Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Μια κλειστή μυστική διεθνής λέσχη ελέγχει και εποπτεύει την αχανή αγορά παραγώγων.
Την τρίτη Τετάρτη κάθε μήνα, γράφουν οι New York Times, τα εννιά μέλη μιας λέσχης ελίτ της Γουόλ Στριτ συναντώνται στη Νέα Υόρκη. Μοιράζονται έναν κοινό στόχο: την προστασία των συμφερόντων των μεγάλων τραπεζών στην αχανή αγορά παραγώγων, έναν από τους επικερδέστερους –και πλέον αμφιλεγόμενους– τομείς της χρηματοοικονομικής. Μοιράζονται, όμως, και ένα κοινό μυστικό: οι λεπτομέρειες των συναντήσεών τους είναι αυστηρά εμπιστευτικές. Οπως και οι ταυτότητές τους – παρότι κύκλοι προσκείμενοι στις δραστηριότητές τους γνωρίζουν τα ονόματα των μελών, μεταξύ των οποίων φέρονται και δυο Ελληνες: ο κ. Αθανάσιος Δίπλας της Deutsche Bank και ο κ. Πολ Μητροκώστας της Barclays.
Τα δύο υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη, όπως και άλλα από τις τράπεζες UBS, Credit Suisse, JPMorgan Chase, Morgan Stanley, Bank of America, Citigroup και Goldman Sachs, είναι μέλη μιας πανίσχυρης επιτροπής εποπτείας των συναλλαγών σε παράγωγα, εργαλεία που χρησιμοποιούνται ως «ασπίδα» έναντι του κινδύνου. Θεωρητικά, είναι οι φύλακες της ακεραιότητας αυτής της αγοράς των τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Στην πράξη, υποστηρίζει η εφημερίδα, υπερασπίζονται και την κυριαρχία των μεγάλων τραπεζών.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι εννέα μεγάλες τράπεζες που συμμετέχουν στην επιτροπή κινδύνου της ICE Trust, μιας νέας εταιρείας εκκαθάρισης συναλλαγών, έχουν δώσει αγώνα για να εμποδίσουν την είσοδο άλλων τραπεζών στην αγορά. Προσπαθούν επίσης να αποκρύψουν πληροφορίες για τιμές και προμήθειες που, θεωρητικά, θα έπρεπε να είναι προσβάσιμες σε όλους. Με μεγάλο κόστος για τις επιχειρήσεις, μεγάλες και μικρές. Οπως εκείνη του Νταν Σίνγκερ, που διανέμει πετρέλαιο θέρμανσης βόρεια της Νέας Υόρκης. Το φθινόπωρο, πολλοί από τους πελάτες του κ. Σίνγκερ αγόρασαν συμβόλαια αγοράς πετρελαίου θέρμανσης για τον χειμώνα σε τιμή περίπου 3 δολαρίων το γαλόνι, ή 79 σεντς το λίτρο. Παρότι η τιμή αυτή ήταν υψηλότερη από τα 2,80 δολάρια που κόστιζε τότε το γαλόνι, τα συμβόλαια θεωρητικά θα προστατεύσουν τα νοικοκυριά αν το δριμύ ψύχος ωθήσει στα ύψη τις τιμές αργότερα. Ο κ. Σίνγκερ αναρωτιέται, βέβαια, μήπως η εταιρεία του θα μπορούσε να επιτύχει κάτι καλύτερο. Ομως, δεν γνωρίζει πόσο χαμηλότερη θα μπορούσε να διαμορφωθεί η τιμή για τον ίδιο και τους πελάτες του, αφού οι τράπεζες δεν αποκαλύπτουν τις προμήθειες που εισπράττουν για τα παράγωγα.
Το κόστος τους παραμένει άγνωστο στον απλό κόσμο, παρά το γεγονός ότι το μέγεθος και η έκταση αυτής της αγοράς έχουν διογκωθεί με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία χρησιμοποιούν σήμερα παράγωγα ως προστασία των επενδύσεών τους. Οι τοπικές κυβερνήσεις, για να περιορίσουν το κόστος δανεισμού. Οι αερομεταφορείς, για να εξασφαλίσουν σταθερές τιμές καυσίμων. Οι εταιρείες τροφίμων, για να «κλειδώσουν» τις τιμές πρώτων υλών όπως τα σιτηρά και το βοδινό κρέας.
Ωστόσο, οι μεγάλες τράπεζες επηρεάζουν τους κανόνες που διέπουν τα παράγωγα. Τελευταίος «στόχος» τους, εταιρείες εκκαθάρισης όπως η ICE Trust, που σύμφωνα με τον νόμο Ντοντ-Φρανκ για τη μεταρρύθμιση της αγοράς παραγώγων, είναι υπεύθυνα για τις σχετικές συναλλαγές. Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ διεξάγει έρευνα στην αγορά παραγώγων για «την πιθανότητα πρακτικών αντίθετων στον ανταγωνισμό», κάτι που οι εκπρόσωποι των εννέα τραπεζών αρνούνται να σχολιάσουν.
Αγνωστα τα κέρδη
Ισως καμιά δραστηριότητα στην τραπεζική βιομηχανία δεν είναι σήμερα τόσο κερδοφόρα όσο τα παράγωγα, υποστηρίζει το άρθρο: «Λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές, όμως υπάρχουν ανέκδοτα στοιχεία για τα κέρδη των τραπεζών από τη δραστηριότητα αυτή. Πρώην χρηματιστές αποκαλύπτουν ότι τα κέρδη είθισται να κινούνται σε επίπεδα 25.000 δολαρίων για παροχή ασφάλισης 25 εκατ. δολαρίων έναντι του κινδύνου πτώχευσης μιας επιχείρησης. Τα κέρδη είναι ύψους εκατομμυρίων δολαρίων καθημερινά, και τα περίφημα CDS είναι μόλις ένα από τα πολλά είδη παραγώγων». Βάσει του νόμου Ντοντ-Φρανκ, οι εταιρείες εκκαθάρισης ανέλαβαν ευρείες αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων και τη δημιουργία επιτροπών κινδύνου, που αποφασίζουν τις χρεώσεις για τις εκκαθαρίσεις, επιπλέον των προμηθειών που λαμβάνουν οι τράπεζες για το «ταίριασμα» αγοραστών και πωλητών, καθώς και πόσα χρήματα πρέπει να τοποθετούν οι πελάτες ως εγγύηση. Οι τράπεζες, που άσκησαν σφοδρότατες πιέσεις για να περιορίσουν τον έλεγχο στα παράγωγα, θα ήθελαν να εξαιρέσουν την εκκαθάριση κάποιων συναλλαγών από αυτές τις εταιρείες, διότι ελαχιστοποιεί τα κέρδη τους. Ομως, όπως καταλήγει το άρθρο, «στην ουσία οι τράπεζες δεν είναι καλές στην αυτορρύθμιση. Δεν είναι ειδικές σε αυτήν, δεν είναι το πρωταρχικό που τις ενδιαφέρει».
Τα δύο υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη, όπως και άλλα από τις τράπεζες UBS, Credit Suisse, JPMorgan Chase, Morgan Stanley, Bank of America, Citigroup και Goldman Sachs, είναι μέλη μιας πανίσχυρης επιτροπής εποπτείας των συναλλαγών σε παράγωγα, εργαλεία που χρησιμοποιούνται ως «ασπίδα» έναντι του κινδύνου. Θεωρητικά, είναι οι φύλακες της ακεραιότητας αυτής της αγοράς των τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Στην πράξη, υποστηρίζει η εφημερίδα, υπερασπίζονται και την κυριαρχία των μεγάλων τραπεζών.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι εννέα μεγάλες τράπεζες που συμμετέχουν στην επιτροπή κινδύνου της ICE Trust, μιας νέας εταιρείας εκκαθάρισης συναλλαγών, έχουν δώσει αγώνα για να εμποδίσουν την είσοδο άλλων τραπεζών στην αγορά. Προσπαθούν επίσης να αποκρύψουν πληροφορίες για τιμές και προμήθειες που, θεωρητικά, θα έπρεπε να είναι προσβάσιμες σε όλους. Με μεγάλο κόστος για τις επιχειρήσεις, μεγάλες και μικρές. Οπως εκείνη του Νταν Σίνγκερ, που διανέμει πετρέλαιο θέρμανσης βόρεια της Νέας Υόρκης. Το φθινόπωρο, πολλοί από τους πελάτες του κ. Σίνγκερ αγόρασαν συμβόλαια αγοράς πετρελαίου θέρμανσης για τον χειμώνα σε τιμή περίπου 3 δολαρίων το γαλόνι, ή 79 σεντς το λίτρο. Παρότι η τιμή αυτή ήταν υψηλότερη από τα 2,80 δολάρια που κόστιζε τότε το γαλόνι, τα συμβόλαια θεωρητικά θα προστατεύσουν τα νοικοκυριά αν το δριμύ ψύχος ωθήσει στα ύψη τις τιμές αργότερα. Ο κ. Σίνγκερ αναρωτιέται, βέβαια, μήπως η εταιρεία του θα μπορούσε να επιτύχει κάτι καλύτερο. Ομως, δεν γνωρίζει πόσο χαμηλότερη θα μπορούσε να διαμορφωθεί η τιμή για τον ίδιο και τους πελάτες του, αφού οι τράπεζες δεν αποκαλύπτουν τις προμήθειες που εισπράττουν για τα παράγωγα.
Το κόστος τους παραμένει άγνωστο στον απλό κόσμο, παρά το γεγονός ότι το μέγεθος και η έκταση αυτής της αγοράς έχουν διογκωθεί με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία χρησιμοποιούν σήμερα παράγωγα ως προστασία των επενδύσεών τους. Οι τοπικές κυβερνήσεις, για να περιορίσουν το κόστος δανεισμού. Οι αερομεταφορείς, για να εξασφαλίσουν σταθερές τιμές καυσίμων. Οι εταιρείες τροφίμων, για να «κλειδώσουν» τις τιμές πρώτων υλών όπως τα σιτηρά και το βοδινό κρέας.
Ωστόσο, οι μεγάλες τράπεζες επηρεάζουν τους κανόνες που διέπουν τα παράγωγα. Τελευταίος «στόχος» τους, εταιρείες εκκαθάρισης όπως η ICE Trust, που σύμφωνα με τον νόμο Ντοντ-Φρανκ για τη μεταρρύθμιση της αγοράς παραγώγων, είναι υπεύθυνα για τις σχετικές συναλλαγές. Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ διεξάγει έρευνα στην αγορά παραγώγων για «την πιθανότητα πρακτικών αντίθετων στον ανταγωνισμό», κάτι που οι εκπρόσωποι των εννέα τραπεζών αρνούνται να σχολιάσουν.
Αγνωστα τα κέρδη
Ισως καμιά δραστηριότητα στην τραπεζική βιομηχανία δεν είναι σήμερα τόσο κερδοφόρα όσο τα παράγωγα, υποστηρίζει το άρθρο: «Λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές, όμως υπάρχουν ανέκδοτα στοιχεία για τα κέρδη των τραπεζών από τη δραστηριότητα αυτή. Πρώην χρηματιστές αποκαλύπτουν ότι τα κέρδη είθισται να κινούνται σε επίπεδα 25.000 δολαρίων για παροχή ασφάλισης 25 εκατ. δολαρίων έναντι του κινδύνου πτώχευσης μιας επιχείρησης. Τα κέρδη είναι ύψους εκατομμυρίων δολαρίων καθημερινά, και τα περίφημα CDS είναι μόλις ένα από τα πολλά είδη παραγώγων». Βάσει του νόμου Ντοντ-Φρανκ, οι εταιρείες εκκαθάρισης ανέλαβαν ευρείες αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων και τη δημιουργία επιτροπών κινδύνου, που αποφασίζουν τις χρεώσεις για τις εκκαθαρίσεις, επιπλέον των προμηθειών που λαμβάνουν οι τράπεζες για το «ταίριασμα» αγοραστών και πωλητών, καθώς και πόσα χρήματα πρέπει να τοποθετούν οι πελάτες ως εγγύηση. Οι τράπεζες, που άσκησαν σφοδρότατες πιέσεις για να περιορίσουν τον έλεγχο στα παράγωγα, θα ήθελαν να εξαιρέσουν την εκκαθάριση κάποιων συναλλαγών από αυτές τις εταιρείες, διότι ελαχιστοποιεί τα κέρδη τους. Ομως, όπως καταλήγει το άρθρο, «στην ουσία οι τράπεζες δεν είναι καλές στην αυτορρύθμιση. Δεν είναι ειδικές σε αυτήν, δεν είναι το πρωταρχικό που τις ενδιαφέρει».
