελευταία κολώνα ποσοστό κέρδους ή ζημίας και κατά συνέπεια παραμένουν κενά τα σχετικά κουτάκια έως ότου κλείσει (ολοκληρωθεί) η συναλλαγή μας.
Καλή επιτυχία στις συναλλαγές σας ( Trade well ) - Λευτέρης Ρ.
Ευχαριστώ θερμά τον εξαιρετικό επαγγελματία του χώρου των επενδύσεων , τον καλό φίλο Χρήστο Δημητρ.......
Οι επενδύσεις τις οποίες πραγματοποιώ, ενέχουν τον κίνδυνο απώλειας του συνολικού κεφαλαίου το οποίο κάθε φορά επενδύεται και σε κάποιες περιπτώσεις ενέχουν τον κίνδυνο απωλειών ποσών ακόμη και μεγαλύτερων και από το κεφάλαιο που αρχικά επενδύσαμε.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίδεται στις παρακάτω αποφάσεις, οι οποίες αφορούν:
1.-στην χρονική στιγμή κατά την οποία θα επενδύσετε (θα ανοίξετε θέση)
2.-στο αν θα επενδύσετε σε άνοδο , σε πτώση ή εάν θα μείνετε εκτός αγοράς
3.-στο τι θα αφορά η επένδυσή σας , (δείκτη, μετοχή, ισοτιμία, εμπόρευμα κλπ)
4.-στην χρονική στιγμή κατά την οποία θα κλείσετε την θέση σας είτε με κέρδος, είτε με ζημία προκειμένου να κλειδώσετε τα κέρδη σας
ή να προστατεύσετε το κεφάλαιό σας
5.-στο ποσοστό και το ποσό του διαθέσιμου κεφαλαίου σας, το οποίο προορίζετε για τέτοιου τύπου επενδύσεις (δηλαδή επενδύσεις οι
οποίες ενέχουν κίνδυνο ζημιών).
{Σας συνιστώ πάντοτε το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου κεφαλαίου σας, να παραμένει σε επενδύσεις
μηδενικού κινδύνου , δηλαδή σε καταθέσεις και κρατικά ομόλογα με μηδενικό κίνδυνο (risk free) }.
Για να πραγματοποιήσετε τις συναλλαγές αυτές, πρέπει να διαθέτετε την ανάλογη εμπειρία και παράλληλα να απευθυνθείτε σε φορέα και επαγγελματία του χώρου, ο οποίος να διαθέτει τις απαραίτητες άδειες και πιστοποιήσεις από την Ελληνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για τις ανάλογες πράξεις.
Στόχος μας
Η ετήσια συνολική απόδοση των επενδύσεών μας να υπερβεί και τις δύο παρακάτω αποδόσεις :
1.- την υψηλότερη θετική απόδοση των μεγάλων διεθνών ή του ελληνικού χρηματιστηρίων.
2.-εφόσον η παραπάνω απόδοση δεν είναι θετική, τότε στόχος μας γίνεται, η υπέρβαση των αποδόσεων των προθεσμιακών καταθέσεων ή των ομολόγων μηδενικού ρίσκου (risk free κρατικών ομολόγων υψηλής διαβάθμισης)
Money management
Στα πλαίσια επίτευξης του ανωτέρω στόχου μας, η χρηματική κατανομή των κεφαλαίων μας τα οποία κάθε φορά επενδύουμε, πραγματοποιείται σε τμήματα-μέρη του συνολικού μας κεφαλαίου-fund (το οποίο προορίζεται για τον σκοπό αυτό). Φροντίζουμε κάθε φορά το ποσοστό του κεφαλαίου που εκθέτουμε σε κίνδυνο να κινείται στα πλαίσια του 5% έως 50% του συνολικού κεφαλαίου που έχουμε διαθέσει για τέτοιες επενδύσεις.
Στρατηγική για trading στον δείκτη S&P 500 (ΗΠΑ).
Κόκκινες μπάρες = οι εβδομάδες με αρνητική απόδοση (πτωτικές εβδομάδες)
Πράσινες μπάρες = οι εβδομάδες με θετική απόδοση (ανοδικές εβδομάδες)
Μπλέ γραμμή = RSI = Relative Strength Index = επί το Ελληνικότερον δείκτης
σχετικής ενδυνάμωσης των 9
εβδομάδων.
Κίτρινη γραμμή = Κινητός μέσος όρος των 6 παρατηρήσεων του RSI.
Η εβδομάδα που έκλεισε υπήρξε ανοδική (πράσινη) εβδομάδα για τον S&P 500. Οι ενδείξεις όπως αναφέραμε και τα πέντε προηγούμενα Σαββατοκύριακα παραμένουν πτωτικές. Η εβδομάδα 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010, σηματοδότησε αλλαγή των ενδείξεων της πορείας του S&P 500 σε πτωτική και σας την ανακοινώσαμε το Σαββατοκύριακο 13-14 Νοεμβρίου. Ο S&P 500 κατά την εβδομάδα αλλαγής σε πτωτική της τάσης του ( δηλαδή 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010) κινήθηκε στο εύρος 1.226,84 - 1.194,08 μονάδων.
Οι ενδείξεις, όπως θα διαβάσετε παρακάτω (ερμηνεία και στρατηγική), παραμένουν πτωτικές και για την εβδομάδα που ξεκινά αύριο Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010.
Ερμηνεία και στρατηγική. (Μόνον για τους συνετούς και υπομoνετικούς traders).
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει πάνω από την κίτρινη, παίρνουμε long θέσεις - δηλαδή θέσεις αγοράς - θέσεις για άνοδο (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται πάνω από την κίτρινη).
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει κάτω από την κίτρινη, παίρνουμε short θέσεις - δηλαδή θέσεις πώλησης - θέσεις για πτώση (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται κάτω από την κίτρινη).Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο.
(Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ.)
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)