Επιχειρηματικά δάνεια. Πότε δεν θα θεωρούνται ρύθμιση οι διευκολύνσεις. Κρίσιμοι παράγοντες η κανονική εξυπηρέτηση του δανείου και η ανταπόκριση του πελάτη στις υποχρεώσεις του. Με σκεπτικισμό αντιμετωπίζουν τις προθέσεις της ΤτΕ τα πιστωτικά ιδρύματα, διαφωνώντας στο τι θεωρείται ρύθμιση οφειλών και τι διευκόλυνση ενός πελάτη που δεν παρουσιάζει καθυστέρηση στην αποπληρωμή
των δόσεών του. Σύμφωνα με την ΤτΕ, δάνεια των οποίων οι όροι μεταβάλλονται κυρίως λόγω αλλαγών στα δεδομένα της αγοράς, χωρίς όμως να υπάρχει καμία ένδειξη περιορισμού της ικανότητας του πελάτη να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, και τα οποία εξυπηρετούνται απολύτως κανονικάμέχρι τη χρονική στιγμή της επαναδιαπραγμάτευσης, δεν θα θεωρούνται ρυθμιζόμενα. Για τα δάνεια των οποίων οι όροι αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, χωρίς όμως να τελούν υπό ρύθμιση, εντοπίζονται τρεις βασικές κατηγορίες μεταβολών: α. Χρονική επέκταση της διάρκειας του δανείου με τους ίδιους όρους. Σε αυτή την περίπτωση η παράταση της
διάρκειας θα πρέπει είναι μικρή σε σχέση με τη συνολική διάρκεια του δανείου (εάν, π.χ., το δάνειο έχει διάρκεια 10 χρόνια και παραταθεί η διάρκεια του δανείου κατά ένα χρόνο, τότε αυτή η παράταση θα μπορούσε να θεωρηθεί σχετικά ασήμαντη). β. Χρονική επέκταση της διάρκειας του δανείου με μεγαλύτερο επιτόκιο, αντίστοιχο με τα επιτόκια της αγοράς για δάνεια παρόμοιου κινδύνου και διάρκειας. γ. Αύξηση ορίων που δικαιολογείται από τη μεγέθυνση του πιστούχου ή/και τη βελτίωση της πελατειακής σχέσης με την τράπεζα.
των δόσεών του. Σύμφωνα με την ΤτΕ, δάνεια των οποίων οι όροι μεταβάλλονται κυρίως λόγω αλλαγών στα δεδομένα της αγοράς, χωρίς όμως να υπάρχει καμία ένδειξη περιορισμού της ικανότητας του πελάτη να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, και τα οποία εξυπηρετούνται απολύτως κανονικάμέχρι τη χρονική στιγμή της επαναδιαπραγμάτευσης, δεν θα θεωρούνται ρυθμιζόμενα. Για τα δάνεια των οποίων οι όροι αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, χωρίς όμως να τελούν υπό ρύθμιση, εντοπίζονται τρεις βασικές κατηγορίες μεταβολών: α. Χρονική επέκταση της διάρκειας του δανείου με τους ίδιους όρους. Σε αυτή την περίπτωση η παράταση της
διάρκειας θα πρέπει είναι μικρή σε σχέση με τη συνολική διάρκεια του δανείου (εάν, π.χ., το δάνειο έχει διάρκεια 10 χρόνια και παραταθεί η διάρκεια του δανείου κατά ένα χρόνο, τότε αυτή η παράταση θα μπορούσε να θεωρηθεί σχετικά ασήμαντη). β. Χρονική επέκταση της διάρκειας του δανείου με μεγαλύτερο επιτόκιο, αντίστοιχο με τα επιτόκια της αγοράς για δάνεια παρόμοιου κινδύνου και διάρκειας. γ. Αύξηση ορίων που δικαιολογείται από τη μεγέθυνση του πιστούχου ή/και τη βελτίωση της πελατειακής σχέσης με την τράπεζα.