Οι μηχανικοί γνωρίζουν ότι συνήθως είναι καλύτερο να αφήνεις το ποτάμι να πλημμυρίζει την πεδιάδα, παρά να κατασκευάζεις όλο ψηλότερα φράγματα.
Τα μπλε ομόλογα , τα κόκκινα ομόλογα και τα “cocos”.
Το να γίνει η χρεοκοπία «ασφαλής» θα έπρεπε να είναι το σλόγκαν της χρηματοοικονομικής μεταρρύθμισης. Είναι γεγονός ότι τα επισφαλή δάνεια προκαλούν προβλήματα, αλλά αν δεν γίνουν χιονοστιβάδα οικονομικής καταστροφής, εντέλει καταλήγουν να επαναφέρουν την υγεία. Συγκεντρώνουν το μυαλό, καθαρίζουν τα σκουπίδια από το οικονομικό σύστημα και δίνουν την δυνατότητα μιας νέας αρχής σε χρεωμένους πολίτες, εταιρίες και χώρες.
Στην πιστωτική κρίση, ο φόβος ζημιάς του συστήματος έχει επιτρέψει σε υπερβολικά πολλούς πιστωτές, ειδικά τους τραπεζικούς πιστωτές, να γλιτώσουν. Η νέα απαίτηση για «κεφάλαια ανάγκης» (contingent capital) δηλαδή χρεόγραφα που είναι προγραμματισμένα να υποβιβαστούν σε μετοχικό κεφάλαιο σε περίπτωση κρίσης, είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη –όπως ευπρόσδεκτο είναι και το σχέδιο της Credit Suisse να κάνει την πρωτιά στον κλάδο, εκδίδοντας τέτοια “cocos”.
Μετά, υπάρχουν και τα εθνικά χρεοστάσια. Η χρεοκοπία είναι, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι, ταμπού για τις πλούσιες χώρες.
Ο κ. Jacques Delpla και ο κ. Jakob von Weisäcker του think tank Bruegel έκαναν μια έξυπνη πρόταση για να αλλάξει αυτό στην ευρωζώνη: να διαχωριστούν τα κρατικά ομόλογα σε μπλε χρεόγραφα, που θα περιορίζονται στο 60% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης και θα εγγυάται για αυτά όλη η ευρωζώνη, και σε ένα δυνητικά απεριόριστο μέγεθος κόκκινου χρέους, που θα εκδίδουν αυτόνομα οι χώρες.
Τα μπλε ομόλογα θα είναι ένα απαλλαγμένο κινδύνου σημείο αναφοράς, ενώ τα κόκκινα ομόλογα θα κηρύσσουν στάση πληρωμών σε μια δύσκολη εποχή και πιθανόν δεν θα είναι αποδεκτά ως εγγύηση από την ΕΚΤ.
Η χρωματική τακτοποίηση αναφέρεται κυρίως στην Ευρώπη, αλλά κι άλλα χρεωμένα έθνη θα μπορούσαν επίσης να διαχωρίσουν τα χρεόγραφά τους σε junior και senior κλάσεις.
Οι ανάγκες είναι επιτακτικές και βρισκόμαστε σε ιδανική εποχή για πειραματισμούς στην πραγματική ζωή.
Οι μηχανικοί γνωρίζουν ότι συνήθως είναι καλύτερο να αφήνεις το ποτάμι να πλημμυρίζει την πεδιάδα, παρά να κατασκευάζεις όλο ψηλότερα φράγματα. Οι οικονομολόγοι θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Το να γίνει η χρεοκοπία «ασφαλής» θα έπρεπε να είναι το σλόγκαν της χρηματοοικονομικής μεταρρύθμισης. Είναι γεγονός ότι τα επισφαλή δάνεια προκαλούν προβλήματα, αλλά αν δεν γίνουν χιονοστιβάδα οικονομικής καταστροφής, εντέλει καταλήγουν να επαναφέρουν την υγεία. Συγκεντρώνουν το μυαλό, καθαρίζουν τα σκουπίδια από το οικονομικό σύστημα και δίνουν την δυνατότητα μιας νέας αρχής σε χρεωμένους πολίτες, εταιρίες και χώρες.
Στην πιστωτική κρίση, ο φόβος ζημιάς του συστήματος έχει επιτρέψει σε υπερβολικά πολλούς πιστωτές, ειδικά τους τραπεζικούς πιστωτές, να γλιτώσουν. Η νέα απαίτηση για «κεφάλαια ανάγκης» (contingent capital) δηλαδή χρεόγραφα που είναι προγραμματισμένα να υποβιβαστούν σε μετοχικό κεφάλαιο σε περίπτωση κρίσης, είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη –όπως ευπρόσδεκτο είναι και το σχέδιο της Credit Suisse να κάνει την πρωτιά στον κλάδο, εκδίδοντας τέτοια “cocos”.
Μετά, υπάρχουν και τα εθνικά χρεοστάσια. Η χρεοκοπία είναι, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι, ταμπού για τις πλούσιες χώρες.
Ο κ. Jacques Delpla και ο κ. Jakob von Weisäcker του think tank Bruegel έκαναν μια έξυπνη πρόταση για να αλλάξει αυτό στην ευρωζώνη: να διαχωριστούν τα κρατικά ομόλογα σε μπλε χρεόγραφα, που θα περιορίζονται στο 60% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης και θα εγγυάται για αυτά όλη η ευρωζώνη, και σε ένα δυνητικά απεριόριστο μέγεθος κόκκινου χρέους, που θα εκδίδουν αυτόνομα οι χώρες.
Τα μπλε ομόλογα θα είναι ένα απαλλαγμένο κινδύνου σημείο αναφοράς, ενώ τα κόκκινα ομόλογα θα κηρύσσουν στάση πληρωμών σε μια δύσκολη εποχή και πιθανόν δεν θα είναι αποδεκτά ως εγγύηση από την ΕΚΤ.
Η χρωματική τακτοποίηση αναφέρεται κυρίως στην Ευρώπη, αλλά κι άλλα χρεωμένα έθνη θα μπορούσαν επίσης να διαχωρίσουν τα χρεόγραφά τους σε junior και senior κλάσεις.
Οι ανάγκες είναι επιτακτικές και βρισκόμαστε σε ιδανική εποχή για πειραματισμούς στην πραγματική ζωή.
Οι μηχανικοί γνωρίζουν ότι συνήθως είναι καλύτερο να αφήνεις το ποτάμι να πλημμυρίζει την πεδιάδα, παρά να κατασκευάζεις όλο ψηλότερα φράγματα. Οι οικονομολόγοι θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
.Πραγματική συναλλαγή (Real trading example) στο συμβόλαιο ΕΥΡΩ / ΔΟΛΑΡΙΟΥ ( EURO / USD ) - Την Παρασκευή 10.12.10 κάναμε roll over (μετακυλίσαμε) την θέση μας στο συμβόλαιο του Δεκεμβρίου. Δηλαδή κάναμε κλείσιμο της θέσης πτώσης (της θέσης short) στο συμβόλαιο μηνός Δεκεμβρίου 2010 με ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΖΗΜΙΑΣ και ταυτόχρονα ανοίξαμε νέα θέση πτώσης στο συμβόλαιο μηνός Μαρτίου 2011. Ακολουθεί το αντίγραφο της ηλεκτρονικής συναλλαγής της Παρασκευής το οποίο λάβαμε σήμερα.
Οπως ενημερωθήκατε την Παρασκευή (σε ώρα Σικάγου 3.46 πμ τα ξημερώματα ) , ρολάραμε την θέση πτώσης του Δεκεμβρίου 2010, κλείνοντας την ανοικτή θέση πτώσης σε τιμή 1,3249 και ανοίξαμε ταυτόχρονα μία νέα θέση πτώσης στο συμβόλαιο του Μαρτίου 2011 σε τιμή 1,3241.
Λεπτομέρειες και τα ακριβή στοιχεία της συναλλαγής , μπορείτε να δείτε στο παραπάνω ηλεκτρονικό αντίγραφο επιβεβαίωσης της συναλλαγής..
Από το κλείσιμο της θέσης πτώσης (την οποία όπως ενημερωθήκατε στις 9.9.2010 είχαμε ανοίξει στις 1,2709) , προέκυψε ζημία 540 πόντων pips (δηλαδή 540 Χ 6,25 $ = 3.375,00 $ ).
Υπενθυμίζουμε ότι ο πολαπλασιαστής του συμβολαίου είναι 6,25$ . Αυτό σημαίνει πως εάν η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου υποχωρήσει από το 1,3200 στο 1,3199 το κέρδος μας θα είναι 6,25 $ για κάθε ένα συμβόλαιο που ανοίξαμε (πουλήσαμε - κάναμε short). Αντιθέτως εάν η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου αυξηθεί κατά 0,0001 δηλαδή αυξηθεί από το 1,3200 στο 1,3201 η ζημία μας θα ανέλθει σε 6,25 $ για κάθε συμβόλαιο.
Το ποσό που επενδύει κανείς για κάθε συμβόλαιο είναι 3.125,00 $ (ουσιαστικά δηλαδή δεσμεύεται ως margin - περιθώριο ασφάλισης, το ποσό των 3.125,00 $) .
Μία μεταβολή 0,0100 πόντων (εκατό πόντων-pip's) στην ισοτιμία €/$ , ήτοι μία ποσοστιαία μεταβολή της τάξεως του 0,79% δηλαδή μεταβολή μικρότερη του 1% , μας δίνει μικτό κέρδος ή ζημία της τάξεως του 20,00% στο επενδεδυμένο κεφάλαιό μας.
Το κέρδος του 20% θα προκύψει εάν κλείσουμε την θέση μας 100 pips χαμηλότερα , ενώ η ζημία του 20% θα προκύψει εάν κλείσουμε την θέση πτώσης 100 pips ψηλότερα από την τιμή ανοίγματος.
Για το πότε θα ανοίξουμε νέα θέση, εάν θα είναι θέση ανόδου ή θέση πτώσης (σε ποιόν δείκτη ή εμπόρευμα ή ισοτιμία ή μετοχή) , θα ενημερωθείτε αυθημερόν.
( Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ)
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
ΧΡΕΟΓΡΑΦΑ - Το «αίνιγμα» των κρατικών ομολόγων . Πώς και με ποιους όρους η ελληνική οικονομία μπορεί να ξεπεράσει τη δυσπιστία των διεθνών αγορών.
Μπορεί τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου και της τρόικας να διαβεβαίωναν τις τελευταίες ημέρες τους θεσμικούς επενδυτές στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στη Φραγκφούρτη ότι η Ελλάδα «δεν θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της», οι αγορές ωστόσο- όπως σημείωναν ορισμένοι διαχειριστές που δεν αγοράζουν «εξαιτίας των προθέσεων αλλά εξαιτίας των αποδείξεων» - παραμένουν δύσπιστες.
Τον δικό τους ρόλο στις εξελίξεις αναμένεται να διαδραματίσουν πάντως τόσο το διαμορφωθέν διεθνές επενδυτικό κλίμα όσο και η χρονική στιγμή εξόδου της χώρας μας στις αγορές για δανεισμό. Αν αυτό συμβεί το δεύτερο εξάμηνο του 2011, όπως εκτιμάται, θα πρέπει από τη μία πλευρά να έχουμε πείσει νωρίτερα τους ξένους θεσμικούς και εν δυνάμει δανειστές μας πως η χώρα μπορεί να τα καταφέρει, ενώ από την άλλη θα πρέπει να είναι και ελκυστική η σχέση ρίσκου- απόδοσης για τα ξένα κεφάλαια.
Η σχέση αυτή, πάντως, φαίνεται ότι σήμερα ευνοεί τα 30ετή ελληνικά κρατικά ομόλογα, των οποίων η διαφορά της απόδοσής τους έναντι των αντίστοιχων γερμανικών κυμαίνεται τώρα στις 600 μονάδες βάσης. Οπως σημειώνουν οι κκ. Θεολόγης Σχάπσαλης και Guy Μaycock της ΗSΒC Βank plc, με την παραδοχή ότι το κουπόνι και η διάρκεια ωρίμανσης των ομολόγων αυτών θα παραμείνουν αμετάβλητα, τα ελληνικά 30ετή ομόλογα είναι σήμερα ελκυστικά, ακόμη και αν σημειωθεί ένα «κούρεμα» (haircut) κατά 50% στο ελληνικό χρέος.
Το επόμενο χρέος
Δεδομένου, όπως αναφέρουν, ότι μια τόσο μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους θα μπορούσε να βελτιώσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, στο σενάριο της πτώσης της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων στο 6% τα κέρδη για τους ελληνικούς τίτλους θα ήταν σημαντικά. Τα αντίστοιχα ομόλογα θα μπορούσαν μάλιστα να προσφέρουν κέρδη, ακόμη και αν η απόδοσή τους παραμείνει στο υψηλό 8%, αφού το σημείο μηδέν στο οποίο δεν χάνει κάποιος χρήματα απαιτεί απόδοση 8,2% για τους αντίστοιχους ελληνικούς τίτλους.
Φυσικά ένα ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους θα ήταν πολύ κακή εξέλιξη για τις τιμές των πενταετών και δεκαετών ελληνικών τίτλων, αλλά οι εκτιμήσεις των αναλυτών της ΗSΒC δεικνύουν ότι, όταν πειστούν οι εν δυνάμει δανειστές και επενδυτές πως προσπαθούμε πραγματικά και πως η σχέση κινδύνου - απόδοσης αρχίζει να γέρνει σημαντικά υπέρ των ελληνικών ομολόγων, τότε ίσως δούμε ξαφνικά το περίφημο «καπέλο» των ελληνικών κρατικών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών να καταρρέει.
Δεν υπάρχει εγγύηση ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει, ανέφεραν οι οικονομολόγοι Joachim Fels, Μanoj Ρradhan και Σπύρος Ανδρεόπουλος της Μorgan Stanley. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί ακόμη και μέσα στην επόμενη τριετία, αν π.χ. υπάρξει δημοσιονομική ολίσθηση ή άρνηση για περαιτέρω σύσφιγξη μέτρων, με καθένα από αυτά να έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή των εκταμιεύσεων των δόσεων του δανείου που έχει συνάψει η χώρα με την τρόικα.
Στον σωστό δρόμο
Η Ελλάδα, πάντως, όπως εκτιμάται, βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να πετύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους, ενώ η κυβέρνηση δείχνει να έχει «επιστρατεύσει» την πολιτική της θέληση για την εφαρμογή των επόμενων μέτρων του προγράμματος λιτότητας, με δεδομένο ότι διατηρεί ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διαθέτει έναν δημοφιλή πρωθυπουργό, ενώ η όποια κοινωνική αναταραχή εμφανίζεται συγκρατημένη.
«Κανένα κρατικό χρεόγραφο δεν πρέπει να θεωρείται απολύτως ασφαλές» σημείωναν οι οικονομολόγοι της Citigroup Willem Βuiter και Εbrahim Rahbari, αν και θεωρούν απίθανη την προοπτική χρεοκοπίας αναπτυγμένων οικονομιών τα επόμενα πέντε χρόνια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Citigroup, που «βλέπει» τη ζήτηση για δανεισμό των κρατών να αυξάνεται ταχύτερα από ό,τι τα έσοδα, η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ρίσκο πτώχευσης. Ακολουθεί η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Ακόμη και οι ΗΠΑ μπορούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην αποπληρωμή χρεών «σε έναν ορίζοντα άνω των πέντε ετών».
Μπορεί πάντως το οικονομικό επιτελείο να τονίζει ότι το κόστος που ενέχει μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ίδια την ευρωζώνη να απομακρύνει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι περισσότεροι αναλυτές σημείωναν ωστόσο πως το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι δύσκολα μπορεί να δει κανείς πώς θα μειωθούν τα χρέη χωρίς σημαντική αναδιάρθρωση των χρεών της.
Βοήθεια μετά το 2012
Την ίδια ώρα αυξάνονται οι φωνές που δεν αποκλείουν ακόμη και το ενδεχόμενο επέκτασης της οικονομικής βοήθειας και πέραν του 2012, οπότε και λήγει το πακέτο διάσωσης των 110 δισ. ευρώ.
Οι περισσότεροι διαχειριστές θεσμικών χαρτοφυλακίων άρχισαν τότε να κάνουν λόγο για «φούσκα ομολόγων», αν και ορισμένοι θυμήθηκαν ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι επενδυτές είχαν προχωρήσει στην πώληση ιαπωνικών κρατικών ομολόγων στο 3%, αλλά οι αποδόσεις συνέχισαν να μειώνονται φθάνοντας ως το 0,45%, δηλαδή οι τιμές συνέχισαν να ανεβαίνουν.
Ετσι, διαμορφώθηκε μια νέα άποψη αναφορικά με το «αίνιγμα των ομολόγων», η οποία ήθελε τα ομόλογα να μην είναι «φούσκα», καθώς οι αναλυτές δεν αναμένουν σύντομα ανοδική κίνηση των αποδόσεων (πτώση των τιμών) κυρίως επειδή ο πληθωρισμός θα εξακολουθήσει να κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Το παραπάνω έχει τη δική του σημασία και για τη χώρα μας, καθώς μπορεί για τα «ομόλογα της διασποράς» η επιτυχία του εγχειρήματος να εξαρτηθεί όχι μόνο από τον πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά ενδεχομένως και από κάποιο φορολογικό πλεονέκτημα, τα πράγματα όμως αναφορικά με τη χρονική στιγμή όπου θα «εκτεθούμε» συνολικά στις αγορές για δανεισμό είναι σαφώς πιο σύνθετα.
«Η ανάκαμψη θα οδηγήσει σε ανοδικές αποδόσεις»
Ο κ. Αd van Τiggelen - Ο κ. Richard Urwin - Ο κ. Β. Πατίκης Oλα αυτά πάντως θα πρέπει να τα δούμε σε ένα διεθνές περιβάλλον, στο οποίο, όπως εκτιμά ο κ. Richard Urwin, επικεφαλής επενδύσεων στην ομάδα Fiduciary Μandate Ιnvestment Τeam και επικεφαλής οικονομολόγος στην ΜultiΑsset Client Solutions Group της ΒlackRock, η επόμενη μεγάλη κίνηση στις αποδόσεις των ομολόγων θα είναι ανοδική (οι τιμές θα πέσουν), επειδή ο κύκλος της οικονομικής ανάκαμψης θα αποκτά όλο και ισχυρότερα ερείσματα, αλλά και διότι οι ιδιώτες επενδυτές ενδέχεται να απαιτήσουν μεγαλύτερες αποδόσεις ως αντιστάθμιση του κινδύνου που θα κληθούν να αναλάβουν μέσω της τοποθέτησης σε κρατικούς τίτλους. Ωστόσο δεν αναμένει μια τέτοια κίνηση σύντομα, κυρίως επειδή ο πληθωρισμός θα εξακολουθήσει να κινείται σε χαμηλά επίπεδα καθώς έπειτα από μια τόσο έντονη ύφεση που βίωσε ο κόσμος οι οικονομίες μπαίνουν σε φάση ανάπτυξης και είναι απίθανο να φτάσουν σε μικρό χρονικό διάστημα τη μέγιστη παραγωγική τους ικανότητα.
O Βασίλης Πατίκης της Πειραιώς Wealth Μanagement, που συνεργάζεται με την ΒΝΡ Ρaribas Wealth Μanagement, εκτιμά ότι τα ομόλογα ήδη προεξοφλούν ένα αρκετά αρνητικό σενάριο και για να καταγράψουν σημαντικά υψηλότερα κέρδη θα έπρεπε το επενδυτικό κλίμα να επιδεινωθεί δραματικά. Στα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα των αποδόσεων τα περισσότερα μακροοικονομικά ρίσκα πρέπει ήδη να ενσωματώνονται στις τιμές. Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες εκπλήξεις στα στοιχεία, την υπεραγορασμένη τους εικόνα και την ισχυρή ανάπτυξη των αναδυόμενων οικονομιών, εκτιμά ότι τα ρίσκα στις αγορές ομολόγων εξακολουθούν να είναι πτωτικά.
Από την άλλη πλευρά, πάντως, όπως παρατηρεί ο στρατηγικός αναλυτής της ΙΝG ΙΜ Εurope Αd van Τiggelen, μια γηράσκουσα κοινωνία, όπως αυτή των δυτικών οικονομιών, χρειάζεται τεράστια ποσά επενδύσεων χαμηλού κινδύνου, προκειμένου να διασφαλίσει ένα σταθερό εισόδημα για όλους τους συνταξιούχους. Αυτή τη στιγμή, π.χ., τα δημογραφικά της ευρωζώνης έχουν την ίδια εικόνα με της Ιαπωνίας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Επομένως, ίσως τα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα απόδοσης των γερμανικών ομολόγων να μην είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας στροφής των επενδυτών σε ένα ασφαλές καταφύγιο, αλλά και οι πρώτες ενδείξεις αποπληθωριστικών τάσεων μεταπολεμικά.
Τον δικό τους ρόλο στις εξελίξεις αναμένεται να διαδραματίσουν πάντως τόσο το διαμορφωθέν διεθνές επενδυτικό κλίμα όσο και η χρονική στιγμή εξόδου της χώρας μας στις αγορές για δανεισμό. Αν αυτό συμβεί το δεύτερο εξάμηνο του 2011, όπως εκτιμάται, θα πρέπει από τη μία πλευρά να έχουμε πείσει νωρίτερα τους ξένους θεσμικούς και εν δυνάμει δανειστές μας πως η χώρα μπορεί να τα καταφέρει, ενώ από την άλλη θα πρέπει να είναι και ελκυστική η σχέση ρίσκου- απόδοσης για τα ξένα κεφάλαια.
Η σχέση αυτή, πάντως, φαίνεται ότι σήμερα ευνοεί τα 30ετή ελληνικά κρατικά ομόλογα, των οποίων η διαφορά της απόδοσής τους έναντι των αντίστοιχων γερμανικών κυμαίνεται τώρα στις 600 μονάδες βάσης. Οπως σημειώνουν οι κκ. Θεολόγης Σχάπσαλης και Guy Μaycock της ΗSΒC Βank plc, με την παραδοχή ότι το κουπόνι και η διάρκεια ωρίμανσης των ομολόγων αυτών θα παραμείνουν αμετάβλητα, τα ελληνικά 30ετή ομόλογα είναι σήμερα ελκυστικά, ακόμη και αν σημειωθεί ένα «κούρεμα» (haircut) κατά 50% στο ελληνικό χρέος.
Το επόμενο χρέος
Δεδομένου, όπως αναφέρουν, ότι μια τόσο μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους θα μπορούσε να βελτιώσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, στο σενάριο της πτώσης της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων στο 6% τα κέρδη για τους ελληνικούς τίτλους θα ήταν σημαντικά. Τα αντίστοιχα ομόλογα θα μπορούσαν μάλιστα να προσφέρουν κέρδη, ακόμη και αν η απόδοσή τους παραμείνει στο υψηλό 8%, αφού το σημείο μηδέν στο οποίο δεν χάνει κάποιος χρήματα απαιτεί απόδοση 8,2% για τους αντίστοιχους ελληνικούς τίτλους.
Φυσικά ένα ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους θα ήταν πολύ κακή εξέλιξη για τις τιμές των πενταετών και δεκαετών ελληνικών τίτλων, αλλά οι εκτιμήσεις των αναλυτών της ΗSΒC δεικνύουν ότι, όταν πειστούν οι εν δυνάμει δανειστές και επενδυτές πως προσπαθούμε πραγματικά και πως η σχέση κινδύνου - απόδοσης αρχίζει να γέρνει σημαντικά υπέρ των ελληνικών ομολόγων, τότε ίσως δούμε ξαφνικά το περίφημο «καπέλο» των ελληνικών κρατικών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών να καταρρέει.
Δεν υπάρχει εγγύηση ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει, ανέφεραν οι οικονομολόγοι Joachim Fels, Μanoj Ρradhan και Σπύρος Ανδρεόπουλος της Μorgan Stanley. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί ακόμη και μέσα στην επόμενη τριετία, αν π.χ. υπάρξει δημοσιονομική ολίσθηση ή άρνηση για περαιτέρω σύσφιγξη μέτρων, με καθένα από αυτά να έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή των εκταμιεύσεων των δόσεων του δανείου που έχει συνάψει η χώρα με την τρόικα.
Στον σωστό δρόμο
Η Ελλάδα, πάντως, όπως εκτιμάται, βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να πετύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους, ενώ η κυβέρνηση δείχνει να έχει «επιστρατεύσει» την πολιτική της θέληση για την εφαρμογή των επόμενων μέτρων του προγράμματος λιτότητας, με δεδομένο ότι διατηρεί ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διαθέτει έναν δημοφιλή πρωθυπουργό, ενώ η όποια κοινωνική αναταραχή εμφανίζεται συγκρατημένη.
«Κανένα κρατικό χρεόγραφο δεν πρέπει να θεωρείται απολύτως ασφαλές» σημείωναν οι οικονομολόγοι της Citigroup Willem Βuiter και Εbrahim Rahbari, αν και θεωρούν απίθανη την προοπτική χρεοκοπίας αναπτυγμένων οικονομιών τα επόμενα πέντε χρόνια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Citigroup, που «βλέπει» τη ζήτηση για δανεισμό των κρατών να αυξάνεται ταχύτερα από ό,τι τα έσοδα, η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ρίσκο πτώχευσης. Ακολουθεί η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Ακόμη και οι ΗΠΑ μπορούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην αποπληρωμή χρεών «σε έναν ορίζοντα άνω των πέντε ετών».
Μπορεί πάντως το οικονομικό επιτελείο να τονίζει ότι το κόστος που ενέχει μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ίδια την ευρωζώνη να απομακρύνει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι περισσότεροι αναλυτές σημείωναν ωστόσο πως το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι δύσκολα μπορεί να δει κανείς πώς θα μειωθούν τα χρέη χωρίς σημαντική αναδιάρθρωση των χρεών της.
Βοήθεια μετά το 2012
Την ίδια ώρα αυξάνονται οι φωνές που δεν αποκλείουν ακόμη και το ενδεχόμενο επέκτασης της οικονομικής βοήθειας και πέραν του 2012, οπότε και λήγει το πακέτο διάσωσης των 110 δισ. ευρώ.
Οι περισσότεροι διαχειριστές θεσμικών χαρτοφυλακίων άρχισαν τότε να κάνουν λόγο για «φούσκα ομολόγων», αν και ορισμένοι θυμήθηκαν ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι επενδυτές είχαν προχωρήσει στην πώληση ιαπωνικών κρατικών ομολόγων στο 3%, αλλά οι αποδόσεις συνέχισαν να μειώνονται φθάνοντας ως το 0,45%, δηλαδή οι τιμές συνέχισαν να ανεβαίνουν.
Ετσι, διαμορφώθηκε μια νέα άποψη αναφορικά με το «αίνιγμα των ομολόγων», η οποία ήθελε τα ομόλογα να μην είναι «φούσκα», καθώς οι αναλυτές δεν αναμένουν σύντομα ανοδική κίνηση των αποδόσεων (πτώση των τιμών) κυρίως επειδή ο πληθωρισμός θα εξακολουθήσει να κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Το παραπάνω έχει τη δική του σημασία και για τη χώρα μας, καθώς μπορεί για τα «ομόλογα της διασποράς» η επιτυχία του εγχειρήματος να εξαρτηθεί όχι μόνο από τον πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά ενδεχομένως και από κάποιο φορολογικό πλεονέκτημα, τα πράγματα όμως αναφορικά με τη χρονική στιγμή όπου θα «εκτεθούμε» συνολικά στις αγορές για δανεισμό είναι σαφώς πιο σύνθετα.
«Η ανάκαμψη θα οδηγήσει σε ανοδικές αποδόσεις»
Ο κ. Αd van Τiggelen - Ο κ. Richard Urwin - Ο κ. Β. Πατίκης Oλα αυτά πάντως θα πρέπει να τα δούμε σε ένα διεθνές περιβάλλον, στο οποίο, όπως εκτιμά ο κ. Richard Urwin, επικεφαλής επενδύσεων στην ομάδα Fiduciary Μandate Ιnvestment Τeam και επικεφαλής οικονομολόγος στην ΜultiΑsset Client Solutions Group της ΒlackRock, η επόμενη μεγάλη κίνηση στις αποδόσεις των ομολόγων θα είναι ανοδική (οι τιμές θα πέσουν), επειδή ο κύκλος της οικονομικής ανάκαμψης θα αποκτά όλο και ισχυρότερα ερείσματα, αλλά και διότι οι ιδιώτες επενδυτές ενδέχεται να απαιτήσουν μεγαλύτερες αποδόσεις ως αντιστάθμιση του κινδύνου που θα κληθούν να αναλάβουν μέσω της τοποθέτησης σε κρατικούς τίτλους. Ωστόσο δεν αναμένει μια τέτοια κίνηση σύντομα, κυρίως επειδή ο πληθωρισμός θα εξακολουθήσει να κινείται σε χαμηλά επίπεδα καθώς έπειτα από μια τόσο έντονη ύφεση που βίωσε ο κόσμος οι οικονομίες μπαίνουν σε φάση ανάπτυξης και είναι απίθανο να φτάσουν σε μικρό χρονικό διάστημα τη μέγιστη παραγωγική τους ικανότητα.
O Βασίλης Πατίκης της Πειραιώς Wealth Μanagement, που συνεργάζεται με την ΒΝΡ Ρaribas Wealth Μanagement, εκτιμά ότι τα ομόλογα ήδη προεξοφλούν ένα αρκετά αρνητικό σενάριο και για να καταγράψουν σημαντικά υψηλότερα κέρδη θα έπρεπε το επενδυτικό κλίμα να επιδεινωθεί δραματικά. Στα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα των αποδόσεων τα περισσότερα μακροοικονομικά ρίσκα πρέπει ήδη να ενσωματώνονται στις τιμές. Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες εκπλήξεις στα στοιχεία, την υπεραγορασμένη τους εικόνα και την ισχυρή ανάπτυξη των αναδυόμενων οικονομιών, εκτιμά ότι τα ρίσκα στις αγορές ομολόγων εξακολουθούν να είναι πτωτικά.
Από την άλλη πλευρά, πάντως, όπως παρατηρεί ο στρατηγικός αναλυτής της ΙΝG ΙΜ Εurope Αd van Τiggelen, μια γηράσκουσα κοινωνία, όπως αυτή των δυτικών οικονομιών, χρειάζεται τεράστια ποσά επενδύσεων χαμηλού κινδύνου, προκειμένου να διασφαλίσει ένα σταθερό εισόδημα για όλους τους συνταξιούχους. Αυτή τη στιγμή, π.χ., τα δημογραφικά της ευρωζώνης έχουν την ίδια εικόνα με της Ιαπωνίας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Επομένως, ίσως τα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα απόδοσης των γερμανικών ομολόγων να μην είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας στροφής των επενδυτών σε ένα ασφαλές καταφύγιο, αλλά και οι πρώτες ενδείξεις αποπληθωριστικών τάσεων μεταπολεμικά.
Αρθρο 99: τους πιστωτές ποιος τους προστατεύει;
Αρθρο 99: τους πιστωτές ποιος τους προστατεύει;
Η αθρόα προσφυγή των επιχειρήσεων στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, γεγονός που αποτυπώνει βεβαίως την κακή οικονομική συγκυρία και την αγωνιώδη προσπάθεια για διάσωση, δημιουργεί αφ’ ενός μεν συμπάθεια για τη δυστυχία του επιχειρηματία , αφ’ ετέρου όμως ευρύτερες έννομες συνέπειες και συγκρούσεις συμφερόντων. Η ατυχία ή ίσως αμέλεια ή ακόμα και δολιότητα του προσφεύγοντος επηρεάζει τις τράπεζες και τον επιμελή, προνοητικό, έντιμο και ικανό επιχειρηματία που συνεργάστηκαν μαζί του και των οποίων η ατυχία έγκειται μόνο στο γεγονός ότι συνεργάστηκαν με τον «ατυχήσαντα».
Οταν δε ο "ατυχήσας" επιχειρηματίας προσφεύγοντας σε νόμιμες διαδικασίες όπως το άρθρο 99 κατορθώνει να επιβιώνει επαγγελματικά ή έστω να κερδίζει χρόνο μετακυλίοντας τα προβλήματα στους άλλους, τότε το αίσθημα αδικίας παρουσιάζεται έντονο.
Αναρωτιέται κανείς πώς από το δικαίωμα του δανειστή στη θανάτωση ή «την πώληση πέραν του Τίβερη» του οφειλέτη του, που προέβλεπε το ρωμαϊκό δίκαιο, ή από τις μέχρι την εισαγωγή του νέου πτωχευτικού κώδικα ισχύουσες ηθικές μειώσεις, όπως η απαγόρευση ασκήσεως δημοσίου λειτουργήματος π. χ. του επιτρόπου, κηδεμόνα, ενόρκου, δημοσίου ή δημοτικού ή κοινοτικού υπαλλήλου, ή από την απαγόρευση ασκήσεως εμπορίας ή από τη στέρηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι, φτάσαμε στο σημείο να καταργήσουμε σχεδόν όλες τις προσωπικές κυρώσεις κατά του οφειλέτη και μάλιστα να του παρέχουμε ασυλία ώστε να ανταγωνίζεται υγιείς επιχειρήσεις. Τα πράγματα φαίνονται έτσι σε πρώτη ανάγνωση, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Εάν δεν υπήρχε αυτή η νομοθετική πρόβλεψη του άρθρου 99, δηλαδή η διαδικασία συνδιαλλαγής - εξυγίανσης, τότε η πτώχευση του πελάτη θα ήταν άμεση και οι συνέπειές της πιθανότατα χειρότερες από αυτές που δημιουργεί η «συνδιαλλαγή». Αλλωστε τα προβλήματα και το ατελέσφορο της πτωχευτικής διαδικασίας οδήγησαν τους νομοθέτες από τη δεκαετία του 1960 σε θέσπιση διαδικασιών εξυγίανσης επιχειρήσεων, με πρωτοπόρο τη Γαλλία. Αλλά και άλλες χώρες όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ελβετία περιέλαβαν στο δίκαιό τους διατάξεις για την εξυγίανση επιχειρήσεων, ενώ η Αμερική με τις διαδικασίες του chapter 11 αντιμετώπισε με τον πιο επιτυχή και οργανωμένο τρόπο το θέμα.
Ωστόσο το θέμα προστασίας των πιστωτών παραμένει. Τι πρέπει να κάνει ο πιστωτής για να προφυλαχθεί; Πέρα από την αυτονόητη απάντηση ότι οφείλει να ελέγχει με σοβαρότητα -και με τη χρήση όλων των πηγών πληροφόρησης, που πράγματι στη διαδικτυακή εποχή είναι σημαντικές- τη φερεγγυότητα του πελάτη του, πρέπει να κάνει και τα εξής:
Να παρακολουθεί διά του νομικού του συμβούλου τις υποβολές στο Πρωτοδικείο αιτήσεων για την υπαγωγή στη διαδικασία συνδιαλλαγής (άραγε πρέπει να αναζητεί σε όλα τα Πρωτοδικεία της χώρας?). Η έγκαιρη ενημέρωση είναι πραγματικός χρυσός (ίσως όμως έχει τεράστιο κόστος), αφού έτσι του δίνεται η δυνατότητα παρεμβάσεως την οποία διαφορετικά δεν έχει, δεδομένου ότι η διαδικασία αυτή δεν προβλέπει την έτσι και αλλιώς αδύνατη, εν όψει της πληθώρας των πιστωτών, ειδοποίηση του κάθε πιστωτή.
Η παρέμβασή του στο δικαστήριο θα επισημάνει τα κενά, θα αποκαλύψει τις συγκαλύψεις, θα εξαλείψει τις ωραιοποιήσεις, θα δώσει στο δικαστήριο την ολοκληρωμένη εικόνα, θα ακουστεί η άλλη πλευρά. Τώρα, στο ερώτημα εάν αυτή η παρέμβαση συμφέρει τον συγκεκριμένο πιστωτή ο οποίος με δαπάνες του θα κάνει τον εισαγγελέα, για την προστασία όχι μόνο του εαυτού του αλλά πάντων, υπάρχει απάντηση. Ο ίδιος θα το κρίνει πρωτίστως και πάντως η αξιοποίηση αυτής της παρέμβασης συχνά έχει χαρακτήρα ατομικό.
Ομως και μετά το πρώτο στάδιο της διαδικασίας, δηλαδή αφού λάβει ο προσφεύγων την όποια προσωρινή προστασία από το δικαστήριο, η παρέμβαση του δανειστή στο δικαστήριο, που θα κρίνει αν δικαιούται να αρχίσει με δικαστική εντολή τις προσπάθειες για σύναψη συμφωνίας, μπορεί να είναι καταλυτική.
Ο νέος αυτός νόμος, παρά την πρόσφατη τροποποίησή του και τις εποικοδομητικές προτάσεις του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, συνεχίζει να έχει πολλά κενά αλλά και λεπτομέρειες τόσο ουσιαστικές, που τελικά καθορίζουν την υπαγωγή ή μη. Είναι λοιπόν ερευνητέα τα εξής:
1. το επιχειρηματικό σχέδιο διάσωσης που υποχρεούται να υποβάλει η υπό υπαγωγή επιχείρηση είναι ρεαλιστικό ή μήπως πρόκειται για ευχολόγιο χωρίς δυνατότητα υλοποίησης;
2. ποια είναι η διάρκεια της συμφωνίας,
3. ποιος ο χρόνος της προστασίας και πότε αρχίζει να μετράει,
4. ποιοι καλύπτονται από την προστασία,
5. τι γίνεται με τους εγγυητές,
6. τι με τους εταίρους,
7. τι γίνεται αν μεταβιβαστεί η επιχείρηση ή τμήμα αυτής σε τρίτον ή έστω σε δανειστή ή σε νέο επενδυτή, ποιος ευθύνεται, ο δανειστής που θα μετοχοποιήσει απαιτήσεις του και θα γίνει εταίρος στην προβληματική ευθύνεται ως διάδοχος ή όχι,
8. πώς πρέπει να είναι η συμφωνία για να είναι σύννομη,
9. είναι βιώσιμη η επιχείρηση ή μήπως είναι ήδη σε κατάσταση παύσης πληρωμών οπότε δεν δικαιούται προστασία.
10. Ακόμα, αν οι μη συμφωνούντες πιστωτές μπορούν να εξοφληθούν στον χρόνο που προβλέπει ο νόμος,
11. αν μπορεί να εγγραφεί προσημείωση κατά τη διάρκεια της προσωρινής προστασίας και άλλα πολλά.
Αυτά τα κενά και άλλα αξιοποιεί μια επιχείρηση που δολίως θέλει να υπαχθεί στο άρθρο 99 εις βάρος των πιστωτών της. Υπήρξαν περιπτώσεις που εταιρείες κολοσσοί, με χιλιάδες πιστωτές, εμφανίσθηκαν στο δικαστήριο και μάλιστα, τόσο στη λήψη προσωρινής προστασίας όσο και στην κύρια (εκουσία) διαδικασία, χωρίς να βρεθεί ένας πιστωτής να αντιλέξει, και αυτό, όχι γιατί όλα ήταν άγια. Προφανώς οι επιμελείς είχαν κάνει τις προσωπικές τους συμφωνίες πρωτύτερα, ενώ οι αμελείς εσύρθησαν ως πρόβατα επί σφαγήν.
Αν μια προσπάθεια υπαγωγής είναι έντιμη, είναι πράγματι προστασία και για τον δανειστή (έστω για ένα μέρος της απαίτησής του), αν όμως δεν είναι, η προστασία του δανειστή έγκειται στη γνώση και επιμέλειά του. Δηλαδή η προστασία του είναι στα χέρια του.
Η αθρόα προσφυγή των επιχειρήσεων στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, γεγονός που αποτυπώνει βεβαίως την κακή οικονομική συγκυρία και την αγωνιώδη προσπάθεια για διάσωση, δημιουργεί αφ’ ενός μεν συμπάθεια για τη δυστυχία του επιχειρηματία , αφ’ ετέρου όμως ευρύτερες έννομες συνέπειες και συγκρούσεις συμφερόντων. Η ατυχία ή ίσως αμέλεια ή ακόμα και δολιότητα του προσφεύγοντος επηρεάζει τις τράπεζες και τον επιμελή, προνοητικό, έντιμο και ικανό επιχειρηματία που συνεργάστηκαν μαζί του και των οποίων η ατυχία έγκειται μόνο στο γεγονός ότι συνεργάστηκαν με τον «ατυχήσαντα».
Αναρωτιέται κανείς πώς από το δικαίωμα του δανειστή στη θανάτωση ή «την πώληση πέραν του Τίβερη» του οφειλέτη του, που προέβλεπε το ρωμαϊκό δίκαιο, ή από τις μέχρι την εισαγωγή του νέου πτωχευτικού κώδικα ισχύουσες ηθικές μειώσεις, όπως η απαγόρευση ασκήσεως δημοσίου λειτουργήματος π. χ. του επιτρόπου, κηδεμόνα, ενόρκου, δημοσίου ή δημοτικού ή κοινοτικού υπαλλήλου, ή από την απαγόρευση ασκήσεως εμπορίας ή από τη στέρηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι, φτάσαμε στο σημείο να καταργήσουμε σχεδόν όλες τις προσωπικές κυρώσεις κατά του οφειλέτη και μάλιστα να του παρέχουμε ασυλία ώστε να ανταγωνίζεται υγιείς επιχειρήσεις. Τα πράγματα φαίνονται έτσι σε πρώτη ανάγνωση, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Εάν δεν υπήρχε αυτή η νομοθετική πρόβλεψη του άρθρου 99, δηλαδή η διαδικασία συνδιαλλαγής - εξυγίανσης, τότε η πτώχευση του πελάτη θα ήταν άμεση και οι συνέπειές της πιθανότατα χειρότερες από αυτές που δημιουργεί η «συνδιαλλαγή». Αλλωστε τα προβλήματα και το ατελέσφορο της πτωχευτικής διαδικασίας οδήγησαν τους νομοθέτες από τη δεκαετία του 1960 σε θέσπιση διαδικασιών εξυγίανσης επιχειρήσεων, με πρωτοπόρο τη Γαλλία. Αλλά και άλλες χώρες όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ελβετία περιέλαβαν στο δίκαιό τους διατάξεις για την εξυγίανση επιχειρήσεων, ενώ η Αμερική με τις διαδικασίες του chapter 11 αντιμετώπισε με τον πιο επιτυχή και οργανωμένο τρόπο το θέμα.
Να παρακολουθεί διά του νομικού του συμβούλου τις υποβολές στο Πρωτοδικείο αιτήσεων για την υπαγωγή στη διαδικασία συνδιαλλαγής (άραγε πρέπει να αναζητεί σε όλα τα Πρωτοδικεία της χώρας?). Η έγκαιρη ενημέρωση είναι πραγματικός χρυσός (ίσως όμως έχει τεράστιο κόστος), αφού έτσι του δίνεται η δυνατότητα παρεμβάσεως την οποία διαφορετικά δεν έχει, δεδομένου ότι η διαδικασία αυτή δεν προβλέπει την έτσι και αλλιώς αδύνατη, εν όψει της πληθώρας των πιστωτών, ειδοποίηση του κάθε πιστωτή.
Η παρέμβασή του στο δικαστήριο θα επισημάνει τα κενά, θα αποκαλύψει τις συγκαλύψεις, θα εξαλείψει τις ωραιοποιήσεις, θα δώσει στο δικαστήριο την ολοκληρωμένη εικόνα, θα ακουστεί η άλλη πλευρά. Τώρα, στο ερώτημα εάν αυτή η παρέμβαση συμφέρει τον συγκεκριμένο πιστωτή ο οποίος με δαπάνες του θα κάνει τον εισαγγελέα, για την προστασία όχι μόνο του εαυτού του αλλά πάντων, υπάρχει απάντηση. Ο ίδιος θα το κρίνει πρωτίστως και πάντως η αξιοποίηση αυτής της παρέμβασης συχνά έχει χαρακτήρα ατομικό.
Ομως και μετά το πρώτο στάδιο της διαδικασίας, δηλαδή αφού λάβει ο προσφεύγων την όποια προσωρινή προστασία από το δικαστήριο, η παρέμβαση του δανειστή στο δικαστήριο, που θα κρίνει αν δικαιούται να αρχίσει με δικαστική εντολή τις προσπάθειες για σύναψη συμφωνίας, μπορεί να είναι καταλυτική.
1. το επιχειρηματικό σχέδιο διάσωσης που υποχρεούται να υποβάλει η υπό υπαγωγή επιχείρηση είναι ρεαλιστικό ή μήπως πρόκειται για ευχολόγιο χωρίς δυνατότητα υλοποίησης;
2. ποια είναι η διάρκεια της συμφωνίας,
3. ποιος ο χρόνος της προστασίας και πότε αρχίζει να μετράει,
4. ποιοι καλύπτονται από την προστασία,
5. τι γίνεται με τους εγγυητές,
6. τι με τους εταίρους,
7. τι γίνεται αν μεταβιβαστεί η επιχείρηση ή τμήμα αυτής σε τρίτον ή έστω σε δανειστή ή σε νέο επενδυτή, ποιος ευθύνεται, ο δανειστής που θα μετοχοποιήσει απαιτήσεις του και θα γίνει εταίρος στην προβληματική ευθύνεται ως διάδοχος ή όχι,
8. πώς πρέπει να είναι η συμφωνία για να είναι σύννομη,
9. είναι βιώσιμη η επιχείρηση ή μήπως είναι ήδη σε κατάσταση παύσης πληρωμών οπότε δεν δικαιούται προστασία.
10. Ακόμα, αν οι μη συμφωνούντες πιστωτές μπορούν να εξοφληθούν στον χρόνο που προβλέπει ο νόμος,
11. αν μπορεί να εγγραφεί προσημείωση κατά τη διάρκεια της προσωρινής προστασίας και άλλα πολλά.
Αυτά τα κενά και άλλα αξιοποιεί μια επιχείρηση που δολίως θέλει να υπαχθεί στο άρθρο 99 εις βάρος των πιστωτών της. Υπήρξαν περιπτώσεις που εταιρείες κολοσσοί, με χιλιάδες πιστωτές, εμφανίσθηκαν στο δικαστήριο και μάλιστα, τόσο στη λήψη προσωρινής προστασίας όσο και στην κύρια (εκουσία) διαδικασία, χωρίς να βρεθεί ένας πιστωτής να αντιλέξει, και αυτό, όχι γιατί όλα ήταν άγια. Προφανώς οι επιμελείς είχαν κάνει τις προσωπικές τους συμφωνίες πρωτύτερα, ενώ οι αμελείς εσύρθησαν ως πρόβατα επί σφαγήν.
Αν μια προσπάθεια υπαγωγής είναι έντιμη, είναι πράγματι προστασία και για τον δανειστή (έστω για ένα μέρος της απαίτησής του), αν όμως δεν είναι, η προστασία του δανειστή έγκειται στη γνώση και επιμέλειά του. Δηλαδή η προστασία του είναι στα χέρια του.
Πραγματικές συναλλαγές - Πραγματικές επενδύσεις - Δείτε συγκεντρωτικά τα Αποτελέσματα (Κέρδη / ζημίες).
Στον παραπάνω πίνακα παρουσιάζονται όλες οι συναλλαγές τις οποίες πραγματοποιήσαμε από την 25η Σεπτεμβρίου 2009 έως σήμερα και για τις οποίες ενημερώνεσθε ανελλιπώς , κάθε φορά κατά την οποία ανοίγουμε ή κλείνουμε μία θέση.
Μπορείτε να ανατρέξετε πίσω στις ημερομηνίες τις οποίες αναφέρω και κατά τις οποίες δημοσίευσα και τα σχετικά πινακίδια των συναλλαγών. Σε αυτά περιλαμβάνονται αναλυτικά στοιχεία για κάθε πράξη.
Στην τελευταία κολώνα με εντονώτερα γράμματα παρουσιάζονται τα % ποσοστά μικτού κέρδους (+) ή μικτής ζημίας (-) , τα οποία προέκυψαν από την ολοκλήρωση της κάθε μίας συναλλαγής. Οι συναλλαγές οι οποίες δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί (δηλαδή παραμένουν ανοικτές), δεν εμφανίζουν στην τελευταία κολώνα ποσοστό κέρδους ή ζημίας και κατά συνέπεια παραμένουν κενά τα σχετικά κουτάκια έως ότου κλείσει (ολοκληρωθεί) η συναλλαγή μας.
Καλή επιτυχία στις συναλλαγές σας ( Trade well ) - Λευτέρης Ρ.
Ευχαριστώ θερμά τον εξαιρετικό επαγγελματία του χώρου των επενδύσεων , τον καλό φίλο Χρήστο Δημητρ.......
Οι επενδύσεις τις οποίες πραγματοποιώ, ενέχουν τον κίνδυνο απώλειας του συνολικού κεφαλαίου το οποίο κάθε φορά επενδύεται και σε κάποιες περιπτώσεις ενέχουν τον κίνδυνο απωλειών ποσών ακόμη και μεγαλύτερων και από το κεφάλαιο που αρχικά επενδύσαμε.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίδεται στις παρακάτω αποφάσεις, οι οποίες αφορούν:
1.-στην χρονική στιγμή κατά την οποία θα επενδύσετε (θα ανοίξετε θέση)
2.-στο αν θα επενδύσετε σε άνοδο , σε πτώση ή εάν θα μείνετε εκτός αγοράς
3.-στο τι θα αφορά η επένδυσή σας , (δείκτη, μετοχή, ισοτιμία, εμπόρευμα κλπ)
4.-στην χρονική στιγμή κατά την οποία θα κλείσετε την θέση σας είτε με κέρδος, είτε με ζημία προκειμένου να κλειδώσετε τα κέρδη σας
ή να προστατεύσετε το κεφάλαιό σας
5.-στο ποσοστό και το ποσό του διαθέσιμου κεφαλαίου σας, το οποίο προορίζετε για τέτοιου τύπου επενδύσεις (δηλαδή επενδύσεις οι
οποίες ενέχουν κίνδυνο ζημιών).
{Σας συνιστώ πάντοτε το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου κεφαλαίου σας, να παραμένει σε επενδύσεις
μηδενικού κινδύνου , δηλαδή σε καταθέσεις και κρατικά ομόλογα με μηδενικό κίνδυνο (risk free) }.
Για να πραγματοποιήσετε τις συναλλαγές αυτές, πρέπει να διαθέτετε την ανάλογη εμπειρία και παράλληλα να απευθυνθείτε σε φορέα και επαγγελματία του χώρου, ο οποίος να διαθέτει τις απαραίτητες άδειες και πιστοποιήσεις από την Ελληνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για τις ανάλογες πράξεις.
Στόχος μας
Η ετήσια συνολική απόδοση των επενδύσεών μας να υπερβεί και τις δύο παρακάτω αποδόσεις :
1.- την υψηλότερη θετική απόδοση των μεγάλων διεθνών ή του ελληνικού χρηματιστηρίων.
2.-εφόσον η παραπάνω απόδοση δεν είναι θετική, τότε στόχος μας γίνεται, η υπέρβαση των αποδόσεων των προθεσμιακών καταθέσεων ή των ομολόγων μηδενικού ρίσκου (risk free κρατικών ομολόγων υψηλής διαβάθμισης)
Money management
Στα πλαίσια επίτευξης του ανωτέρω στόχου μας, η χρηματική κατανομή των κεφαλαίων μας τα οποία κάθε φορά επενδύουμε, πραγματοποιείται σε τμήματα-μέρη του συνολικού μας κεφαλαίου-fund (το οποίο προορίζεται για τον σκοπό αυτό). Φροντίζουμε κάθε φορά το ποσοστό του κεφαλαίου που εκθέτουμε σε κίνδυνο να κινείται στα πλαίσια του 5% έως 50% του συνολικού κεφαλαίου που έχουμε διαθέσει για τέτοιες επενδύσεις.
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Η πορεία του Ελληνικού κράτους , η αξιοπιστία του, οι προοπτικές του , η πορεία της Ελληνικής Οικονομίας , όπως απεικονίζονται μέσα από το 10ετές Ομόλογο.
10ετές ομόλογο του Ελληνικού Δημοσίου με λήξη το 2020 (διάγραμμα των τελευταίων 12 μηνών). Η τιμή του βρίσκεται στο 71,10. Τα ομόλογα αυτά, όταν εκδίδονται έχουν τιμή 100. Κατά μίαν ερμηνεία όσο χαμηλότερα βρίσκεται η τιμή ενός ομολόγου τόσο μεγαλύτερη απόδοση προσφέρει αλλά και τόσο επιδεινώνεται η φερεγγυότητα, η αξιοπιστία και οι προοπτικές του εκδότη του (στην συγκεκριμένη περίπτωση του Ελληνικού Δημοσίου).
Το ομόλογο αυτό (με κωδικό ISIN GR0124032666) εάν διακρατηθεί μέχρι την λήξη του και όλα εξελιχθούν ομαλά θα προσφέρει στο κάτοχό του ετησιοποιημένη απόδοση (δηλαδή απόδοση για κάθε χρόνο που θα το κατέχει μέχρι το 2020) της τάξεως του 11,33% ετησίως (εξαιρετική απόδοση , εφόσον όμως αποδειχθεί ότι ο κίνδυνός του, είναι μηδενικός). Το ετήσιο κουπόνι του ομολόγου είναι 6,25%
Από το διάγραμμα του ομολόγου μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα και για την φερεγγυότητα και τις προοπτικές του Ελληνικού Δημοσίου. Οσο υψηλότερα κινείται η τιμή του ομολόγου τόσο βελτιώνονται τα επίπεδα αξιοπιστίας και οι προοπτικές του Ελληνικού Κράτους. Οσο χαμηλότερα κινείται τόσο περισσότερο δυσοίωνες είναι οι προοπτικές της οικονομίας και των λοιπών παραμέτρων της Ελλάδας.
Πώς θα διασωθεί η ρευστότητα ελληνικών τραπεζών
Πώς θα διασωθεί η ρευστότητα ελληνικών τραπεζών
Όλες οι κατηγορίες των Ελλήνων δανειζομένων σήμερα προσπαθούν να βρουν ρευστότητα για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες οικονομικές τους ευθύνες. Τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα εφαρμόζουν αυστηρότερα κριτήρια δανεισμού, ενώ ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δανείζουν το κόστος για τους πελάτες τους θεωρείται υψηλό.
Οι τράπεζες δικαιολογούν τη στάση τους επικαλούμενες τον φόβο τους για μελλοντική αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στο χαρτοφυλάκιό τους και αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να συγκεντρώσουν ρευστότητα με χαμηλό κόστος για τις ίδιες, λόγω της δυσπιστίας που δείχνουν οι διεθνείς αγορές έναντι της Ελλάδας.
Mε τις καταθέσεις να είναι σταθερές ή σε πτωτική τροχιά, οι τράπεζες πρέπει να δραστηριοποιηθούν για να τονώσουν τη ρευστότητα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα 19 ελληνικών εμπορικών τραπεζικών ομίλων, οι πελατειακές καταθέσεις μειώθηκαν κατά 15,9 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2010. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μείωσης έλαβε χώρα στο πρώτο μισό του 2010.
Φυσικά οι ελληνικές τράπεζες είχαν την ικανότητα να συγκεντρώνουν φθηνά ρευστότητα πριν από τη σημαντική υποβάθμιση του ελληνικού κρατικού χρέους (η οποία πραγματοποιήθηκε εντός του 2010) αλλά και κατά τη διάρκεια του 2009, μέσω του προγράμματος repos της ΕΚΤ. Ωστόσο, αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρατάθηκε έως το 2011 (παρότι με σημαντικά μεγαλύτερο κόστος), από τις ελληνικές τράπεζες ζητήθηκε να εξοφλήσουν με χρεολύσιο ή να χρηματοδοτήσουν ένα μεγάλο μέρος των συνολικών οφειλών τους προς την ΕΚΤ -περίπου 96 εκατ. ευρώ- εντός του 2010. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες πιέζονται να επιστρέψουν έως τα μέσα της επόμενης χρονιάς την ενίσχυση που έλαβαν από το ελληνικό δημόσιο κατά την κορύφωση της πιστωτικής κρίσης το 2008 και στις αρχές του 2009, η οποία συνολικά ανέρχεται σε 28 δισ. ευρώ.
Επιπρόσθετα, τα υψηλά spreads ανάμεσα στα ελληνικά και στα γερμανικά ομόλογα έχουν μεγάλη επίπτωση στο κόστος της εξυπηρέτησης και της αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους. Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται κεφάλαια με υψηλότερο κόστος σε σύγκριση με το Δημόσιο και μεταφέρουν το μεγαλύτερο κόστος του δανεισμού σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Πρέπει ακόμη να αναφερθεί ότι στις ελληνικές τράπεζες ανήκει περίπου το 20% της συνολικής αξίας των εν κυκλοφορία ελληνικών ομολόγων. Αυτό έχει αρνητική επίδραση στην αξιολόγηση των ελληνικών ιδρυμάτων, γεγονός που επιδεινώνεται από τη συρρίκνωση της ποιότητας ενεργητικού, που με τη σειρά της είναι απόρροια της ύφεσης.
Εξάλλου, η υποβάθμιση του ελληνικού κρατικού χρέους μπορεί να επηρεάσει ακόμη και την αξιολόγηση της τιτλοποίησης και των εκδόσεων καλυμμένων ομολόγων.
Ανοιχτοί για δουλειές
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ο πιστωτικός κίνδυνος αυξάνει και τα πιστωτικά ιδρύματα απαγορεύουν, κατ' αρχάς, την πιστωτική ανάπτυξη και αυτό επιτείνει την κρίση. Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αποτιμήσουν πλήρως τον κίνδυνο που είναι συνυφασμένος με τις νέες αιτήσεις για δάνεια, αλλά με τρόπο ώστε να μην ασκούν υπερβολική πίεση στις αγορές. Αντί να απορρίπτουν όλες τις αιτήσεις που δεν μοιάζουν ελκυστικές με την πρώτη ματιά, λόγω της εφαρμογής αυστηρότερων κριτηρίων, θα μπορούσαν να καταβάλουν ένα ποσοστό των δανείων που ζητούνται με υψηλότερο επιτόκιο ανάλογα με το επίπεδο κινδύνου του δανειστή και πιθανότατα με μεγαλύτερη περίοδο ωρίμανσης.
Το ποσοστό των αναχρηματοδοτούμενων δανείων, που θα μπορούσαν πιθανόν να χαρακτηριστούν επισφαλή λόγω της αδύναμης οικονομικής δραστηριότητας που αναμένεται, θα μπορούσε επίσης να αυξηθεί. Επιπρόσθετα, οι τράπεζες θα μπορούσαν να τροποποιήσουν τους όρους παλαιότερων δανείων για να ανακουφίσουν τους δανειζομένους, αφενός βοηθώντας τους πελάτες τους να θωρακιστούν έναντι της ύφεσης, που περιορίζει δραματικά τα εισόδηματά τους, και αφετέρου αποφεύγοντας να καταχωρίσουν δάνεια ως μη εξυπηρετούμενα.
Λόγω της συρρίκνωσης του μακροοικονομικού περιβάλλοντος και του περιορισμού της πρόσβασης στις αγορές, οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις αποτελούν ένα ακόμη πολύτιμο εργαλείο για τους τραπεζικούς ομίλους. Μπορούν να συνεισφέρουν στη σταθεροποίηση του χρηματοοικονομικού συστήματος, στην ενδυνάμωση της ρευστότητας και στη θετική αλλαγή του επενδυτικού κλίματος - όλα αυτά θα συμβάλουν στο εκ νέου άνοιγμα των διατραπεζικών αγορών. Στην περίπτωση μάλιστα της Ελλάδας, είναι πιθανόν να επιτευχθούν σημαντικές οικονομίες κλίμακας.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τα δίκτυα λιανικής τραπεζικής των ελληνικών τραπεζών εμφανίζουν γεωγραφικές επικαλύψεις. Αυτό σημαίνει πως μια πιθανή συγχώνευση θα περιορίσει δραστικά τα κόστη. Εναλλακτικά, η επανατοποθέτηση του υπερβάλλοντος δικτύου σε περιοχές της Ελλάδας, όπου οι τυχόν συγχωνευόμενοι όμιλοι δεν έχουν καθόλου παρουσία, θα βοηθήσει την περαιτέρω επέκτασή τους.
Συνεπώς, οι τράπεζες θα μπορούσαν να αποφύγουν τη μείωση προσωπικού- ειδικά σε αυτές τις τόσο κρίσιμες ώρες για την ελληνική αγορά εργασίας.
Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, με το να καταφέρουν την απαιτούμενη σταθερότητα αλλά και με το να εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ρευστότητα, οι τράπεζες θα μπορούν να αυξήσουν και τα κεφάλαιά τους - αυτό θα βοηθήσει να αποφευχθεί η προσφυγή στο δίχτυ ασφαλείας του Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας του ΔΝΤ.
Έτσι, οι αυξήσεις κεφαλαίου και η δραστηριότητα εξαγορών και συγχωνεύσεων φαίνονται αναπόφευκτες για τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα την ερχόμενη περίοδο - ειδικά για όσα από αυτά έλαβαν χαμηλή αξιολόγηση στα πρόσφατα stress tests που διενήργησε η Ε.Ε.
Όλες οι κατηγορίες των Ελλήνων δανειζομένων σήμερα προσπαθούν να βρουν ρευστότητα για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες οικονομικές τους ευθύνες. Τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα εφαρμόζουν αυστηρότερα κριτήρια δανεισμού, ενώ ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δανείζουν το κόστος για τους πελάτες τους θεωρείται υψηλό.
Οι τράπεζες δικαιολογούν τη στάση τους επικαλούμενες τον φόβο τους για μελλοντική αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στο χαρτοφυλάκιό τους και αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να συγκεντρώσουν ρευστότητα με χαμηλό κόστος για τις ίδιες, λόγω της δυσπιστίας που δείχνουν οι διεθνείς αγορές έναντι της Ελλάδας.
Mε τις καταθέσεις να είναι σταθερές ή σε πτωτική τροχιά, οι τράπεζες πρέπει να δραστηριοποιηθούν για να τονώσουν τη ρευστότητα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα 19 ελληνικών εμπορικών τραπεζικών ομίλων, οι πελατειακές καταθέσεις μειώθηκαν κατά 15,9 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2010. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μείωσης έλαβε χώρα στο πρώτο μισό του 2010.
Φυσικά οι ελληνικές τράπεζες είχαν την ικανότητα να συγκεντρώνουν φθηνά ρευστότητα πριν από τη σημαντική υποβάθμιση του ελληνικού κρατικού χρέους (η οποία πραγματοποιήθηκε εντός του 2010) αλλά και κατά τη διάρκεια του 2009, μέσω του προγράμματος repos της ΕΚΤ. Ωστόσο, αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρατάθηκε έως το 2011 (παρότι με σημαντικά μεγαλύτερο κόστος), από τις ελληνικές τράπεζες ζητήθηκε να εξοφλήσουν με χρεολύσιο ή να χρηματοδοτήσουν ένα μεγάλο μέρος των συνολικών οφειλών τους προς την ΕΚΤ -περίπου 96 εκατ. ευρώ- εντός του 2010. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες πιέζονται να επιστρέψουν έως τα μέσα της επόμενης χρονιάς την ενίσχυση που έλαβαν από το ελληνικό δημόσιο κατά την κορύφωση της πιστωτικής κρίσης το 2008 και στις αρχές του 2009, η οποία συνολικά ανέρχεται σε 28 δισ. ευρώ.
Επιπρόσθετα, τα υψηλά spreads ανάμεσα στα ελληνικά και στα γερμανικά ομόλογα έχουν μεγάλη επίπτωση στο κόστος της εξυπηρέτησης και της αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους. Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται κεφάλαια με υψηλότερο κόστος σε σύγκριση με το Δημόσιο και μεταφέρουν το μεγαλύτερο κόστος του δανεισμού σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Πρέπει ακόμη να αναφερθεί ότι στις ελληνικές τράπεζες ανήκει περίπου το 20% της συνολικής αξίας των εν κυκλοφορία ελληνικών ομολόγων. Αυτό έχει αρνητική επίδραση στην αξιολόγηση των ελληνικών ιδρυμάτων, γεγονός που επιδεινώνεται από τη συρρίκνωση της ποιότητας ενεργητικού, που με τη σειρά της είναι απόρροια της ύφεσης.
Εξάλλου, η υποβάθμιση του ελληνικού κρατικού χρέους μπορεί να επηρεάσει ακόμη και την αξιολόγηση της τιτλοποίησης και των εκδόσεων καλυμμένων ομολόγων.
Ανοιχτοί για δουλειές
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ο πιστωτικός κίνδυνος αυξάνει και τα πιστωτικά ιδρύματα απαγορεύουν, κατ' αρχάς, την πιστωτική ανάπτυξη και αυτό επιτείνει την κρίση. Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αποτιμήσουν πλήρως τον κίνδυνο που είναι συνυφασμένος με τις νέες αιτήσεις για δάνεια, αλλά με τρόπο ώστε να μην ασκούν υπερβολική πίεση στις αγορές. Αντί να απορρίπτουν όλες τις αιτήσεις που δεν μοιάζουν ελκυστικές με την πρώτη ματιά, λόγω της εφαρμογής αυστηρότερων κριτηρίων, θα μπορούσαν να καταβάλουν ένα ποσοστό των δανείων που ζητούνται με υψηλότερο επιτόκιο ανάλογα με το επίπεδο κινδύνου του δανειστή και πιθανότατα με μεγαλύτερη περίοδο ωρίμανσης.
Το ποσοστό των αναχρηματοδοτούμενων δανείων, που θα μπορούσαν πιθανόν να χαρακτηριστούν επισφαλή λόγω της αδύναμης οικονομικής δραστηριότητας που αναμένεται, θα μπορούσε επίσης να αυξηθεί. Επιπρόσθετα, οι τράπεζες θα μπορούσαν να τροποποιήσουν τους όρους παλαιότερων δανείων για να ανακουφίσουν τους δανειζομένους, αφενός βοηθώντας τους πελάτες τους να θωρακιστούν έναντι της ύφεσης, που περιορίζει δραματικά τα εισόδηματά τους, και αφετέρου αποφεύγοντας να καταχωρίσουν δάνεια ως μη εξυπηρετούμενα.
Λόγω της συρρίκνωσης του μακροοικονομικού περιβάλλοντος και του περιορισμού της πρόσβασης στις αγορές, οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις αποτελούν ένα ακόμη πολύτιμο εργαλείο για τους τραπεζικούς ομίλους. Μπορούν να συνεισφέρουν στη σταθεροποίηση του χρηματοοικονομικού συστήματος, στην ενδυνάμωση της ρευστότητας και στη θετική αλλαγή του επενδυτικού κλίματος - όλα αυτά θα συμβάλουν στο εκ νέου άνοιγμα των διατραπεζικών αγορών. Στην περίπτωση μάλιστα της Ελλάδας, είναι πιθανόν να επιτευχθούν σημαντικές οικονομίες κλίμακας.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τα δίκτυα λιανικής τραπεζικής των ελληνικών τραπεζών εμφανίζουν γεωγραφικές επικαλύψεις. Αυτό σημαίνει πως μια πιθανή συγχώνευση θα περιορίσει δραστικά τα κόστη. Εναλλακτικά, η επανατοποθέτηση του υπερβάλλοντος δικτύου σε περιοχές της Ελλάδας, όπου οι τυχόν συγχωνευόμενοι όμιλοι δεν έχουν καθόλου παρουσία, θα βοηθήσει την περαιτέρω επέκτασή τους.
Συνεπώς, οι τράπεζες θα μπορούσαν να αποφύγουν τη μείωση προσωπικού- ειδικά σε αυτές τις τόσο κρίσιμες ώρες για την ελληνική αγορά εργασίας.
Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, με το να καταφέρουν την απαιτούμενη σταθερότητα αλλά και με το να εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ρευστότητα, οι τράπεζες θα μπορούν να αυξήσουν και τα κεφάλαιά τους - αυτό θα βοηθήσει να αποφευχθεί η προσφυγή στο δίχτυ ασφαλείας του Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας του ΔΝΤ.
Έτσι, οι αυξήσεις κεφαλαίου και η δραστηριότητα εξαγορών και συγχωνεύσεων φαίνονται αναπόφευκτες για τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα την ερχόμενη περίοδο - ειδικά για όσα από αυτά έλαβαν χαμηλή αξιολόγηση στα πρόσφατα stress tests που διενήργησε η Ε.Ε.
Στρατηγική για trading στην Ισοτιμία ευρώ / δολαρίου ( euro / usd )
κόκκινες μπάρες = οι εβδομάδες με αρνητική απόδοση (πτωτικές εβδομάδες)
Μπλέ μπάρες = οι εβδομάδες με θετική απόδοση (ανοδικές εβδομάδες)
Μπλέ γραμμή = RSI = Relative Strength Index = επί το Ελληνικότερον, δείκτης σχετικής ενδυνάμωσης των 9 εβδομάδων.
Μώβ γραμμή = Κινητός μέσος όρος των 6 παρατηρήσεων του RSI.
Η εβδομάδα που έκλεισε υπήρξε πτωτική (κόκινη) εβδομάδα για την ισοτιμία euro / usd . Συνεχίζουν να παραμένουν οι πτωτικές ενδείξεις όπως έχουμε ήδη αναφέρει από το Σαββατοκύριακο 13 - 14 Νοεμβρίου, καθώς η εβδομάδα 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010, σηματοδότησε αλλαγή των ενδείξεων της πορείας της ισοτιμίας ευρώ / δολαρίου ( euro / usd ) σε πτωτική. Η ισοτιμία κατά την εβδομάδα αλλαγής της τάσης σε πτωτική ( 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010) κινήθηκε στο εύρος 1,4085 - 1,3573..
Οι ενδείξεις, όπως θα διαβάσετε παρακάτω (ερμηνεία και στρατηγική), παραμένουν πτωτικές και για την εβδομάδα που ξεκινά μεθαύριο Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010.
Ερμηνεία και στρατηγική. ( Μόνον για τους συνετούς και υπομoνετικούς traders.)
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει πάνω από την μώβ, παίρνουμε long θέσεις - δηλαδή θέσεις αγοράς - θέσεις για άνοδο (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται πάνω από την μώβ)
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει κάτω από την μώβ, παίρνουμε short θέσεις - δηλαδή θέσεις πώλησης - θέσεις για πτώση (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται κάτω από την μώβ).Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο.
(Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ.)
Στρατηγική για trading στον δείκτη S&P 500 (ΗΠΑ).
Τον δείκτη συνθέτουν οι μετοχές των 500 μεγαλύτερων εταιρειών των ΗΠΑ.
Κόκκινες μπάρες = οι εβδομάδες με αρνητική απόδοση (πτωτικές εβδομάδες)
Πράσινες μπάρες = οι εβδομάδες με θετική απόδοση (ανοδικές εβδομάδες)
Μπλέ γραμμή = RSI = Relative Strength Index = επί το Ελληνικότερον δείκτης
σχετικής ενδυνάμωσης των 9
εβδομάδων.
Κίτρινη γραμμή = Κινητός μέσος όρος των 6 παρατηρήσεων του RSI.
Η εβδομάδα που έκλεισε υπήρξε ανοδική (πράσινη) εβδομάδα για τον S&P 500. Οι ενδείξεις όπως αναφέραμε και τα τέσσερα προηγούμενα Σαββατοκύριακα παραμένουν πτωτικές. Η εβδομάδα 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010, σηματοδότησε αλλαγή των ενδείξεων της πορείας του S&P 500 σε πτωτική και σας την ανακοινώσαμε το Σαββατοκύριακο 13-14 Νοεμβρίου. Ο S&P 500 κατά την εβδομάδα αλλαγής σε πτωτική της τάσης του ( δηλαδή 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010) κινήθηκε στο εύρος 1.226,84 - 1.194,08 μονάδων.
Οι ενδείξεις, όπως θα διαβάσετε παρακάτω (ερμηνεία και στρατηγική), παραμένουν πτωτικές και για την εβδομάδα που ξεκινά μεθαύριο Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010.
Ερμηνεία και στρατηγική. (Μόνον για τους συνετούς και υπομoνετικούς traders).
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει πάνω από την κίτρινη, παίρνουμε long θέσεις - δηλαδή θέσεις αγοράς - θέσεις για άνοδο (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται πάνω από την κίτρινη).
Την εβδομάδα κατά την οποία η μπλέ γραμμή θα περάσει κάτω από την κίτρινη, παίρνουμε short θέσεις - δηλαδή θέσεις πώλησης - θέσεις για πτώση (και τις διατηρούμε για όσο διάστημα η μπλέ γραμμή διατηρείται κάτω από την κίτρινη).Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο.
(Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ.)
Πραγματική συναλλαγή (Real trading) στο συμβόλαιο ΕΥΡΩ / ΔΟΛΑΡΙΟΥ ( EURO / USD ) - Σήμερα κάναμε roll over (μετακυλίσαμε) την θέση μας στο συμβόλαιο του Δεκεμβρίου. Δηλαδή κάναμε κλείσιμο της θέσης πτώσης (short) στο συμβόλαιο μηνός Δεκεμβρίου 2010 και ανοίξαμε θέση πτώσης στο συμβόλαιο μηνός Μαρτίου 2011, με ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΖΗΜΙΑΣ -- Παρασκευή 10.12.2010 .
Πραγματική συναλλαγή (Real trading) στο συμβόλαιο ΕΥΡΩ / ΔΟΛΑΡΙΟΥ ( EURO / USD ) - Σήμερα κάναμε roll over (μετακυλίσαμε) την θέση μας στο συμβόλαιο του Δεκεμβρίου. Δηλαδή κάναμε κλείσιμο της θέσης πτώσης (short) στο συμβόλαιο μηνός Δεκεμβρίου 2010 και ανοίξαμε θέση πτώσης στο συμβόλαιο μηνός Μαρτίου 2011, με ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΖΗΜΙΑΣ -- Παρασκευή 10.12.2010 .
Σήμερα Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010 (περί ώρα 11.48) ρολάραμε την θέση πτώσης του Δεκεμβρίου 2010, κλείνοντας την ανοικτή θέση πτώσης σε τιμή 1,3249 και ανοίξαμε ταυτόχρονα μία νέα θέση πτώσης στο συμβόλαιο του Μαρτίου 2011 σε τιμή 1,3241.
Την ώρα και τα ακριβή στοιχεία της συναλλαγής , θα σας τα γνωστοποιήσω την Δευτέρα , μόλις λάβω τα ηλεκτρονικά αντίγραφα της συναλλαγής μου .
Από το κλείσιμο της θέσης πτώσης (την οποία όπως ενημερωθήκατε στις 9.9.2010 είχαμε ανοίξει στις 1,2709) , προέκυψε ζημία 540 πόντων pips (δηλαδή 540 Χ 6,25 $ = 3.375,00 $ ).
Υπενθυμίζουμε ότι ο πολαπλασιαστής του συμβολαίου είναι 6,25$ . Αυτό σημαίνει πως εάν η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου υποχωρήσει από το 1,3200 στο 1,3199 το κέρδος μας θα είναι 6,25 $ για κάθε ένα συμβόλαιο που ανοίξαμε (πουλήσαμε - κάναμε short). Αντιθέτως εάν η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου αυξηθεί κατά 0,0001 δηλαδή αυξηθεί από το 1,3200 στο 1,3201 η ζημία μας θα ανέλθει σε 6,25 $ για κάθε συμβόλαιο.
Το ποσό που επενδύει κανείς για κάθε συμβόλαιο είναι 3.125,00 $ (ουσιαστικά δηλαδή δεσμεύεται ως margin - περιθώριο ασφάλισης, το ποσό των 3.125,00 $) .
Μία μεταβολή 0,0100 πόντων (εκατό πόντων-pip's) στην ισοτιμία €/$ , ήτοι μία ποσοστιαία μεταβολή της τάξεως του 0,79% δηλαδή μεταβολή μικρότερη του 1% , μας δίνει μικτό κέρδος ή ζημία της τάξεως του 20,00% στο επενδεδυμένο κεφάλαιό μας.
Το κέρδος του 20% θα προκύψει εάν κλείσουμε την θέση μας 100 pips χαμηλότερα , ενώ η ζημία του 20% θα προκύψει εάν κλείσουμε την θέση πτώσης 100 pips ψηλότερα από την τιμή ανοίγματος.
Λεπτομέρειες λοιπόν για την συναλλαγή , θα υπάρξουν την Δευτέρα 13.12.2010.
Για το πότε Α.- θα κλείσουμε την θέση μας ή Β.- θα προβούμε σε οποιαδήποτε άλλη κίνηση σχετική με την θέση που ανοίξαμε θα ενημερωθείτε αυθημερόν.
Για το πότε θα ανοίξουμε νέα θέση, εάν θα είναι θέση ανόδου ή θέση πτώσης (σε ποιόν δείκτη ή εμπόρευμα ή ισοτιμία ή μετοχή) , θα ενημερωθείτε αυθημερόν.
( Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ)
Σημείωση : Φυσικά για τις συναλλαγές μας εμπιστευόμαστε τον κορυφαίο στον χώρο των επενδύσεων και καλό φίλο κ. Χρήστο Ε. Δημητρ........ .
Οι θέσεις τις οποίες έχουμε ανοικτές αυτήν την χρονική στιγμή, καθώς και αυτό το οποίο αναμένουμε προκειμένου να πραγματοποιήσουμε κέρδη είναι :
1.-short (πτώση) στην ισοτιμία ευρώ / δολαρίου (ανοίξαμε την θέση στo 1,3241 σήμερα Παρασκευή 10.12.10). Οταν η τιμή βρίσκεται κάτω από τo 1,3241 πραγματοποιούμε κέρδη . Οταν όμως βρίσκεται πάνω από την τιμή αυτή, πραγματοποιούμε ζημίες.Τα κέρδη ή οι ζημίες είναι προσωρινά , οριστικοποιούνται μόνον όταν κλείσουμε οριστικά την θέση μας.
Σήμερα Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010 (περί ώρα 11.48) ρολάραμε την θέση πτώσης του Δεκεμβρίου 2010, κλείνοντας την ανοικτή θέση πτώσης σε τιμή 1,3249 και ανοίξαμε ταυτόχρονα μία νέα θέση πτώσης στο συμβόλαιο του Μαρτίου 2011 σε τιμή 1,3241.
Την ώρα και τα ακριβή στοιχεία της συναλλαγής , θα σας τα γνωστοποιήσω την Δευτέρα , μόλις λάβω τα ηλεκτρονικά αντίγραφα της συναλλαγής μου .
Από το κλείσιμο της θέσης πτώσης (την οποία όπως ενημερωθήκατε στις 9.9.2010 είχαμε ανοίξει στις 1,2709) , προέκυψε ζημία 540 πόντων pips (δηλαδή 540 Χ 6,25 $ = 3.375,00 $ ).
Υπενθυμίζουμε ότι ο πολαπλασιαστής του συμβολαίου είναι 6,25$ . Αυτό σημαίνει πως εάν η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου υποχωρήσει από το 1,3200 στο 1,3199 το κέρδος μας θα είναι 6,25 $ για κάθε ένα συμβόλαιο που ανοίξαμε (πουλήσαμε - κάναμε short). Αντιθέτως εάν η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου αυξηθεί κατά 0,0001 δηλαδή αυξηθεί από το 1,3200 στο 1,3201 η ζημία μας θα ανέλθει σε 6,25 $ για κάθε συμβόλαιο.
Το ποσό που επενδύει κανείς για κάθε συμβόλαιο είναι 3.125,00 $ (ουσιαστικά δηλαδή δεσμεύεται ως margin - περιθώριο ασφάλισης, το ποσό των 3.125,00 $) .
Μία μεταβολή 0,0100 πόντων (εκατό πόντων-pip's) στην ισοτιμία €/$ , ήτοι μία ποσοστιαία μεταβολή της τάξεως του 0,79% δηλαδή μεταβολή μικρότερη του 1% , μας δίνει μικτό κέρδος ή ζημία της τάξεως του 20,00% στο επενδεδυμένο κεφάλαιό μας.
Το κέρδος του 20% θα προκύψει εάν κλείσουμε την θέση μας 100 pips χαμηλότερα , ενώ η ζημία του 20% θα προκύψει εάν κλείσουμε την θέση πτώσης 100 pips ψηλότερα από την τιμή ανοίγματος.
Λεπτομέρειες λοιπόν για την συναλλαγή , θα υπάρξουν την Δευτέρα 13.12.2010.
Για το πότε Α.- θα κλείσουμε την θέση μας ή Β.- θα προβούμε σε οποιαδήποτε άλλη κίνηση σχετική με την θέση που ανοίξαμε θα ενημερωθείτε αυθημερόν.
Για το πότε θα ανοίξουμε νέα θέση, εάν θα είναι θέση ανόδου ή θέση πτώσης (σε ποιόν δείκτη ή εμπόρευμα ή ισοτιμία ή μετοχή) , θα ενημερωθείτε αυθημερόν.
( Ευχές για επιτυχημένες συναλλαγές - Trade well - Λευτέρης Ρ)
Σημείωση : Φυσικά για τις συναλλαγές μας εμπιστευόμαστε τον κορυφαίο στον χώρο των επενδύσεων και καλό φίλο κ. Χρήστο Ε. Δημητρ........ .
Οι θέσεις τις οποίες έχουμε ανοικτές αυτήν την χρονική στιγμή, καθώς και αυτό το οποίο αναμένουμε προκειμένου να πραγματοποιήσουμε κέρδη είναι :
1.-short (πτώση) στην ισοτιμία ευρώ / δολαρίου (ανοίξαμε την θέση στo 1,3241 σήμερα Παρασκευή 10.12.10). Οταν η τιμή βρίσκεται κάτω από τo 1,3241 πραγματοποιούμε κέρδη . Οταν όμως βρίσκεται πάνω από την τιμή αυτή, πραγματοποιούμε ζημίες.Τα κέρδη ή οι ζημίες είναι προσωρινά , οριστικοποιούνται μόνον όταν κλείσουμε οριστικά την θέση μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)